Müxalifətin təzyiqləri güclənəcək,bəs iqtisadi problemlərin altından necə qalxılacaq?

Soyuq savaşın başa çatmasından sonra Türkiyə xarici siyasətdə bəlkə  də ən durğun dövrünü yaşayır. Bunun səbəblərinin təxminən yarısı  Ankaranın  son 15  ildə izlədiyi islamçı siyasətdən irəli gələrkən digər yarısı tarixdən qalma  qarşılıqlı anlaşmazlıqlardan və xüsusilə, Türkiyənin silah sənayesinin güclənməsini istəməyən ölkələrin nümayiş etdirdiyi mövqenin nəticəsidir.

Bir neçə ay əvvələ qədər Şanxay Əməkdaşlıq Təşkilatından BRİCS-ə qədər köhnə-yeni bütün təşkilatlara üzv olmaq niyyətini hər fürsətdə ifadə edən Ankara dönüb-dolaşıb yenə Orta Şərq ölkələriylə pozulmuş münasibətlərini təmir etməyə üstünlük verməyi məqsədəuyuğun hesab etdi.

Avqustun 19-da Rusiya prezidenti Vladimir Putinin dövlət səfəri zamanı Bakıda keçirilən danışıqların yekunları, xüsusən də Rusiya mənbələrindən (!) bəzi mübahisəli məsələlər üzrə sızmalar nəzərə alınmaqla, diqqətlə təhlil edilir, Bakı isə bu məsələlərdə susur.

Suriya ilə münasibətlərini yaxşılaşdırmaq niyyəti güdən Türkiyəyə Dəməşqdən verilən cavab: ”Torpaqlarımızı tərk edin, terrorçu qrupları dəstəkləməyin” olmuşdu. Bu cavabın Ankaranın xoşuna gəlmədiyi məlum idi. Ona görə bir neçə gün əvvəl milli müdafiə naziri Yaşar Güler: ”Suriya öz konstitusiyasında dəyişikliklər edib demokratik seçki keçirsin, münasibətləri normallaşdırmaq barədə düşünə bilərik” deyərək əslində qapıları bağladı.