Bu Prezident seçkisində yeni namizəd olacaqmı?

Azərbaycanda gələn il fevralın 7-də keçiriləcək növbədənkənar prezident seçkilərində namizədlərin sayı 6-ya çatıb.

Onlardan biri hazırkı Prezident İlham Əliyevdir.Onunla yanaşı deputat Zahid Oruc, Bütöv Azərbaycan Xalq Cəbhəsi Partiyasının sədri, deputat Qüdrət Həsənquliyev, Milli Cəbhə Partiyasının sədri, deputat Razi Nurullayev və Böyük Quruluş Partiyasının sədri, deputat Fazil Mustafanın da namizədliyi verilib.Habelə, Böyük Azərbaycan Partiyasının sədri Elşad Musayev və keçmiş Azərbaycan Liberal Demokrat Partiyasnın sədri Fuad Əliyevin də namizədliyi irəli sürülüb.

Bu namizədlərin bir çoxunun elə əvvəlki seçkilərdə də indiki Prezidentə məğlub olduqları açıqlanıb.

Sonuncu-2018-ci ildə keçirilən növbədənkənar Prezident seçkilərində rəsmən İlham Əliyevin 86.02, Zahid Orucun 3.12, Qüdrət Həsənquliyevin 3.02, Razi Nurullayev isə 0.72 faiz səs topladığı bildirilib və bu nəticəyə onlardan heç biri etiraz etməyib.

Onlardan Fuad Əliyev isə 2008-ci ildə Prezidentliyə namizədliyini vermişdi və onun isə 1 faizdən də az səs topladığı açıqlandı. Böyük Azərbaycan Partiyasının sədri Elşad Musayev isə bu vaxta qədər parlament seçkilərində iştirak etsə də deputat mandatı qazana bilməyib.O, 2020-ci ildə deputat seçilməməsini seçkilərin total şəkildə saxtalaşdırılması ilə izah etmişdi.H

Bəs yeni namizədlər meydana çıxıbmı?

Hakim Yeni Azərbaycan Partiyasından deputat Elman Nəsirov mövzu ilə bağlı Turana bildirib ki, növbəti ildə keçiriləcək prezident seçkiləri həm hüquqi, həm də siyasi baxımından tam legitimdir: “Artıq prezidentliyə namizədliyin irəli sürülməsi kampaniyası başlanıb və Yeni Azərbaycan Partiyası cənab İlham Əliyevin namizədliyini irəli sürüb. Cənab Prezidentlə yanaşı 5 nəfərin namizədliyi qeydə alınıb”.

Deputatın sözlərinə görə, bu azad, demokratik, birbaşa seçkilərdir və hər bir siyasi partiyanın rəhbəri bu seçkilərə qatıla bilər: “Yeni simalara gəldikdə isə, Elşad Musayev heç vaxt prezident seçkilərində iştirak etməyib. Yeni simalar var və mən hesab edirəm ki, onlar da bu prosesə qatılmalıdır”.

E.Nəsirov qeyd edib ki, eyni zamanda Müsavat Partiyasının sədri Arif Hacılı və Azərbaycan Xalq Cəbhəsi Partiyasının (AXCP) sədri Əli Kərimli seçkilərdə iştirak edə bilərdi: “Biz nə edək ki, onlar özü özlərini təcrid ediblər, boykot yolunu seçiblər? Bu partiyaların rəhbərləri dərk etmirlər ki, partiyaların əsas hədəfi hakimiyyətə gəlmək olur. Bunun üçün isə seçkilər unikal şansdır. Onların boykotunu şərtləndirən əsas amil ondan ibarətdir ki, qarşılarında son dərəcədə güclü liderin olduğunu bilirlər və belə olan vəziyyətdə biabırçı bir məğlubiyyəti yaşamaqdansa seçkiyə qatılmırlar”.

AXCP və Müsavat partiyası bu növbədənkənar Prezident seçkilərinə qatılmamalarını ölkədə “azad və ədalətli seçkilər üçün imkanın olmaması”, son aylar “siyasi həbslərin artması” ilə izah ediblər.

Bu partiyalardan bildirildiyinə görə, artıq hakimiyyət seçki öncəsi imitasiya yaratmaqdan da imtina edib.

Siyasi şərhçisi Zərdüşt Əlizadə isə AzadlıqRadiosuna bildirib ki, Azərbaycanda hazırda elə bir mühit formalaşıb ki, müxalifətdə daima “işləyən” adamlar var: “Onlar ömrünün axırına qədər müxalifətdə “işləyəcəklər” və onların bəziləri parlamentdə otururlar, bəziləri isə parlamentə düşə bilməyiblər ”.

Ekspertin sözlərinə görə, seçkilərdə iştirak edib az faiz yığan, amma yenə də namizədliyini verən şəxslər də var: “Onlar gözləyirlər ki, prezident seçkilərin vaxtı gələndə namizədliklərini versinlər, öz qanuni 1-2 faizini alsınlar...”

Politoloqun fikrincə, seçkilərdə yeni simaların iştirak etməməmsi bir neçə amillə bağlıdır: “Azərbaycan bazar iqtisadiyyatının qurulmasi mərhələsini keçir. Burada da Azərbaycan cəmiyyətinin özəllikləri özünü büruzə verir. Cəmiyyətinin tayfa-ailə münasibətləri təsirindən hələ çaxmadığı və ümumiyyətlə demokratik vəziyyətin olmadığı bir şərait Azərbaycanın siyasi həyatına öz təsirini göstərir.”

O fikirlərini belə tamamlayıb: “Artıq bir YAP var, dövlətdən dəstək alır, dövlətin bütün qüvvələri səfərbər edib və öz liderin seçilməsinə yönəldib. Belə olan şəraitdə maliyyə axınlarına əli çatmayan, ictimai təbəqəyə söykənməyən hansısa partiyanın liderinin seçilməsi şansı demək olar ki, sıfıra bərabərdir”.