Azərbaycanın quru və dənizdə dövlət sərhədlərinin bağlı saxlanmasının sosial-iqtisadi təsirləri

Azərbaycanda  paytaxt Bakı iqtisadi rayonu da daxil olmaqla  14 iqtisadi rayon[1], 67 inzibati rayon, 11 respublika tabeli şəhər, 6 rayon tabeli şəhər, 12 şəhər rayonu, 262 qəsəbə, 190 qəsəbə ərazi dairəsi, 40 sahə ərazi dairəsi, 1724 kənd ərazi dairəsi və 4244 kənd var.[2] Azərbaycanda nə rayonlar, nə də ki, şəhərlər milli iqtisadiyyatın müstəqil subyektləri sayılmır. Dövlət Statistika  Komitəsinin (DSK) rayonların iqtisadiyyatına dair açıqladığı məlumatlar mücərrəddir və bəzi hallarda reallıqdan uzaqdır.  Bu araşdırmaya cəlb edilən rayonlar  yalnız sərhəddə yerləşənlər deyil, həm də  ərazisində  qonşu ölkələrə  sərhəd buraxılış məntəqəsi fəaliyyət  göstərənlərdir.

2020-ci ilin mart ayından Azərbaycanın Rusiya, İran və Gürcüstanla quru və dəniz sərhədləri qapalıdır. O tarixdən etibarən hər üç aydan bir xüsusi karantin rejiminin vaxtı uzadılır və sərhədlər də ona görə açılmır. Sonuncu dəfə 25 sentyabr 2024-cü ildə Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 440 saylı  Qərarı[1] ilə Koronavirus (COVID-19) infeksiyasının ölkə ərazisində yayılmasının, onun törədə biləcəyi fəsadların qarşısının alınması məqsədilə Azərbaycan Respublikasının ərazisində xüsusi karantin rejiminin müddəti 2025-ci il 1 yanvar saat 06:00-dək uzadılıb. Baxmayaraq ki,  hələ 5 may 2023-cü ildə Ümumdünya Səhiyyə Təşkilatının (ÜST) rəhbəri dünya üzrə 6,9 milyon əhalinin ölümünə səbəb olan COVID-19-un sona çatdığını elan edib[2].

Azərbaycanın neft-qaz sektoru yanvar-sentyabr aylarında ölkənin ümumi daxili məhsulunun (ÜDM) yalnız üçdə birini təşkil etsə də, ölkədə neft hasilatının azalmasına baxmayaraq, cari ilin üçüncü rübündə yüksək qlobal neft qiymətləri sayəsində cüzi artım (təxminən 1%) nümayiş etdirib.

Azərbaycan iqtisadiyyatı üçün çoxdan vacib olan şaxələndirmə hazırkı situasiyada daha da aktualdır. Lakin rəqabətli mühit olmadan dövlətin inzibati və maliyyə resursları hesabına həyata keçirilən şaxələndirmə siyasəti orta və uzunmüddətli dövrdə dayanıqlı inkişafı təmin edə bilməz. Belə siyasətlər qısa müddətli effektə malik olmaqla daha çox inhisarçı mövqedə olan şirkətlərin hökmranlığını gücləndirməyə xidmət edir.