“Türkiyənin Azərbaycan amilini nəzərə almaması yeni siyasi reallıqdır”

Rusiyadan böyük miqdarda təzminatla yanaşı, 8 dekabrda devrilən diktator Bəşər Əsədi tələb etmək Ankaranın Dəməşqə verdiyi ağlın məhsuludur: dövlət başçısı Putinin Orta Şərq üzrə özəl təmsilçisi Mixail Boqdanovun Dəməşqdə keçirdiyi görüşün ertəsi günü mətbuat katibi Peskovun “Heyət göndərmək istəyirik” şəklindəki açıqlaması dialoq yollarını açmaqda Moskvanın çox çətinlik çəkdiyini göstərir. Bəli, Tartus və Lazkiyyə bazalarıyla yanaşı Xmeymimdəki hərbi kəşfiyyat stansiyasının taleyi də havadan asılı qalmışkən Dəməşqin müvəqqəti idarəsinin çox kəskin tələblərini Dmitri Peskov şərh etmək istəmədiyi kimi, bu tələblərin hansı güzəştlərlə minimizə ediləcəyi də məlum deyil.

PKK terror təşkilatının ömür boyu həbsə məhkum edilmiş başçısı Abdulla Öcalanın azad edilməsi üçün Milliyyətçi Hərəkat Partiyasının axıra qədər qərarlılıq nümayiş etdirəcəyi görünür. İşin görünməyən tərəfi MHP lideri Devlet Bahçelinin bu qərarlılığın mənbəyini haradan almasıdır: öz iradəsidir, yoxsa, xüsusilə Suriyada cərəyan edən proseslər çərçivəsində əldə edilmiş razılaşmada bu işin podratçılığını cənab Bahçeli öz üstünə götürdü?

Yanvarın 14-də Vaşinqtonda, ABŞ Dövlət Departamentinin binasında Ermənistanın xarici işlər naziri Ararat Mirzoyan və ABŞ dövlət katibi Entoni Blinken iki ölkə arasında strateji tərəfdaşlıq sazişi imzaladılar.

Since closely observing Turkish politics from 1991, I have witnessed police operations predominantly targeting Kurdish-oriented parties and politicians, with necessary arrests leading to imprisonment and a relative calming of the situation, followed by the constitutional court shutting down the Kurdish party in the political arena.