Vətən mühacirəti…

Yalçın İmanov

Turan agentliyi fəaliyyətini dayandırdı. Yaxud dayandırmağa məcbur oldu. Açığı, əslində indi bunun hansının baş verdiyini dartışmağın və qəti müəyyən etməyin elə bir fərqi yoxdur. Doğrudur, birinci könüllülüyü, ikinci isə məcburiliyi bildirir, amma yenə də.

İndi bütün könüllülüklər belə zordan, məcburiyyətdən doğur, irəli gəlir. Zamanın özünəməxsusluğu budur.

Bu, gözlənilən idimi? Bəli.

Təəccüblü nəsə varmı? Yoxdur.

Görünür, Mehman bəyin, bəzən adamı qıcıqlandıran əbədi optimizmi belə hardasa gücsüzmüş…

İndi Azərbaycan tarixinin elə bir dövrünü yaşayır ki, burda hər gün, hər an istənilən gözlənilməz və qeyri-adi, pis və çox pis hadisənin baş verməsi realdır, mümkündür.

Ölkə günlük intizardadır…  

Turan azadlıq adası idi. Azərbaycan mətbuatının çılğın topdan və pərakəndə alqı-satqısı dövründə və apatik postsövdələşmə mərhələsində bu ada, həddən artıq qiymətli və qürurlu görünürdü. Onun gündəlik istehsal etdiyi çox az sayda xəbər ölkənin simasını və hara doğru getdiyini, istiqamətləndiyini rahatca müəyyən etməyə imkan verirdi.

Turan xəbər zibilliyinə sancılmış bir dəstə gül buketi idi.

Bir çoxları kimi mənim də ölkə daxilində hər gün bir neçə dəfə etibarlı informasiya ethiyacını ödəmək üçün müraciət etdiyim tək və yenagə ünvan Turan ıydı.

Şərə, onun nəhəng və işlək mexanizminə dayanmadan nökərçilik edən media adlı vasitələrə, alətlərə ilk baxışda əhəmiyyətsiz kimi görünən ən cüzi vaxt parçasını ayrımaq belə, həmin bədheybətə, təpəgözə dolayı xidmət deməkdir, ömrə, zamana, bəşəriyyətin indiyəqədərki nəcib mirasına xəyanətdir!

Daha bundan sonra qadağan olunmuş məlumatları ölkə daxilindən yayan olmayacaq.

Azərbaycan, ən yeni tarixinin ən yaşlı azadfikirlilik simvollarından sonuncusunu yola salır. 

Ölkədə nə oxumağa, nə baxmağa, nə dərdləşməyə nəsə və kimsə qalmadı…

Bu, miskin taleyə boyun əyməyənlər üçün mühacirətin yeni, xüsusi növüdür: Ölkədaxili mühacirət, Vətən mühacirəti…