Azərbaycan haqqında yanıltıcı məlumat – Norveçin KLASSEKAMPEN nəşrindəki məqalə

Ermənilərin, xüsusən söhbət onların iztirablarından gedərkən, tarixi faktları şişirtmək və saxtalaşdırmaq ənənəsi bu gün də davam edir. Bu cür şişirdilmiş xəbərlər adətən tez bir zamanda xarici KİV-lərə düşür, beynəlxalq ictimaiyyətin diqqətini cəlb edir. Və ya əksinə, birtərəfli məlumatları təqdim edən kütləvi informasiya vasitələri tez bir zamanda ermənilərin saxta tarixi faktlarına yol tapırlar. Belə bir atalar sözü var: “Yalançının şahidi yanında olar”.

Norveçin KLASSEKAMPEN qəzetində dərc edilmiş “Gizli müharibə” sərlövhəli məqalə Ermənistanın tarixi faktları şişirtməsi səviyyəsinin yaxşı nümunəsi ola bilər. Ermənilərin Azərbaycan haqqında qlobal erməni dezinformasiyası pandemiyasına səbəb olan qərəzli fikirlərinə cavab olaraq, Şervin Nəcəfpur, CAN – cultural bridge building təşkilatının (Norveç) sədri ermənilərin təkəbbürünə fürsət verməyən, beynəlxalq hüquqa əsaslanan hamıya məlum olan faktları təqdim edib. İnfodemiyaya qarşı müharibə COVİD pandemiyasının çərçivələrini aşır və onu bütün mövzular üzrə aparmaq, faktları dəqiqləşdirmək və şəffaf və etibarlı məlumatın əlçatanlığını və yayılmasını təmin etmək lazımdır.

Fəlsəfə doktoru, Bakı Dövlət Universitetinin dosenti, eyni zamanda Azərbaycan-Norveç Dostluq Cəmiyyətinin prezidenti vəzifəsində çalışmış Qivami Rəhimli Azərbaycan diasporunun fəalı Şervin Nəcəfpurun Norveçin KLASSEKAMPEN qəzetində dərc edilmiş aşağıdakı cavab məqaləsini məmnuniyyətlə Turan-la bölüşüb.

“Çərşənbə axşamı, martın 29-da oyandım və “Klassekampen”in fotoşəkil və “Gizli müharibə” sərlövhəsi ilə bəzənmiş ilk səhifəsini gördüm. Məqalədə “Azərbaycanın Dağlıq Qarabağda yeni hücumlar həyata keçirdiyi” deyilirdi.

Dərhal yanıltıcı sərlövhəyə kəskin reaksiya verdim. Daha sonra bir neçə yanıltıcı, münaqişənin əvvəlki tarixini təhrif edən və hətta Ermənistanın Azərbaycanın beynəlxalq səviyyədə tanınmış ərazilərinin keçmiş Dağlıq Qarabağ kimi tanınan 20 faizə qədərlik hissəsini işğal etdiyindən bəhs etməyən aspektlərə keçərik. Qarabağın işğalı 800 000-dən çox azərbaycanlının məcburi köçkün düşməsinə səbəb olub və bu, BMT Təhlükəsizlik Şurasının Ermənistanı Azərbaycanın işğal edilmiş ərazilərindən tam, dərhal və qeyd-şərtsiz çıxmağa çağıran 822, 853, 874 və 884 saylı qətnamələrində pislənib.

Azərbaycan BMT Nizamnaməsinin 51-ci maddəsinə uyğun olaraq qanuni özünümüdafiə hüququnu həyata keçirərək, BMT-nin bu qətnamələrini yerinə yetirib və 2020-ci ildə hər iki tərəfdən 5000-dən çox həyata son qoyan müharibə zamanı öz ərazilərini azad edib. İkinci Qarabağ müharibəsi zamanı Ermənistan Azərbaycanın ikinci böyük şəhərinə - Gəncəyə ballistik raketlərlə üç zərbə endirib. Kasetli döyüş sursatlarından istifadə ilə Bərdə şəhərinə növbəti hücum həyata keçirilib və bu iki şəhərdə mülki şəxslər terror obyektinə çevrilib. Hər iki şəhər hərbi bazalardan uzaqda yerləşir və bu hərəkətlər Human Rights Watch və digər müstəqil təşkilatlar tərəfindən qınanıb və sənədləşdirilib. Ermənistanın hərbi cinayətlərindən bəhs edilmir, təcavüzçü isə qurban kimi qələmə verilir.

Norveçdə KİV istehlakçılarının Qarabağ münaqişəsi haqqında ümumi bilikləri yoxdur və bu müsahibə yalnız Ermənistandakı bir erməni ailəyə əsaslanır. Jurnalistin məqsədi Qarabağ müharibəsinin mülki əhali üçün nəticələrini işıqlandırmaqdırsa, etibarlı jurnalist tarazlaşdırılmış müqavilə yazardı, həm Ermənistanda, həm də Azərbaycanda bir ailədən müsahibə götürərdi. Onda kütləvi informasiya vasitələrinin istehlakçıları özləri bir obraz formalaşdıra bilərdi, bunun əvəzinə, jurnalist qəsdən Qarabağ haqqında bu rayonun 30 ilə yaxın işğal altında olması kimi faktlardan bəhs etməyib.

"Maraqlıdır ki, Rusiya mənbələri həqiqətin dəlili kimi təqdim edilir”.

Məqalədə həmçinin aşağıdakıları oxuyuruq: “Şənbə günü Rusiya Müdafiə Nazirliyi bildirib ki, Azərbaycan silahlı qüvvələri onların qorumalı olduqları rayonlara daxil olublar və Azərbaycan pilotsuz uçan aparatlarla dörd hücum həyata keçirib”. Maraqlıdır ki, Rusiya mənbələri həqiqətin dəlili kimi göstərilir, xüsusən də dünyanın Rusiyanın Ukraynaya təcavüzkar hücumu və işğalının şahidi olduğu bir vaxtda. Geriyə dönüb baxdıqda məlum oldu ki, bu, yalnız Rusiya hakimiyyətinin diqqəti özündən və öz hərbi cinayətlərindən yayındırmaq üçün Azərbaycanı sülh sazişini pozmaqda ittiham etməyə yönəlmiş uğursuz bir cəhdi idi.

Eyni zamanda, Qarabağda milyonlarla yerüstü mina yerləşdirildiyindən, Ermənistanın Rusiya və İrandan yardım almasından bəhs edilmir. Beynəlxalq ekspertlərin qiymətləndirmələrinə görə, minasız zonanın təmin edilməsi üçün 10-15 il lazım gələcək, çünki Azərbaycana verilən mina xəritələrinin 25 faizi doğru deyil, həm də ona görə ki, Ermənistan hələ də yerüstü minaların xəritələrini verməkdən imtina edir. Bu, həm də o deməkdir ki, rayonun bərpası və daxili köçkünlərin yenidən təhlükəsiz şəkildə bu rayonlarda məskunlaşmasının təmin edilməsi prosesi 20 ildən çox vaxt tələb edəcək. Yeni yollar, məktəblər, xəstəxanalar, yaşayış evləri və s. tikilməlidir. Bu, çox vaxt və resurs tələb edəcək. Azərbaycan hakimiyyəti qarşılaşdığı bütün problemlərə baxmayaraq, bu rayonu minalardan təmizləyəcək müasir texnologiyalara böyük resurs yatırıb.

Məqalədə deyilir ki, Ararat dağı “Ermənistanın ən mühüm milli rəmzidir, baxmayaraq ki, dağ özü məlun tarixi düşmənin - Türkiyənin sərhədləri daxilində yerləşir”. Bundan başqa, Azərbaycanın Türkiyədən hərbi dəstək aldığını oxuyuruq.

Türkiyə və Azərbaycan arasında tarixi əlaqələr var, onların təfərrüatına varmaq istəmirəm, amma İran və Rusiya hakimiyyətinin Ermənistana məhvedici silah verdiyi və verməyə davam etdiyi gözardı edilib. İran hakimiyyəti Ermənistana qanunsuz silah qaçaqmalçılığına və tədarükünə görə dəfələrlə həbsə məruz qalıb. Bu, sənədləşdirilib və bir neçə beynəlxalq kütləvi informasiya vasitəsində bu məsələdən bəhs edilib”.