Beynəlxalq Alpinizm günündə Akif Rüstəmovu yad edərkən

Mən ilk dəfə 1977-ci ilin yanvarında yüksək dağlara qalxdım. Bir qrup dəlicəsinə cəsur tələbə o vaxt yolu olmayan Xınalıq kəndinə piyada qalxmağa qərar verdik. Çoxsaylı macəralarla dolu altı günlük gəzinti uğurla başa çatdı, ancaq nə qədər hazırlıqsız olduğumuzu və nə qədər riskə getdiyimizi bundan sonra anladıq.

Bu gəzinti bizi ölkəmizin ən yüksək dağlıq ərazisini ziyarət etməyə ruhlandırdı. Artıq 1978-ci ilin yayında biz ilk dəfə olaraq Şah Yaylağa - Qızılqaya (3770 m), Şahdağ (4245 m), Tufan (4190 m), Bazardüzü (4466 m) ilə əhatə olunmuş yüksək dağ yaylasına səyahət etdik. Elə onda Şahdağı fəth etmək üçün ilk cəhdlərimizi etdik.

Bundan sonra “dağ xəstəliyinə yoluxmaq” deyilən hadisə baş verdi.

1980-1984-cü illərdə. Şimali Qafqazdakı alp düşərgələrinə üç səfər məni dərəcəli alpinist etdi. Elbrusa qalxmaq mənə xüsusi qürur verdi.

Bu vərdiş və bacarıqlar növbəti beş ildə “Spartak” idman cəmiyyətinin alpinizm bölməsinin təlim-məşq toplanışı və Şah Yaylaq rayonunda silsilə qalxdığımız zamanı daha da möhkəmləndirildi.

Müstəqillik dövrü Azərbaycan alpinistlərinin Bibliyadakı Ağrıdağ (Ararat) dağına ilk dəfə 5165 m qalxması ilə əlamətdar oldu. Məhz o zaman mən Azərbaycanın ən güclü alpinisti hesab etdiyim bir insanla - Akif Rüstəmovla tanış oldum.

Dost olduq, ünsiyyətdə olduq, planlar qurduq. Məndən qat-qat güclü və təcrübəli olan Akif tez-tez gəlib planlarını, nailiyyətlərini bölüşürdü. 2000-ci illərdə o, Pamirdə bir sıra mühüm fəthlər edərək, Azərbaycan alpinistlərinin yeddiminliyə yolunu açdı.

2009-cu ilə qədər Akif Rüstəmov ölkənin ən titullu alpinisti və keçmiş SSRİ-nin dörd yeddiminliyinin yeganə fatehi oldu - Xantenqri (7010 m), Yegeniya Korjenevskaya zirvəsi (7105 m), Somoni  - keçmiş Kommunizm zirvəsi (7495 m). m) və İbn Sina zirvəsi - keçmiş Lenin zirvəsi - (7134 m).

O, Tyan-Şanın sonuncu və ən çətin yeddiminliyi olan Qələbə zirvəsini (7439 m) fəth etməyə hazır idi. Bu dağları fəth edənlər 2010-cu ildə ölkənin ən yüksək zirvələrinin qalibi kimi “Qar bəbiri” fəxri nişanı ilə təltif olundular. O vaxtlar cəmi 500 belə idmançı var idi.

5B çətinlik kateqoriyasının bu fəthləri yüksək hündürlük sinfində keçmiş SSRİ çempionatının səviyyəsidir. Hər dəfə ekspedisiyadan qaralmış, yorğun qayıdan Akif özünəməxsus şəkillərini, yeni planlarını paylaşaraq məmnunluğunu gizlətmirdi.

O vaxt ümid edirdik ki, gün gələcək, Azərbaycan komandası Himalaya ilk ekspedisiyasını edəcək.  

Entuziast və çox optimist Akif təmənnasız insan idi, gəncləri ətrafına toplayır, ilboyu öyrədir, dağlara aparırdı.

   Alpinizm hər hansı digər idman növü kimi, intriqa, paxıllıq və digər nöqsanlarla doludur. Akif bütün bunlardan uzaq durmağa çalışır, ona görə də öz klubunu yaratmaq istəyirdi, hətta qeydiyyat üçün müraciət edirdi.

Təəssüf ki, 2009-cu ilin mayında Akif dünyasını dəyişdi. O vaxt onun hepatitini sağaltmaq mümkün olmadı və xaricdə müalicə və əməliyyat təşkil etməyə vaxt çatmadı...

Beynəlxalq Alpinizm Günündə Akifin kəlbətin kimi möhkəm əllərini, qaralmış üzünü, sədaqətli təbəssümünü xatırlayıram.

Əminəm ki, bu gün Akifin bir çox dostları, tanışları, tələbələri mənim kimi bütün bunlardan məhrumdur.

Allah rəhmət eləsin.