Cəsur jurnalistikadan sağlam maarifçiliyə

Bizim cəmiyyətdə işıqlı insanların yeri günəşin altı olmur.

Bizim cəmiyyətdə işıqlı insanların yeri günəşin altı olmur. Qaranlıq zirzəmilər olur. İşıq saçmalı olan insanlara küfr yağdırılır. Onların yeganə silahları parlaq ideyalarıdır. Onların yeganə suçu cəmiyyətdə dumanların altında gizlədilmiş həqiqətləri dartıb üzə çıxarmaq və onunla cəmiyyət üzvlərini tanış etmək cəsarəti ilə bağlıdır. Natiq Cavadlı bir jurnalist olaraq belə bir tarix şüuruna və maarifçi bir fəaliyyətə malik insan idi.

O, çağdaş dövrün gerçəkliklərini tarixi nöqteyi-nəzərindən retrospektiv baxışla tanış etməklə nəticələri hasil edə bilirdi. Və onun tərcümanını cəmiyyətə ötürürdü. 

Natiq Cavadlı ruhu diri adamdır. Fəlsəfə bulağının suyunu içənlərdən idi. Asif Ata (Asif Ata - Əfəndiyev Asif Qasım oğlu filosof, Mütləqə İnam dünyabaxışının, təliminin yaradıcısı, ruhaniyyatçı). ocağından çıxmış insan idi. “Mütləqə həqiqətən” konsepsiyasının Asif Atadan gəlmə özəlliklərini sözdə yox, əməldə yaşatmağı bacaran çox nadir insanlardan idi. Mən o ocaqdan gəlmiş insanları əsasən tanıyıram. Tam cəsarətlə deyirəm ki, Natiq Cavadlı o həqiqətə tapınan və onu yaşantılarına köçürməyi bacaran barmaqla sayılacaq nadir və cəsarətli insanlardandır.

Natiq bəy istənilən elmi yeniliyə və kitaba xüsusi marağı ilə seçilən jurnalist idi. Hansı kitabın motivi onda maraq yaradırdısa, onunla daha da dərindən maraqlanmağa başlayırdı. Maraq dairəsi geniş və motivasiyası üstün idi.

Dombisa Moyonun “İMF-in ölüm yardımları” kitabda bəhs edilən Cənubi Afrikanın 1 trilyon dollarlıq borc bataqlığı ilə bağlı bir iqtisadi mətn yazmışdım. Üzərindən bir neçə dəqiqə sonra gecə saatlarında zəng etdi. Utandırıcı bir nəzakətlə o kitab haqqında qısa danışmağımı xahiş etdi. Bir neçə dəqiqəlik giriş və sual-cavab mövzu ətrafında geniş müzakirəmiz yarandı. Jurnalistikadan mənimsədiyi ustalıqla suallarla əhatəli cavab alma texnikası çox möhtəşəm idi.

Və nəhayət sonda söhbətimizdən sonra isə boynuma bir öhdəlik qoydu ki, həmin kitabla bağlı bir məqalə yazım. Natiq, yazacam. Amma sən onu azadlıqda ikən xahiş etmişdin. Mən isə indi həmin yazını qapalı rejimdə oxuyacağın üçün çox məyusam. Afrika iqtisadiyyatındakı xarici borc üçün məyus deyiləm, sənin kimi cəsarətli və işıqlı bir insanın işıqdan məhrum olması üçün məyusam. Sənin azad qələminin həqiqəti axtarması və azad ruhunun pərvazlanmalı olduğu bir cəmiyyətdə olmadığın üçün məyusam. İstedadının basdırılması üçün məyusam...