Vaxt gözləmir!

Azərbaycanın ən yeni tarixinin yaşadığımız məqamı haqda qısa mülahizələrimi bölüşmək istəyirəm. Bunlar birbaşa və ya dolayısı ilə adını çəkdiyim şəxslərdən kiminsə diqqətini çəkərsə, məmnun olaram.

Otuzillik işğaldan sonra torpaqlarımızı azad edən qələbə müharibəsi cəmiyyətdə görünməmiş vəhdət yaratdı. Xalq korrupsiyalaşmış məmurlara qarşı haqlı ədavəti içində boğaraq ölkədə müsbət dəyişikliklərin baş verəcəyini gözləyərək canlandı. Və bu ümid dalğasının tənəzzül etməməsi vacibdir. Bundan ötrü hakimiyyət həlak olan qəhrəmanların ailələrini hərtərəfli qayğı ilə əhatə etməlidir, sağ qalanların isə dinc hayata qatılmasına kömək etməlidir. Və bunu gecikdirmədən, qısa müddətdə etmək lazımdır. Alovu tonqalda saxlamaq lazımdır, əgər sönərsə, yenidən alovlandırmaq çətin olur, bəzən də mümkün olmur. Təəssüf ki, artıq bu məsələlərlə məşğul olan dövlət orqanlarının nümayəndələrinin önlar üçün adi olan tamah-bürokratik şəkildə fəaliyyət göstərməsilə bağlı narahatedici əlamətlər var.

Özlərini nüfuzdan salmış köhnə "dövlət xadimləri”nin gənc, yaxşı təhsilli idarəçilərlə əvəzlənməsilə bağlı aktiv kampaniya müəyyən ümidlər yaradır. İnanmaq istəyirsən ki, bir çox nazirlik və idarələrin rəhbərliyinin tərkibinin yenilənməsi müsbət nəticələr verəcək. Lakin burada da zaman amili mühümdür – nə qədər yeni insanlar gəlsə də onlar strateji xarakterli hərəkətlərlə yanaşı, cari problemlərin həllinə dərhal qoşulmalıdırlar.

Nümunə göstərim. Milli kino istehsalının müasir idarəetmə modelinin zəruriliyi on il bundan öncə "anons elan edilib". Yalnız Mədəniyyət Nazirliyinə yeni rəhbərliyin gəlişilə bu istiqamətdə real işlər başlayıb. Kino Agentliyinin strukturu geniş müzakirə olunur, görünür, bu, nəhayət, həyata keçiriləcək. Lakin bu zaman yığılıb qalmış cari işləri kənara qoymamaq çox vacibdir. Xüsusilə, məsələnin qəti həllini gözləmədən son illər bizim kinoya gəlmiş və öz vətənində olduğundan daha çox  Azərbaycandan kənarda tanınmış gənc kinematoqrafçıların layihələrinə vaxtında dəstək vermək lazımdır. Onların enerjili vaxtıdır və hər il boş keçən zaman onların yaradıcılıq səylərinə düzəlməz zərər verir. Təkcə onlar  deyil - 20-ci ildə dövlət dəstəyilə bir dənə də olsun tammetrajlı film istehsal olunmayıb.  Daha bir nümunə göstərim. Milli təhlükəsizlik naziri çoxdan vəzifədən çıxarılıb, nazirliyin bir sıra yüksək vəzifəli əməkdaşları soydaşlarımıza qarşı dəhşətli cinayətlərə görə məhkum olunublar, nazirlik tamamilə ləğv edilib. İndi Dövlət Təhlükəsizliyi başqa şəxsə həvalə edilib, respublikanın baş prokurorunu da, DİN nazirini də əvəz ediblər. Yeni rəhbərlərin gəlişi ilə asayiş sahəsində vəziyyətin yaxşılığa doğru dəyişəcəyinə ümid yaranıb. Təbii ki, buna vaxt gedəcək. Amma ləğv edilmiş MTN əməkdaşlarının cinayət əməllərindən zərər çəkmiş vətəndaşların işlərinə yenidən baxılmasına dərhal başlamaq və onlar tərəfindən  böhtana məruz qalanların barəsində yekun qərar çıxarmaq olmazdımı? Hesab edirəm ki, bu, cəmiyyətin gözləntilərinə yaxşı cavab olardı.

2013-cü ildə yaxşı tanıdığım və dostluq etdiyim bir şəxsi həbs etdilər və üç il həbsxanada saxladılar: keçmiş xarici iqtisadi əlaqələr naziri Nicat Quliyevi odlu silah saxlamaqda ittiham etdilər. Həmin silah başqa adamların  "işlər"ində də keçirdi və onlardan biri tanınmış jurnalist Pərviz Həşimlidir.

Mən bunları ona görə xatırlayıram ki, bu işin saxtalaşdırılması ilə bağlı hər şeyi bilirəm. Bu işin böyük təhqiqatı kütləvi informasiya vasitələri tərəfindən aparılıb, tanınmış hüquq müdafiəçiləri və vəkillər bu barədə yazıblar, mən özüm mətbuatda çıxış etdim, bu işlərə yenidən baxılmasına çağırdım, respublika rəhbərliyinə müraciət etdim. İndiyə qədər lazımi qərar yoxdur. Niyə? Axı hüquq-mühafizə orqanları bu işin saxtalaşdırıldığını dəqiq bilirlər. Axı ölkə vətəndaşlarının üzərindən yalan ittihamların götürülməsi təkcə onların özləri və ailələri üçün vacib deyil, bu, bütövlükdə cəmiyyətin əhval-ruhiyyəsinə təsir edir.

Biz ölkənin ali baş komandanının rəhbərlik etdiyi əsgər və zabitlərimizin qəhrəmanlıq hərəkətləri ilə haqlı olaraq fəxr edirik. İnanırıq ki, Azərbaycan diplomatiyası bizim ünvanımıza çoxtərəfli ədalətsiz ittihamların qarşısını alaraq, dinc siyasi nizamlanma prosesini bizə lazım olan nəticələrə çatdıra biləcək. Ancaq biz görürük ki, düşmənlərimizdə revanşist əhval-ruhiyyə gündən-günə artır. Müasir dünyada gələcəyi proqnozlaşdırmaq çox çətindir. Və çox vacibdir ki, öz dövlətinin şərəf və ləyaqətini qoruyanlar döyüş əməliyyatları başa çatdıqdan sonra unudulmasın.  Ölkə hər şeyi etməlidir ki, onun  müdafiəçilərinin qəlbində atəş sönməsin. Bu, bütövlükdə cəmiyyətə də aiddir: özünü doğrultmayan ümidlər ölkədə yürüdülən siyasətdə məyusluğa səbəb olur. Mövcud geosiyasi vəziyyətdə bu, yolverilməzdir.