Yumruqlar….siyasi koalisiyanı sarsıdacaqmı?

Eyni gündə müxalifət partiyalarından birinin sədr müavininin ölümcül şəkildə döyülməsi, təcrübəli jurnalistə və vəkilə  hücum edilməsi gözlərin yenə eyni ünvana çevrilməsinə səbəb oldu. Çünki Miliyyətçi Hərəkat Partiyasının 2016-cı ilin payızında 180 dərəcə əksinə dönüşlə hökuməti dəstəkləməsi və bunun sayəsində ölkə üsuli-idarəsinin dəyişməsindən sonra siyasətçilərə, jurnalistlərə və türk milliyyətçisi bir qəzetin redaksiyasına edilən hücumlara əsasən, o ünvandan bəraət qazandırılmaqla qalmayıb, təhdidlər davam etmişdi. Halbuki, Türkiyə ictimayyəti Milliyyətçi Hərəkat Partyasının lideri Devlet Bahçeliyə “gənc milliyyətçiləri küçələrdən yığışdıraraq universitet dəhlizlərinə, kitabxanalara yönəltdiyinə görə”  böyük rəğbət bəsləmişdi.

Gələcək Partiyası sədrinin müavini, AKP sıralarından 3 dəfə millət vəkili seçilmiş və bir neçə ilə partiyada sədrin müavini olmuş Selçuk Özdağın, 70 yaşlı jurnalist-yazar Orhan Uğuroğlunun və vəkil Afşin Hatipoğlunun birsaatlıq fasilələrlə döyülmələrinin ertəsi günü açıqlama verən Devlet Bahçeli “adam döyməyə ehtiyacları olmadığını” ifadə etsə də üç tanınmış jurnalist-yazarın adlarını çəkərək onları sərt tənqid etməsi işləri daha da qəlizləşdirdiyi kimi, MHP sədrinin müavini, professor Semih Yalçının reaksiyası “lamsız-cimsiz” və çox konkret oldu: “Orhan Uğuroğluna hörmətlə yanaşmıram. Bizim hərəkatın dəliləri çoxdur, nəzarət edə bilmərik”. Bu sözlər Azərbaycan siyasətinin ən rəngli şəxsiyyətlərindən və Ədalət Vəliyevin müridlərindən olan  Hafiz Hacıyevin “Əkrəm Əylislinin qulağının kəsilməsi üçün təlmat vermişdim, ABŞ səfirliyindən zəng etdilər, vaz keçdim” sözlərilə müqayisə ediləndə hansı daha poetik səslənir?  Oxucu qərar verər.

Biz isə son 4 ildən bəri jurnalist-yazarların və siyasətçilərin  müəyyən fasilələrlə döydürülməsinin, qəzet redaksiyalarına hücumların iqtidarın kiçik ortağı olan türk milliyyətçiliyinin radikal qanadına nə qazandırıb-nə qazandırmayacağını və ümumiyyətlə, bu planlı hücumların  iqtidarın ümumi reytinqinə hər iki mənada necə təsir göstərə biləcəyini qısa şəkildə sorğulayaq:

• MHP dəstəkli olması heç kimdə şübhə doğurmayan bu hücumlar türk milliyyətçiliyinin radikal qanadına siyasi partiya kimi nə qazandırır? Reytinqinə  nəsə əlavə edir, yoxsa etibarından alıb-aparır?
• Medianın 90%-nin iqtidarın nəzarətində olduğu və hamısının qapısının MHP-yə də taybatay açıq olduğu vaxtda cənab Bahçelini tənqid edən siyasətçi və jurnalistlərə media üzərindən cavab verilməyib gənc milliyyətçilərin açıq şəkildə tədavülə daxil edilərək illeqal cəzalandırma mexanizminin “vintcikləri və təkərcikləri” halına gətirilməsinə nə ehtiyac var? 40-45 il əvvəl atəşli silahlarla reallaşdırılan bu cəzaların indi yumruq-dəyənək səviyyəsinə endirilərək cəmiyyətə hansı mesajların verilməsi istənilir?
• İlleqal cəzalandırma metodlarıyla Milliyyətçi Hərəkat Partiyası hansı siyasi mənfəətlər güdə bilər:  “əslində ölkənin pərdə arxasındakı idarəçisi mənəm” – paroluyla iqtidarın böyük ortağını daha çox sıxışdırmağı hədəfləyərmi? İqtidarın böyük ortağı olan AKP-nin siyasi praktikasında həddindən artıq təzyiq və təhdid örnəkləri olsa da siyasətçiləri və jurnalistləri döydürmək, qəzet redaksiyalarına hücum etdirmək şəklində örnəkləri xatırlamaq çox çətindir. Elə isə ortaya sual çıxır: AKP-nin böyük ölçüdə uzaq durduğu bu metoda MHP son illərdə niyə tez-tez müraciət edir? Bununla obyektiv medianı və müxalif siyasəti tamamilə susduracağına inanırmı?
• Və nəhayət, ən mühüm sual: iqtidarın böyük ortağı və 16 aprel 2017-ci ildəki referenduma qədər MHP-nin dəstəyinə əsla ehtiyac hiss etməmiş AKP müxalif siyasətçilərə və jurnalistlərə qarşı təşkil edilən, ünvanı məlum bu hücumları necə analiz edir? Başda dövlət başçısı cənab Ərdoğan olmaqla iqtidarın AKP qanadı bu illeqal cəzalandırma metodlarını əsla qəbul etməzkən MHP-nin getdikcə şiddətlənən bu metoduna qarşı hər hansı tədbir görmək düşünülürmü? Çünki  kiçik ortağın bu illeqal cəzalandırma metodologiyasının iqtidarın reytinqinə mənfi təsir göstərdiyini hamı gördüyü halda bunun dayandırılması üçün ən təsirli tədbiri böyük ortağın görməsi lazım gəlməzmi?

Müxalif siyasəti və obyektiv medianı cəzalandırmaq cəhdlərinin Türkiyəni qətiyyən yaxşı nöqtələrə aparmadığı açıq-aşkardır.

Azərbaycan əsla örnək almamalıdır.