Fantazyor niyə yalan danışır?

Beynəlxalq təşkilatlar Azərbaycanı ona görə tənqid edirlər ki, onu sevmirlər.

Əkrəm Əylislini müdafiə edənlər bunu Azərbaycana ləkə yaxmaq cəhdi olaraq edirlər. Bu fikri ANS kanalının efirində rusdilli mühitdə məşhur olan detektiv müəllifi Çingiz Abdullayev bildirib.

Dəlil kimi o, 2012-ci il aprelin sonlarında İranda iki Azərbaycanlı şair – Fərid Hüseyn və Şəhriyar Hüseynzadənin həbsini göstərib.

“Bu baş verdikdə, biz haralara baş vurmadıq, nə Azərbaycanda, nə də onun hüdudlarından kənarda Pen-Klubdan başqa heç bir təşkilat onları müdafiə etmədi”, deyə fantazyor kədərləndi və bunu xarici təşkilatların qeyri-obyektivliyi ilə izah etdi. “Bizi danlamaq lazım gəldikdə isə onlar dərhal hazır olurlar”, deyə o əlavə edib.

Bununla ilk dəfə deyil ki, Çingiz Abdullayev, yumşaq desək, yalan danışır. İlk növbədə Azərbaycan hakimiyyəti, həmçinin Çingiz Abdullayevin təmsil etdiyi Yazıçılar İttifaqı uzun müddət susdu və gənc şairlərin həbsi faktını şərh etmədi. Bu gənclərin müdafiəsinə ilk olaraq rəsmi Bakı deyil, Azərbaycan Yazıçılar İttifaqı deyil, Çingiz Abdullayev deyil, məşhur “Sərhədsiz Reportyorlar” beynəlxalq təşkilatı qalxdı. Onlar şairlərin həbsini pisləyən və İran hakimiyyətini onları dərhal azad etməyə çağıran bir deyil, iki bəyanat yaydılar (22 may və 5 sentyabr 2012-ci il tarixli). Bu da bəyanatlar:   http://en.rsf.org/azerbaijan-two-azerbaijani-writers-missing-in-22-05-2012,42655.html

Şairlər itkin düşdükdə Azərbaycan mətbuatı üç həftə ərzində bu barədə çoxsaylı materiallar dərc etdi və yalnız mayın 21-də XİN nümayəndəsi Elman Abdullayev brifinqdə bildirdi ki, Bakıda şairlərin taleyindən narahatdırlar. Buna qədər rəsmi Bakı və Yİ şairlərin itkin düşməsi faktını belə elan etmirdi.

Eyni zamanda, mayın birinci yarısında İranın Bakıdakı səfirliyi qarşısında hökumətyönlü qüvvələr aksiya və piketlər keçiriblər. Lakin bu aksiyalarda həbs edilmiş şairlər yad edilməyib, Təbrizdə İlham Əliyev və Eurovision müsabiqəsi tənqid edildiyi üçün Tehran danlanıb.

Sanki yuxarılardan komanda verilmiş kimi, mayın 22-də deputatlar İranı danlamağa başladı, amma millət vəkillərindən heç kim həbs edilmiş şairləri yada salmadı.

Mayın 23-də İran səfiri XİN-ə çağırıldı, burada ona hər şeylə bağlı narazılıq bildirildi, təkcə şairlərlə bağlı məsələdən başqa. Yalnız mayın 30-da Azərbaycanın Tehrandakı səfirliyi İran XİN-ə Fərid Hüseyn və Şəhriyar Hüseynzadənin həbsi ilə bağlı etiraz notası verdi.

Yazıçılar İttifaqı ağzına su alıb oturduğu zaman isə bir neçə yerli QHT – Media Hüquqları İnstitutu, Reportyorların Azadlıq və Təhlükəsizlik İnstitutu şairlərin itkin düşməsi haqqında bəyanatlarla çıxış etdilər və hətta İran səfirliyi qarşısında etiraz aksiyası keçirdilər.

Buna görə Çingiz Abdullayevin iradları sifarişlə yazılmış çox keyfiyyətsiz detektivə bənzəyir.