Fizulu şəhəri uğrunda qızğın döyüşlər gedir

30 ilə yaxın düşmən tapdağı altında qalan ərazilərin işğalçılardan təmizlənməsi istiqamətində Azərbaycan ordusunun hərbi əməliyyatı davam edir. Fizulu şəhəri uğrunda qızğın döyüşlər gedir. Qarabağ ətrafı rayonların işğalçılardan təmizlənməsi ağır prosesdir. Müharibənin adı da, özü də dağıntıları da böyükdür. Naftalanda 5 nəfərdən ibarət bir ailə erməni işğalçılarının təcavüzü nəticəsində həyatlarını itiriblər. Ağırdır, çox ağır. Amma nəzərə almaq lazımdır ki, Azərbaycan  bu müharibəyə zorən cəlb edilib. Sentyabrın 27-si səbrin tükənən günüdür. 

İndi hərbi əməliyyatın dayandırılması ilə bağlı hər tərəfdən bəyanatlar, telefon zəngləri, təzyiqlər gəlməkdədir. Hərbi əməliyyatlar Azərbaycan ərazilərində getdiyi halda, Viktor Şenderoviç kimi ictimai fikrə təsir imkanına iddiallı olan bir sıra "ziyalılar" baş verən hadisələri Azərbaycanın Ermənistana hücumu kimi şərh edərək ictimai fikri yüngül formada desək çaşdırır. Təəssüf ki, belələri digər ölkələrdə də var. 

Görünür işğal uzun çəkdiyindən, ermənilər işğal etdikləri ərazilərdə özlərini "ev sahibi" kimi apardıqlarından Şenderoviçkimilərə elə gəlir 30 il bundan öncə Rusiyanın açıq və gizli dəstəyi ilə işğal edilmiş ərzailər "Ermənistandır". Çox təəssüfləndiricidir. 

Əvvəl də deyimiz kimi 27 il bir ölkənin ərazilərinin işğal altında saxlamaq bir tərəfdən həm uzun bir dövrdür, digər tərəfdən qudurğanlıqdır. Ermənilər Rusiyanın bilavasitə dəstəyi ilə Dağlıq Qarabağın ətrafında 7 rayonu işğal edərək özləri üçün "təhlükəsizlik" zolağı yaratmışdılar. Yəni dünyada elə bir nümunə yoxdur ki, hansısa dövlət öz təhlükəsizliyin təmin etmək üçün öz ərazisindən 5-6 dəfə böyük əraziləri 30 ilə yaxın bir dövrdə işğal altında saxlasın. 

Bu müddət ərzində sülh danışıqlarında, məsələni dinc yolla həll etmək istiqamətində bütün variantlar sınaqdan keçirildi. Lakin aydın oldu ki, işğal edilmiş ərazilər təmizlənmədən (könüllü və ya hərbi yolla), Ermənistan qoşunları Azərbaycan ərazilərindən çıxarılmadan məsələnin həlli yoxdur.  

Beynəlxalq birliklərin, böyük dövlətlərin, xüsusiylə Minsk Qrupunun ikili standartları, imitasiya siyasəti, işğalçı ilə işğalın qurbanının eyniləşdirmək cəhdləri əsl həqiqətdə Ermənistanın işğalçı əməlinə göz yummaq, işğalçını şirnikləşdirmək siyasətidir. Hamı çox gözəl başa düşür ki, Azərbaycan torpaqların işğal edən Ermənista ordusudur. Paşinyan bir tərəfdən oğlun işğal olunmuş ərazilərə hərbi xidmətə göndərir, o biri dərdən də sülhdən dəm vurur. 

BMT tərəfindən tanınan torpaq Azərbaycanın, ATƏT tərəfindən qəbul edilən ərazilər Azərbaycanın, beynəlxalq hüquq və beynəlxalq münasibətlərin universal prinsipləri  Azərbaycanın tərəfində, BMT-nin işğal faktını təsbit edən 4 qətnaməsi ortada. XXI əsrdə zora söykənib bütün bunları necə gözardı etmək olar? 30 ildir bunlar işğal etdikləri ərazilərdə "Ağa Nəzərəm, belə gəzərəm" yekəxanalığı ilə özlərinə məxsus olmayan torpaqları məskunlaşdırır, tarixi abidələri dağıdır, yaşayış məntəqələrin viran edirlər.  

Azərbaycan xalqı, milləti, ordusu və dövləti özünün BMT və ATƏT tərəfində təsdiq olunmuş ərazilərini azad etmək, işğalçı orduları öz ərazilərindən təmizləmək, həmin ərazilərdə öz suverenliyini təmin etmək məsələlərində müstəsna hüquqa malikdir. Əgər kimsə müharibədən narahatdırsa, ilk növbədə xarici işğalçı qoşunların Azərbaycan ərazisindən çıxmasını, işğal edilmiş ərazilərin qaytarılmasını, 27 ildir didərgin düşən insanların öz doğma və düşmən tərəfindən dağıdılmış yurdlarına dönməsini  tələb etməlidir. Bu gün Azərbaycandan hərbi əməliyyatları dayandırmağı tələb edən dövlətlər özlərinin bir qarış torpaqlarının belə işğal altında qalmasına nəinki 30 il, 30 gün, heç 30 saat dözməzdilər. 

Bügün bu müharibə ona görə var ki, Azərbaycan ərazisində Ermənistanın işğalçı qoşunları var.  Sülh istəyirsənsə qoşunlarını, hərbi hissələrini Azərbaycan ərazilərin çıxar. Azərbaycan ordusunun apardığı hərbi əməliyyat öz torpaqlarını, öz ərazilərini, öz vətəinini düşməndən azad etmək uğrunda əməliyyatdır. Bunun ayrı adı yoxdur.