Vladimir Solovyova açıq məktub

Cənab Solovyov, dərhal onu deyim ki, nə sizin verilişlərin, nə də jurnalist araşdırmalarınzın klassik pərəstişkarı deyiləm, amma Azərbaycanla Ermənistan arasında müharibə başlayandan sonra onları diqqətlə izləyirəm. Səbəbi sadədir: Sizin verilişlər tez-tez RF əhalisinin bir hissəsinin düşüncə indikatoru rolunu oynayır. Sizin jurnalist etikanıza və şərəfinizə toxunmayacam, çünki belə cəhdlər mənim üçün əbəsdir. İcazənizlə, dərhal efir zamanı irəli sürdüyünüz bəzi iddialara keçim.

1. “Köçəryan və Sarqsyan Qarabağ müharibəsinin qəhrəmanlarıdır”.

Şəxsən mənin heç vaxt “qəhrəman” tərifindən xoşum gəlməyib, xüsusən də müharibə iştirakçılarına münasibətdə. İstənilən müharibələrin. Çünki tez-tez bu tərifin arxasında “xüsusi” xidmətlər gizlənir. Qarabağda heç zaman səhra komandirləri olmayan Köçəryan və Sarqsyana gəlincə, onlar daha çox təbliğatçı olublar və arxa cəbhəni  idarə ediblər, bu “xüsusi” xidmət onların Xocalı şəhərində dinc sakinlərin qətliamında iştirakıdır.

Sarqsyanın özü isə bunda iştirakını etiraf edib və bunu sovetoloq Tomas de Vaala söylədiyi sözlərlə təsdiqləyib: “Xocalıdan öncə azərbaycanlılar düşünürdülər ki, bizimlə zarafat etmək olar, onlar düşünürdülər ki, ermənilər mülki əhaliyə əl qaldırmağa qadir deyil. Biz bu stereotipi sındıra bildik”.

Köçəryan isə Ermənistanın prezidenti olarkən deyirdi ki, “ermənilər və azərbaycanlılar genetik cəhətdən bir araya sığmırlar”.

Siz tez-tez yəhudi xalqının faciəsindən Holokostdan danışırsınız. Buna görə də ümid edirəm ki, sizə “genetik uyğunsuzluğun” mahiyyəti barədə danışmaq mənə lazım deyil. Bu, Almaniya nasistlərinin sevimli ritorikası idi.

Yeri gəlmişkən, nasistlər haqqında. Nasistlərin əlaltısı, Ermənistanda milli müqəddəslik zirvəsinə qaldırılmış Qaregi Njde belə deməyi sevərdi:  “Bir xalqın doğma torpağı başqasının daimi vətəni ola bilməz”. Ümidvaram ki, indi siz başa düşürsünüz ki, Köçəryan və Sarqsyan (Ermənistanın iki prezidenti və sizin fikrinizcə,  “Arsaxın qəhrəmanları”) haqqında fikirlər təsadüfi deyil.

Njdenin davamçısının nəvəsi Paşinyanın özü də sələflərindən uzağa getməyib. Yadınızdadır, o, nasist Njdeni Ermənistanın qəhrəmanı adlandırırdı?

2. Siz tez-tez soyqırımdan və ermənilərin türklərin qarşısında ekzistensial qorxusundan danışırsınız. Yəqin, sizi təəccübləndirəcək ki, bu qorxu ermənilərin bu gün bu xalqın yüz mindən çox nümayəndəsinin yaşadığı və işlədiyi Türkiyəyə qazanc dalınca getməsinə mane olmur. Mən hələ Türkiyə vətəndaşları olan ermənilərdən damışmıram. Onlar bu ölkənin tamhüquqlu vətəndaşları olaraq hakimiyyətin müxtəlif qollarında, hətta Türkiyə parlamentində təmsil olunublar. Güman edirəm, sizi o fakt daha da təəccübləndirəcək ki, Türkiyədə erməni dilində iki qəzet nəşr olunur, televiziya kanalı və onlarla kilsə fəaliyyət göstərir. Təkcə İstanbulda 16 erməni məktəbi, 31 bir kilsə və 3 idman klubu fəaliyyət göstərir.

İcazənizlə, sual verim: bəs Rusiya Federasiyasında erməni dilində qəzetlər varmı? Xeyr, mən Rusiya KİV-də çalışan erməniləri soruşmuram - Allah şahiddir ki, belələri çoxdur, mən məhz erməni dilində qəzetləri soruşuram.

3. Siz tez-tez və qəti şəkildə bəyan edirsiniz ki, Qarabağda hər zaman ermənilər yaşayıblar. “Hər zaman” da “qəhrəman” kimi geniş anlayışdır. Tarixin cəngəlliklərinə girib sübut etməyəcəm ki, son 1400 il ərzində Qarabağ ərazisində heç bir erməni dövlət qurumu olmayıb, amma aşağıdakıları deyəcəm: Qaregin Njdenin fikirlərinə zidd olaraq, bir xalqın doğma torpağı başqasının da Vətəni ola bilər. Hər halda, biz Azərbaycanda buna qəti şəkildə inanırıq və ölkəmizdə bir-birilə yan-yana yaşayan çoxsaylı etnoslar buna gözəl sübutdur.

4. Yeri gəlmişkən, genetik yaddaş barədə. Siz “imperiyaçı” olaraq (baxmayaraq ki, bunun nə olduğunu mən də bilmirəm) tez-tez deyirsiniz ki, bu regionda sülh ancaq rus qoşunlarının fəal iştirakı ilə mümkündür. Ancaq biz azərbaycanlılar Rusiya ordusunun bizim torpağımızda olmasının nəticələrini çox yaxşı xatırlayırıq. Bilmirəm haradan başlayın və sadalamağa dəyərmi.. Heç olmasa.. Xocalıda 366-cı motoatıcı alayın əməllərini söyləyək. Ümidvaram, siz bizim Azərbaycan torpağında Rusiya qoşunlarına skeptik münasibətimizi anlayacaqsınız.

Adətən məktublar “hörmətlə” sözü ilə bitir, amma indiki halda bunsuz da ötüşmək olar.

Azər Ziyadlı

 

 

Rəy yaz

Söz istəyirəm

Bizi sosial şəbəkələrdə izləyin

Xəbər lenti