Kissincer satqın deyil, Putinin sədaqətli piyadasıdır

Sivil dünya, hətta Kremlin əsassız olaraq öz tərəfdarları sırasına aid etdiyi Çin Rusiyanın açıq-aşkar və sonsuz hərbi ilhaqına qarşı qalxan kimi Ukraynanın əhəmiyyətini dərk edir və bəyan edir. Bu səbəbdən Ukrayna ordusu prezident Zelenskinin Qərbdən tələb etdiyi silahların əksəriyyətini əldə edir. ABŞ lend-liz haqqında sənəd imzalayaraq, Kiyev Moskva ilə sülh müqaviləsi imzalayana qədər ukraynalılara silah tədarükü həyata keçirmək öhdəliyi götürüb.

Və birdən-birə, müharibənin dördüncü ayında Riçard Nikson və Cerald Fordun prezidentliyi dövründə milli təhlükəsizlik üzrə köməkçi və ABŞ dövlət katibi – SSRİ-nin dağılması uğrunda canını verən Henri Kissincer Davosda Zelenskiyə əraziləri Putinə təhvil vermək təklifi irəli sürüb. Sabiq dövlət katibi Qərbin Zelenskinin müqaviməti dayandırması, əraziləri təcavüzkara təhvil verməsi üçün Kiyevə təzyiq göstərməsində israr edir. Kissincerin ideyasının əsasını Putinin deyil, onun özünün RF-nin yeni Avropa torpaqlarında təcavüzü davam etdirməyəcəyi vədi təşkil edir. Baxmayaraq ki, RF Mərkəzi Hərbi Dairəsi qoşunlarının komandir müavini Rustam Minnekayev Sverdlov vilayətinin müdafiə sənayesi müəssisələri İttifaqının illik iclasında Moskvanın Moldovanı ələ keçirmək niyyətini açıqlayıb. Moskvanın təbliğat xarakterli televiziya verilişlərində isə bütün Ukraynanın və Belarusun Rusiyaya qoşulmasından, Polşa sərhədlərinə çatmaqdan danışırlar, “orada isə baxarıq” (Dumanın deputatı Petr Tolstoy).

Henri Kissinceri bu qədər gözlənilməz bəyanatla çıxış etməyə nə vadar edib? Sən demə, o, Kremlin “yatan” deyil, tamamilə “oyaq casusudur”. Hələ 2009-cu ildə politoloq, Hadson Universitetinin (Vaşinqton) əməkdaşı Andrey Piontkovski məqaləsində Kissincerin və Kremlin tapşırıqlarını yerinə yetirən digər məşhur Amerika siyasətçilərinin fəaliyyətini açıqlayıb. Piontkovski ədəbsiz “Putinin maaş cədvəlində kim kimdir?” sərlövhəli məqalədə belə yazırdı: “Obama administrasiyasının Rusiyaya münasibətdə siyasəti administrasiyada rəsmi vəzifə tutmayan, amma Rusiya və Kremllə sıx işgüzar əlaqələri olan insanların: Henri Kissencerin, Ceyms A.Beykerin, Tomas Qrehemin və Dmitri Saymsın tövsiyələrinə əsaslanır. İlk ikisi ən böyük geosiyasətçi nüfuzuna malikdir, Qrehem və Sayms isə Rusiya üzrə dahi mütəxəssislərdir. Onlar administrasiya üçün məruzələr yazır, Moskva və Vaşinqton arasında gedib-gəlir və Obama administrasiyasının ikitərəfli münasibətlərin “yenidən yüklənməsi” cəhdlərinin parametrlərini razılaşdırırlar. Şreder kimi, bütün adı çəkilən insanların iqtisadi maraqları var. Beyker Rusiya iqtisadiyyatında “komanda yüksəklikləri” tutan iki şirkətin: “Qazprom” və “Rosneft”in məsləhətçisidir. Rusiya istiqamətinə Qrehemin başçılıq etdiyi “Kissinger Associates” lobbiçilər qrupu “Kissincer-Primakov” işçi qrupunu – Rusiya və Birləşmiş Ştatlar arasında əlaqələrin dərinləşdirilməsi üzrə Putin tərəfindən razılıq verilmiş yarıözəl təşəbbüsü dəstəkləyir. Bütün bu insanların və qrupların tövsiyələri dəyərli və ibrətamiz məlumatlar ehtiva edir, belə ki, onlar Kremldəki müştərilərinin əsas məqsədlərini diqqət cəlb etmədən və Amerika liderlərinə aydın olan bir dillə ifadə edirlər”.

Həmin məqalədə Piontkovski çox doğru bir ifadədən istifadə edir: “Ukraynanın finlandiyalaşdırılması” – bunun mənası indi – Rusiyanın Ukrayna ilə ağır və qeyri-populyar müharibəyə başlayaraq, onun bir hissəsini ələ keçirdiyi bir vaxtda aydın olur. 1939-40-cı illərdə SSRİ-nin Finlandiya ilə müharibəsində də belə olmuşdu.

Kreml Putinin istəklərinin təşviqi üçün Kissincerə hazır təbliğat platformaları təqdim edib. Onlardan biri “Qlobal siyasətdə Rusiya” internet resursudur. Burada Kissincerin nəşrlərinin yerləşdirildiyi ayrıca səhifəsi var. Sonuncu yazı 2018-ci ildə yerləşdirilib.

Bu resursun rəsmi sahibləri Vladimir Potanin – Qəyyumluq Şurasının sədri, “İnterros” holdinq şirkətinin prezidenti, Ruslan Yunusov – Rusiya Kvant Mərkəzinin baş direktoru, “Rosatom” dövlət korporasiyasının kvant texnologiyaları üzrə layihə ofisinin rəhbəridir. Gördüyümüz kimi, yaxşı, milyardlarla (dollarla) qonorar vermək imkanı var.

“Kissincer: Amerika-Rusiya münasibətlərinə baxış” məqaləsinin birinci abzası belədir: “2007-ci ildən 2009-cu ilə qədər biz Yevgeni Primakovla Rusiya və ABŞ-ın keçmiş yüksək vəzifəli nazirlərinin, rəsmi şəxslərinin və hərbi rəislərinin daxil olduğu qrupa sədrlik edirdik, onların bir hissəsi bu gün buradadır. Bu qrupun məqsədi Rusiya-Amerika münasibətlərinin antaqonist aspektlərini zəiflətməkdən və əməkdaşlığın inkişafı üçün imkanlar axtarmaqdan ibarət idi. Amerikada onu “ikinci trek qrupu” adlandırırdılar. Bu, o deməkdir ki, onu hər iki partiya dəstəkləyirdi, Ağ Ev isə onun araşdırma xarakterli fəaliyyətini alqışlayır, öz adından danışıqlar aparmaq üçün səlahiyyət vermirdi. Biz görüşləri növbə ilə gah bir, gah digər ölkədə keçirirdik. 2007-ci ildə prezident Putin, 2009-cu ildə isə prezident Medvedev qrupumuzu qəbul etmişdi”.

Y.Primakovun karyera siyahısından: SSRİ Mərkəzi Kəşfiyyat Xidmətinin rəhbəri (1991), Rusiya Xarici Kəşfiyyat Xidmətinin direktoru (1991-1996)...

Bunu bilə-bilə Kissincerin “satqınlığına” təəccüb etmək olar? O, satqınlıq etməyib, “Putinin piyadası” kimi xidmət etməyə davam edir.