Şairlər danışa bilmədilər, yoxsa danışmaq istəmədilər?

Bu il mayın 2-dən sentyabrın 4-nə kimi İranda həbsdə olan şairlər Fərid Hüseyn və Şəhriyar Hacızadə çərşənbə axşamı BMM-də jurnalistlər üçün mətbuat konfransı keçiriblər.

Vətənə qayıtmaqlarından 15 günə yaxın vaxt keçməsinə baxmayaraq, mətbuatın önünə çıxmamalarını hər iki şair “evlərində olmaları, onlar üçün qurbanlar kəsilməsi, ziyarətçilərinin çox olması” ilə izah ediblər. Bundan sonra hər iki keçmiş məhbus jurnalistlərə suallar verməyi təklif ediblər. Amma media mənsubları keçmiş məhbuslardan həbs dövrləri haqda danışmalarını istəyiblər. Demək olar ki, hər iki məhbus həmin dövr haqqında olduqca səthi danışaraq, təfərrüata varmadan dövlət başçısına göstərdiyi köməyə görə minnətdarlıq ediblər. Özlərinin günahsız olduqlarını deyən şairlər dövlətin onları azad edəcəyinə şübhələri olmadığını vurğulayıblar. 

Amma həbsdə olduqları 86 gün ərzində İran xüsusi xidmət orqanlarının onlardan nə soruşduğu, hansı məqamlara toxunduqları haqda hər-hansı açıqlama verməyiblər. İttihamlara səbəb kimi İranda şairlərlə görüş üçün xüsusi xidmət göstərən idarədən icazə kağızı almadıqlarını göstəriblər. Onları İrana dəvət edən Bəhram Sürgün bu dəvətə görə 3 il müddətinə Təbrizdə yaşamaq hüququndan məhrum edilib və başqa şəhərə sürgünə göndərilib.  

Təzminat məsələsinə gəlincə, şairlər İrandan bu təzminatı istəməyin mənasız olduğunu nəzərə çatdırıblar. 

Amma bir məsələ qaranlıq qalırdı ki, şairlər özləri danışmaq istəmir, yoxsa, ölkənin xüsusi xidmət orqanlarının tapşırıqlarını yerinə yetirirlər. -05C-