SAKİT ZAHİDOV: �MƏSCİD ÇOXALANDAN BƏRİ KAFİR ÇOXALIBDIR�

Aprelin 9-da amnistiya əsasında həbsdən azad edilmiş "Azadlıq" qəzetinin satirik-yazarı Mirzə Sakitin (Zahidov) Turan agentliyinə müsahibəsi:
- Mirzə, özünüzü azadlıqda necə hiss edirsiniz?
- Məhbəsdən azad olunmağım, həm dostların, həmkarların və bir çox siyasi partiyaların rəhbərlərinin mənə baş çəkmələri, həmçinin dekabr ayında atamım yas mərasimində məni və qardaşımı tək qoymamaları mübaizə aparmağıma daha da əminlik yaratdı. Bu gün də tam təyin etdim ki, nəinki mübarizə aparmağa, bir az da sərt desək, ölümə getmək belə şərəfli olardı.
-Mirzə, sizin həbs olunmağınız, demək olar ki, siyasi sifariş idi, sizcə siyasi sifariş axıra qədər yerinə yetirildi?
- Mən deyərdim ki, yox. Bu hakimiyyətin çirkin siyasəti iflasa uğradı. Belə ki, son dövrlərdə bir sıra nüfuzlu beynəlxalq təşkilatların və Avropa Şurasının, Amerika Departamentinin hakimiyyətə qarşı son müraciətlərində bunu görmək olar.Həmçinin yerli jurnalist, huquq təşkilatlarının hakimiyyətə açıq formada olmasa da təpki göstərməsi deməyə əsas verir ki, bu həbs hakimiyyətə uğur gətirmədi, bu həbsin sifariş olduğunu açıq və şəffaf şəkildə ortaya qoydu.
- Həbsxana şəraiti necə idi, sizə nəyi öyrətdi?
- İlk növbədə deyək ki, həbsxana Ədliyyə Nazirliyinin tabeçiliyində olan müəssisədir və mən bu həbs müddətində Ədliyyə Nazirliyinin hansı bədbəxt bir durumda olduğunu, korrupsiya içində çabaladığının şahidi oldum. Əlbəttə, həbsxanada yaşamaq çox çətindir, baxmayaraq ki, sənə orada qayğı göstərirlər, hörmətlə yanaşırlar. Belə qayğı, hörmətlə yanaşma nahaq tutulduğunu və cəmiyyətə daha çox lazım olduğunu göstərir. Həbsxana həyatı, demək olar ki, həyatımda ikinci qapı açdı və Azərbaycan hakimiyyətinin cinayətkar bir rejim və cinayətkar bir klan üzərində qurulduğunu açıq şəkildə göstərdi.
- Həbsxanada olarkən şerlərinizin yayılmasına imkan var idimi?
- Bir dəfə belə bir hadisə oldu. Mən satirik üslubda bir şer yazmışdım, 14 saylı cəzaçəkmə müəssisəsi rəhbərlərinin qanunsuz əməllərinə etiraz olaraq, bir dustaq yoldaşım var idi, həmin bu şeri bir neçə məhkuma oxumuşdu. Məhkumlardan biri bu şeri həbsxana rəhbərinə çatdırmışdı. Buna görə məhkumu karserə saldılar, mən buna etriaz etdim. Daha sonra deyə bilərəm ki, mütəmadi olaraq "Azadlıq" qəzetində şeirlərim çap olunurdu. Sonra həbsxanada mənə qarşı rəhbərlik tərəfindən təxribatlar hazırlamağa başladılar. Odur ki, "Azadlıq" qəzetinin rəhbərliyi mənim təhlükəsizliyim baxımından şerlərimi çap etməkdən imtina etdi. Buna baxmayaraq, çoxlu yazılarım, felyetonlarım, şerlərim hələ də var və günü sabahdan bu şerləri çapa verəcəyəm.
- Mirzə, sizə 14 saylı cəzaçəkmə müəssisində fiziki güc tətbiq etmişdilər, bu sizin əzminizi qıra bildimi?
- İnsana fiziki təzyiq göstərər, öldürə də bilərlər, bu əzmin qırılması deyil. İnsanı mənəvi cəhətdən sındırmaq olar, amma onlar bunu bacarmadılar. Onlar əlimə qandal keçirəndə çox əsəbiləşdim və dedim ki, əlimə qandal keçirə bilərsiniz, amma dilimə qandal vura bilməzsiniz. Bu da, təbii ki, özbaşına deyildi, rəhbərliyə daha yuxarıdan sifariş gəlmişdi. O, bunu etməli idi. Lakin rəhbərliyin başı çox ağrıdı.
- Mirzə, həbsxanada ən çox dəstəyi haradan və kimlərdən gördünüz?
- Demək olar ki, bütün siyasi partiyalardan, beynəlxalq jurnalist qurumlarından, kolleqalarımdan, Sərhədsiz Reportyorlar və digər təşkilatlardan gördüm. Hətta, hakimiyyətin bəzi qanadlarından, hansı ki, indi də hakimiyyətdədir, mənə gizlicə salam göndərirdilər. Doğrusu, belə dəstəyi gözləmirdim, doğurdan da demokratiya uğrunda mübarizə aparmağa dəyərmiş.
- Bəs amnistiya aktından imtina etməyinizin səbəbi nə idi?
- Bilirsiniz, mən eşidəndə ki, amnistiyaya bir neçə jurnalist düşəcək, sevindim. Amma görəndə ki, ictimaiyyətə bəlli olmayan jurnalistlər amnistiyaya düşüb, onların adlarının mənim yanımda çəkilməsini özümə təhqir bildim. Bundan əlavə, həbsimin bitməsinə iki ay qalmış mənə bunu mərhəmət kimi sırımaq isə, mənə qarşı ən azı ədalətsizlik idi. Həmin gün imtina ərizəsi yazdım və həm də açıq şəkildə yazdım ki, mənə heydərizmin mənfur siyasətindən humanist addım lazım deyil. Deyə bilərəm ki, bu, həm də etiraz forması idi, amma, hüquqi baxımdan çəkisi yox idi. Çünki amnistiya verilibsə, onu icra etməlidirlər, bu, bir sınaq idi, ola bilər ki, yenə də həbs etsinlər.
- Son olaraq, gələcək planlarınız haqqında məlumat verərdiniz...
- Deyə bilərəm ki, yazılarım mütəmadı çap ediləcək. Yaxşı planlar üzərində işləyəcəyəm və onlar elektron KİV-lərə də yol tapacaq. Son olaraq onu deyim ki, həbsxanaya düşmək bədbəxtlik deyil, eləcə də türmədən çıxmaq hələ xoşbəxtlik sayılmaz. Amma özümü xoşbəxt hiss edirəm, bu gün türmədən çıxmışamsa və ya dünən türmədə idimsə də, xoşbəxt idim.
- Mirzə, sonda satirik şerlərinizdən bir bənd deyə bilərsiniz?
- Həmişə dindarlara gülmüşəm, çünki islam dini Azərbaycanda heç 5% inkişaf etməyib, çünki, bu sahədə islahatlar getməyib.
Məscid çoxalandan bəri kafir çoxalıbdır,
Kafirlərə sərvət gətirən pir çoxalıbdır,
Doymur gödən aşiqlərimiz həcc rüsumundan,
Tinlərdə nəzir sandığı, pir çoxalıbdır.