TERROR İNKOQNİTO

Terror sözü latın dilindən gəlir və "qorxu-vahimə" mənasını daşıyır. Olanlar bizə azmış kimi, onsuz da qorxu tabağında yoğrulan azərbaycan xəmirinə aprelin 30-da növbəti qanlı maya da əlavə edildi.
Qəribədir, Neft Akademiyası ətrafında baş verən dəhşətli hadisələr nə üçünsə əhalini şoka salmaq kimi qanunauyğunluğa səbəb olmadı. Hər bir düşüncəli və ölkənin siyasi-iqtisadi-dini həyatından az-çox baş açan adam bu ölkədə özünü naqolay hiss edir. Amma daimi dezinformasiya, təfərrüatlar barədə istintaq orqanlarının susması, televiziyadakı əbədi "gül bayarmı" cəmiyyəti yuxuladır.
Görünür, biz artıq ölümə adət etmişik və ona da fəlsəfi yanaşırıq. Yeri gəlmişkən, ölümə fəlsəfi yanaşmaq bütün qeyri-azad dövlətlərin taleyidir. Çoxdan üzərində oturmağa məhkum edildiyimiz barıt çəlləyi müntəzəm olaraq alovlanır və özünü büruzə verir. Qarabağ müharibəsini, 20 yanvarı, metroda, qatarlarda, avtobusda, məsciddə çosxaylı qurbanlara səbəb olan teraktları, akademik, general, jurnalist və s. qətlləri görən vətənimizin ahıl və orta yaşlı nəslini, çətin ki, nə ilə isə təəccübləndirmək olar. İndi isə atılmış 29 güllə Azərbaycanın neft gələcəyi olan Neft Akademiyasının tələbələrini haqlayıb. Bütün dünya da gördü ki, azərbaycanlılar öz gələcəyinə necə "həssaslıqla" yanaşır.
Azad və demokratik dövlətdə bütün ali məktəblərin döyüş harızlığı vəziyyətində olmasını tələb etmək bir qədər məntiqsiz olardı. Bununla belə, təhlükəsizliyin ən elementar şərtlərinə əməl etmək sadəcə zərurətdir. Strateji əhəmiyyətli ali məktəbin binasını heç kim qorumur, istənilən yoldan ötən oraya girə bilir, boş dəhlizlər, az qala hər ticarət köşkündə müşahidə edilən izləmə kamerası isə bu boyda binanın heç bir mərtəbəsində yox.
Beləliklə, bu, baş verdi. Qatil problemsiz-filansız binaya daxil oldu, çoxu həyatının və yaradıcı gücünün çiçəkələnən çağında olan 12 nəfəri qətlə yetirdi. Bu olayın arxasında kimin və nəyin durduğunu bunu zaman ya göstərər, ya da göstərməz. Burada istənilən, hətta ən ağılasığmaz mülahizə belə yolveriləndir. Bəzilərinin bu hadisəni killerin "dəliliyi"nə yazmaq istəklərinə baxmayaraq, olayın terakt olması heç kəsdə şübhə doğurmur. Gəl bir yazmasınlar, axı, terror siyasi repressiya və siyasi mübarizə metodlarından biridir. Amma yox, günəşli Azərbaycanda hər şey qaydasındadır, bu detektivlər bizdən bəhs etmir.
Qanlı hadisələrin səhəri günü tələbə kükrəyişi bütün şəhərə və onun hüdudlarından kənara yayılaraq, minlərlə insanı ilk olaraq internet-manifestasiyada birləşdirdi.
Tələbəlik - kəskin reaksiya ifadə edən, cəsur, ölümdən qorxmayan və bütün proseslərin önündə gedən ənənəvi həssas təbəqədir. Onlar heç zaman "lehinə" ola bilmir, tərəqqipərvər gənclik həmişə "əleyhinə"dir. Üsyankar ruh azadlıq hissini doğurur və ya əksinə. İstənilən demokratik, sosial proseslərin və dünya tarixinin təbiəti belədir. Bəs bizdə nə baş verir?
Müxtəlif ali məktəblərin üç minə yaxın tələbəsi matəm elan olunması, mayın 10-da ümummilli liderin ad gününə hərs edilən "gül bayramı"nın ləğv edilməsi tələbi ilə, zorakılıq, terror, korrupsiya əleyhinə kortəbii mitinqə çıxdı. İştirakçılar da az deyildi, hiss-həyəcan da... Birdən kiminsə dağılma təklifi kifayət etdi ki, tələbələr həlak olanlar qarşısında borclarını yerinə yetirdiklərini hesab edərək, sakitcə dağılsın. Oğlanlar və qızlar, hay-küylü ada malik gənclər təşkilatları ürəklərində "bu dəfə güllə yan keçdi" deyə Allaha şükür edərək evlərinə yola düşdülər. Bizim xalqa qəribə qanunauyğunluq xasdır, belə ki, jurnalisti qətlə yetirirlər, yalnız jurnalistlər mitinq edir, tələbələri qətlə yetirirlər, tələbələr mitinq edir. Bəs qalanları haradadır?
Daha nə baş verməlidir ki, dövlət rəhbəri öz xalqına müraciət edərək sadəcə deməli olduğu sözü desin? Bu, öz sevimli övladlarını itirən valideynlərə, çətin ki, təsəlli ola bilər, bu, onlara yox, bizə lazımdır. Biz növbəti dəfə əmin olduq ki, burada qorxusuz, vahiməsiz azad həyata zəmanət yoxdur və belə görünür ki, heç olmayacaq da. Dövri olaraq bu xəmir növbəti barıt mayasından gəlməli və aşıb-daşmalı olacaq.
Xalqımıza "kəpənək effekti" tətbiq edilsəydi ki, istədiyi keçmişə qayıdaraq onu dəyişə bilsin... Bu isə, yalnız Hollivud filmlərində mümkündür və bu, daha baş verməyəcək. Elə ona görə də üzərinə yeriyən təhlükənin amansız addımlarından qorunaraq Neft Akademiyasının pəncərəsindən özünü atan qızın hansı arzularla yaşadığını biz heç zaman bilməyəcəyik.

Samirə Nəcəf