Minsk Qrupunun 30 illik imitasiyası və, Azərbaycan əsgərinin rəşadəti

Dünən gec saatlarında BMT Təhlükəsizlik Şurasının Qarabağda vəziyyətlə bağlı növbədənkənar toplantısı keçirilib. Toplantı qapalı olsa da, müzakirənin əsas detalları artıq məlumdur. Yenə işğalçı ilə işğalın qurbanın eyniləşdirmək, ikili standartlar, işğalçının şirnikləşdirilməsi siyasəti. Nigerin BMT-dəki daimi nümayəndəsi Abdou Abarrinin sədrlik etdiyi toplantıda Təhlükəsizlik Şurasının daimi və dəyişən üzvləri Dağlıq Qarabağ ətrafında genişmiqyaslı hərbi əməliyyatların başlanması barədə məlumatlardan ciddi rahatsızlıqların ifadə ediblər, hərbi əməliyyatların başlanmasın sərt şəkildə qınayırblar, hərbi və mülki şəxslər də daxil olmaqla insan tələfatından narahat olduqların bildiriblər. Müzakirənin gedişində BMT Baş Katibinin bir neçə gün əvvəl döyüşən tərəflərə hərbi əməliyyatların dərhal dayandırılması, gərginliyin azaldılması və təcili olaraq sülh danışıqlarının bərpa edilməsi üçün Azərbaycan və Ermənistan dövlət başçılarına müraciəti təqdir edilib. Təhlükəsizlik Şurası son olaraq hər iki ölkəyə hərbi əməliyyatları dərhal dayandırmağa, sülh danışıqlarını bərpa etməyə çağırış edib.

Doğrusu, biz BMT-dən, onun Təhlükəsizlik Şurasından bunu gözləmirdik. BMT vaxtı ilə sülh instrumenti kimi yaranıb, təcavüzkarın cilovlanması, təcavüzün qınanması onun siyasətinin başlıca istiqaməti olub. Amma nədəncə Azərbaycana münasibətdə TŞ-nın dünənki toplantısında bu prinsiplər yaddan çıxarılıb. Nədənsə toplantıda elə bu qurumun özünün 1993-cü ildə Azərbaycan torpaqlarının Ermənistan ordusu tərəfindən işğal edildiyini, işğal qüvvələrinin dərhal Azərbaycan ərazilərindən çəkilməsini tələb edən 822, 853, 874, 884 saylı qətnamələr yada düşməyib. 27 il ərzində bu 4 qətnamənin hansı səbəb ücbatından icra olunmaması barədə bir kəlmə deyilməyib. Bu istiqamətdə Ermənistandan hesabat tələb edilməyib. İndi sual yaranır: 27 ildir TŞ-nın bu 4 qətnaməsinə əməl etmədiyi üçün kim Ermənistana "gözün üstə qaşın var" deyib? Yerevanın bu qətnamələri icra etməməsinin məsuliyyəti kimin üzərindədir? Doğrusu, BMT-nin öz qətnamələrinin icarasına belə etinasızlıqla yanaşması onu gözdən saldı, nüfuzuna ağır zərbə vurdu, təcavüz faktına adaptasiya meylini ortaya qoydu.

Açıqca qeyd etmək lazımdır ki, BMT ilə yanaşı ATƏT-in Minsk Qrupu, onun həmsədrlik institutu da on illər böyu Azərbaycan torpaqlarının işğal altında qalmasına hədəflənmiş "barışdırıcı" imitasiya siyasəti ilə ona olan etimadı itirib. Bu qurumun 30 illik "sülh" missiyasının başlıca hədəfi Azərbaycanı işğal vəziyyəti ilə barışdırmağa xidmət edib. Bu öz-özlüyündə işğala göz yummaq, işğal faktının daimi prosesə çevrilməsinə diplomatik dəstək vermək, balanslı "sülhpərvərlik" adı altında işğalçını şirnikləşdirmək siyasətidir.

Sülh yaxşı şeydir, bütün xalqların sülhə ehtiyacı var. Lakin başqalarının ərazilərini işğal edib sülh arzulamaq, sülhə çağırış etmək sülh yox, müharibə siyasətidir. İşğalçı ilə işğalın qurbanın eyniləşdirmək sülhə deyil, işğalçının şirnikləşdirilməsinə xidmət edən siyasətdir. Görünən odur ki, 27 illik işğala son qoyulması, on illər boyu davam edən erməni təcavüzünün dəf edilməsi, ölkənin ərazi bütövlüyünün və suverenliyinin təmin edilməsi, 30 ilə yaxındır qaçqın həyatı yaşayan yüz minlərlə insanın öz yurduna dönməsi BMT və onun TŞ-nın "ədalətindən", Minsk Qrupunun 30 illik imitasiyasından deyil, Azərbaycan əsgərinin rəşadətindən keçir.