Bu gün Rauf Mirqədirovun atasının vəfatının 3-cü günüdür. Hakimiyyət ona atası ilə vidalaşmaq və başsağlığı qəbul etmək imkanı verib.
Yas çadırında üzü qırxılmamış Rauf ikisi Şvarsneqrə bənzəyən üç MTN işçisinin əhatəsində başsağlığı qəbul edirdi.
O, möhkəm dayanırdı, bir qədər arıqlayıb, gözləri çöküb. Amma atasını itirdiyini nəzərə alsaq, bu, tamamilə təbiidir.
- Hamıya salam de, heç kim narahat olmasın, özümü yaxşı hiss edirəm, baxmayaraq ki, atamdan sonra bir qədər pis oldum, amma şadam ki, onunla vidalaşa bildim, dedi Rauf.
Onun başına gələnlər haqqında demək olar ki, bir kəlimə belə demədi.
- Vaxt gələcək, müzakirə edəcəyik. Başa düşmürəm bu, kimə lazımdr. Ailəmlə danışa bilmədim, uşaqlar üçün darıxıram, həyat yoldaşımdan nigaranam. Onlar orada necədirlər? Əgər bacarsan, onları çox sevdiyimi və narahat olduğumu çatdır. Mənəvi-psixoloji vəziyyətim normaldır. Çox oxuyuram.
Hə, bir də həyat yoldaşıma de ki, Şeydaya (kiçik qızı) desin onun və böyük bacısının sözünə baxsın, onları incitməsin. O, məndən başqa heç kimə qulaq asmır, çox inadcıl və xaraktercə liderdir, yaşı az olsa da, həmişə ondan xeyli böyük olan bacısına əmr verir, deyə Rauf duyğularını bölüşür.
Rauf Mirqədirova bu çətin günlərində dəstək olmaq üçün gələn dostlar, qohumlar, ictimai və siyasi xadimlər çadıra girdikcə, söhbətimiz bölünürdü.
Sonda qucaqlaşıb vidalaşırıq:
- Çalış, ailəmə çatdır: Onları çox sevirəm, çox!
Rauf bu son ifadələrinə insanın sözlə ifadə edə biləcəyi maksimum istilik qoşur...
Söz istəyirəm
-
Yanvarın 7-də prezident İlham Əliyevin yerli telekanallarla mətbuat konfransında Real TV-nin nümayəndəsi belə bir sual verdi: "Trampı bizimlə bir gəmidə görürsünüz..."
-
Çıxışıma təşəkkürlərlə başlamaq istəyirəm. Həyatımın hər mərhələsində yanımda olan ailəmə, yaxın qohumlarıma, dostlarıma təşəkkür edirəm. Şərlənərək həbs edildiyimə görə fiziki olaraq azadlıqdan məhrum edilsəm də, ilk andan bu günə qədər bütün maddi-mənəvi çətinliklərə baxmayaraq, onların yanımda olmasının nə qədər dəyərli olduğunu sözlərlə ifadə etmək mümkün deyil.
-
Azərbaycan hökümətinin 10 il bundan qabaq başladığı və bu günə qədər yarımçıq qalmış olduqca vacib bir islahatdan qısaca bəhs etmək istəyirəm.
-
Bizim cəmiyyətdə işıqlı insanların yeri günəşin altı olmur. Bizim cəmiyyətdə işıqlı insanların yeri günəşin altı olmur. Qaranlıq zirzəmilər olur. İşıq saçmalı olan insanlara küfr yağdırılır. Onların yeganə silahları parlaq ideyalarıdır. Onların yeganə suçu cəmiyyətdə dumanların altında gizlədilmiş həqiqətləri dartıb üzə çıxarmaq və onunla cəmiyyət üzvlərini tanış etmək cəsarəti ilə bağlıdır. Natiq Cavadlı bir jurnalist olaraq belə bir tarix şüuruna və maarifçi bir fəaliyyətə malik insan idi.
Rəy yaz