Media-icmal 04.03.2017

Qarabağ cəbhəsində durum, daxili siyasətə baxış, ailədə uşağa sərf edilən xərclər, məmur yalançılığı bugünki medianın aparıcı mövzusudur...

Sonu olmayan siyasət ...

“Azərbaycan” qəzetində “Azərbaycan Ordusu təcavüzkarın təxribatlarına layiqli cavab verir” (http://www.azerbaijan-news.az/index.php?mod=3&id=117338)  sərlövhəli məqalədə Qarabağ cəbhəsindəki durum dəyərləndirilir.

Müəllif hesab edir ki, son günlər Ermənistan ordusu cəbhədə durumu bilərəkdən gərginləşdirir, amma bütün bunlara baxmayaraq, Azərbaycan Ordusu qarşı tərəfin hücumlarına layiqli cavab verir.

üəllif fevralın 24-dən 25-nə keçən gecə ermənilərin hücumlarına baxmayaraq, qarşılarının alındığını, erməni tərəfin ciddi itkilərə məruz qaldığını, amma təxribatdan əl çəkmədiklərini bildirir.

Müəllifə görə, bu təxribatların səbəbləri var: “Ermənistan hakimiyyəti silahlı birləşmələrin rəhbərliyinə “xüsusi” tapşırıq verib, səbəb isə ölkədəki seçkiqabağı gərginliyi azaltmaqdır, Ermənistandakı seçki qrupları indiki hakimiyyəti iqtidardan kənarlaşdırmaq istəyir, odur ki, S.Sarkisyan siyasətində yenilik yoxdur”.

Müəllif bu il martın 1-də və 2-də Azərbaycan ordusunun qarşı tərəfi həm canlı, həm də texniki itkiyə məruz qoyduğunu, aramsız hücum cəhdlərinə baxmayaraq, cəbhənin heç bir istiqamətində irəliləməyə qoymadığını vurğulayır.

Yazı müəllifi deyir ki, ciddi itkilər olsa da, Ermənistan rəhbərliyi cəmiyyəti qıcıqlandırmamaq üçün bu itkilər barədə danışmır, amma bu itkilərin olması həqiqətdir.  

Müəllif qeyd edir ki, erməni tərəf təxribatını hərbi müstəvidən siyasi müstəviyə keçirir və ATƏT-in cəbhədə montorinq aparmasına Azərbaycan tərəfin imkan vermədiyini bildirir, amma monitorinqi aparanlar özləri erməni tərəfin dediklərini yalan sayırlar.

Müəllif düşünür ki, təxribat törətdiyinə görə, Ermənistan yenə də peşman olacaq, bu torpaqlar Azərbaycanındır və qarşı tərəf də bilməlidir ki, başqasının torpağını daimi nəzarətində saxlaya bilməz və bu siyasətin sonu yoxdur.

Daxili siyasətin “acı meyvələri”

“Azadlıqinfo” saytında “Hökumətin “sabitlik nağılı” necə ifşa edilir?” sərlövhəli məqalədə  (https://www.azadliq.info/179562.html) ölkədə yürüdülən daxili siyasət tənqid edilir.

Müəllif hesab edir ki, hakimiyyətin yürütdüyü siyasət dövlət və xalq maraqlarına ziddir: “Statistik rəqəmlər, üzləşdiyimiz reallıqlar bunu deməyə əsas verir ki, ölkə üçün ən böyük təhlükə hökumətin tutduğu siyasi xətdir. Nə qədər gənclərə qayğıdan, ölkədəki sabitlikdən dəm vursalar da, ölkənin dalana dirəndiyini özləri də etiraf edirlər. Məlum olur ki, nə gənclərə qayğı var, nə də ölkənin təhlükəsizliyi zəmanət altndadır”.

Yazıda deyilir ki, dini sahədə neqativ proseslər baş verir və Dövlət Təhlükəsizliyi Xidmətinə istinadən əksəri gənclər olan 900 Azərbaycan vətəndaşının İraq və Suriyada terrorçu təşkilatlara qoşulduğu,  son bir ildə 54 nəfərin Azərbaycan vətəndaşlığından xaric edildiyi vurğulanır.

Müəllif hesab edir ki, Azərbaycan kimi kiçik bir ölkədə min nəfərə yaxın gəncin terror təşkilatına qoşulması kimi problemin kökü yanlış idarəetmədən qaynaqlanır.

Məqalədə deyilir ki, iqtidarın bütün diqqətini söz azadlığını məhv etməyə, ölkə sərvətlərini talamağa yönəltməsi, hüquqsuzluğu normaya çevirməsi, təhsilə, vətəndaşa qayğını unutması dini radikalizmi törədir: “Ölkədə normal təhsil sistemi yoxdursa, işsizlik və yoxsulluq yüksək həddə çatırsa, o zaman gənclərin yad təsirlərə düməsi ehtimalı da artır”.

Müəllifə görə, mötədil dindarlar, həqiqi ilahiyyatçılar şərlənərək həbs olunursa, terrorçu kimi təqdim edilirsə, o zaman dini terror alətinə çevirənlərə geniş meydan açılır.

Müəllif gənclərin bu qədər asan terror təşkilatlarına qoşula bilməsi sualına cavab axtararaq bunun da səbəbini mövcud idarəetmə sistemində görür: “Hökuməti maraqlandıran yalnız şəxsi maraqlarıdır, maddiyyatdır,  kürsüdür. Eyni zamanda, məlum olur ki, vətəndaş təhlükəsizlikdə deyil, sabitlik haqda deyilənlər nağıldır və ölkənin gələcəyi etibarsız əllərdədir. Bu qədər gəncin ölkədən qaçıb terrorçulara pənah aparması isə ölkəni bürüyən mənəvi terrorun nəticəsidir”.

Bir uşaq neçəyə başa gəlir?

“Exo” qəzeti “Azərbaycanda uşaqlar anadan olandan 6 yaşına kimi “neçə”yə başa gəlir”  (http://ru.echo.az/?p=57311) sərlövhəli məqalədə uşağa çəkilən xərclər araşdırır.

Uşaqların doğulmasını hər bir insanın həyatında mühüm hadisə sayan müəllif 2015-ci ildə baş verən manatın iki devalvasiyadan sonra uşaq xərclərinin son iki ildə 2 dəfə artdığını bildirir.

Müəllif deyir ki, bu iqtisadi çətinliklərə baxmayaraq, Azərbaycanda hələ də çoxuşaqlı ailələrə rast gəlmək olar, amma müəllif burada başqa bir problem də görür: “Belə təəssürat yaranır ki, dövlət əlindən gələni edir ki, onların sayı azalsın və belə bir durumda tezliklə azərbaycanlı ailəsində bir uşağın olması təmtəraq sayılacaq”. 

Anadan olduqdan 6 yaşına qədər uşaqların xərcləri 2 dəfə artaraq 10 min manatdan 20 min manata yüksəlib. Bunu qəzetə ekspert Nəriman Ağayev bildirir.

“Bu məbləğə doğuş xərcləri, daha sonra uşağın sağlamlıq, qidalanma, geyim, ananın uşağı əmizdirməsi, yoxsa uşaq yeməyi verməsi xərcləri daxil edilib. Dayəyə, özəl bağçaya aid xərclər buraya daxil deyil, çünki, ölkə vətəndaşlarının çox az hissəsi bu xərcləri özünə rəva bilir”. Ekspert deyir ki, bu rəqəm az xərclərlə 20 min manat təşkil edir.

Ekspertə görə, uşaq məktəbə getdikdə bu xərclər bir az da artır, məktəbə gedən uşağın il ərzində xərcləri 1500-2000 manat həcmində olur.

Ekspert deyir ki, yuxarı siniflərə çatdıqca, aylıq xərclər daha da artmağa başlayır, belə ki,  9 aylıq xərclər 5000-5500 manat arasında olur.

N.Ağayev deyir ki, çoxları bu xərcləri öhdələyə bilmədikləri üçün ali məktəb təhsilindən kənar qalırlar.

Ekspert Seyfəl Əliyevə görə, uşağın həyatında elə dövrlər olur ki, valideynlər bütün gəlirlərini bu xərclərə yönəldir: “Ən böyük maliyyə yükü uşaq yuxarı siniflərdə oxuduğu və ali məktəbə hazırlaşdığı dövrə təsadüf edir. Repetitorların qiymətləri 100 manatdan başlayır, bəziləri isə 200 manat tələb edir. Uşaq 5 fənn üzrə hazırlaşırsa, bu, il ərzində 500-1000 manat arasında vəsait deməkdir”.

S.Əliyev deyir ki, əvvəlki illərdə bəziləri məhz bu səbəb üzündən kredit götürürdülər və elələri var ki, hələ də bu krediti ödəyə bilməyib, indi isə kredit götürmək faktiki mümkün deyil. 

Məmur yalanı və heykəl

“Novoe Vremya” qəzetində  “Məmurlar bir-birini ittiham edir” sərlövhəli məqalə (http://www.novoye-vremya.com/w84142/.../#.WLmqVTuLTIU)  oxumaq olar.

Müəllif tanınmış şair Mikayıl Müşfiqin abidəsinin bu günlərdə sökülməsi fonunda məmur yalanlarını müzakirəyə çıxarır. 

Yazı müəllifi konkret ad çəkmədən bəzi məmur və deputatları yalançılıqda qınayır və M.Müşfiqin abidəsinin sökülməsində yalanın dövrəyə girdiyini izah edir.

Məsələnin mahiyyəti budur ki, adı çəkilən abidə götürülməzdən bir həftə öncə “Azəravtoyol”dan Mədəniyyət və Turizm Nazirliyinə zəng olunur ki, heykəlin götürülməsi dövlət orqanları ilə razılaşdırılıb, yalnız  nazirliyin razılığı qalıb.

Müəllif deyir ki, nazirlik buna razı olmadığını bildirir, görüləcək işin layihəsini tələb edir və bundan sonra qərar veriləcəyini nəzərə çatdırır, fevralın 27-si isə artıq heykəlin sökülməsi xəbəri yayılır.

Məqalədə vurğulanır ki, nazirliyin zənginə cavab verən “Azəravtoyol” məsələnin Bakı Şəhər İcra hakimiyyətilə razılaşdırıldığını, şəhər hakimiyyəti isə nazirliyə belə bir söküntüyə razılıq vermədiyini bildirir.

Müəllif hesab edir ki, bu hadisə şəhər təsərrüfatında özbaşınalığın, yalanın baş alıb getməsinin təsdiqidir.

Müəllif deyir ki, indiki şəhər hakimiyyəti hər sərəncamı, hər bina tikintisinə icazəsilə XIX əsrin ikinci yarısından bu yana formalaşmış Bakı arxitekturasını məhv edir: “Onlar üçün müqəddəs heç nə yoxdur və hələ bundan sonra onlardan M.Müşfiqin heykəlinə hörmət də umuruq? Dəfələrlə demişik ki, məmurlar nə yerli qanunvericiliyin, nə də ölkənin qoşulduğu beynəlxalq konvensiyaların müddəalarına əməl etmirlər. Nazirlər Kabineti 23 binanı tarixi abidə siyahısından çıxarır və beləliklə abidələr məhv edilir”.

Müəllifə görə, bu abidələr məmur hərisliyi və acgözlüyünün qurbanı olub, indi də qurbanı olmaqda davam edir.

Yazı müəllifi deyir ki, yeni tikintilər isə şəhərin bütünlükdə arxtektura ansamblını pozur, nəyi harada gəldi tikirlər, bunun ümumi arxitektura ilə uyuşub-uyuşmadığı nəzərə alınmır.

Müəllif vurğulayır ki, məmurlar büdcə vəsaitlərini “mişarlamaq”la məşğuldur, odur ki, “oturan” abidənin onlara qazanc gətirə bilmədiyini düşünüb, onu yerindən “qaldırıb”lar”.