Məni mənəvi cəhətdən öldürdülər

Sovet  ittifaqı dağılandan sonra mənim dost-tanışlarımın bir çoxu daha xoşbəxt həyat axtarışı ilə bağlı ölkəni  tərk etdilər. Onların əksəriyyəti hazırda   Birləşmiş Ştatların, Kanadanın və müxtəlif Avropa ölkələrinin vətəndaşlarıdır. Onlar orada ailə qurmuşlar, müxtəlif sahələrdə çalışırlar. Tanışlarım daim mənə də Avropaya köçməyi təklif edirdilər, lakin həyatımdan da artıq sevdiyim doğma vətənimi, qırılmaz  tellərlə bağlandığım  Azərbaycanımı tərk etməkistəmirdim. Həm də gü -bəgün dünya görüşümü zənginləşdirən, çox sevdiyim işimdən ayrıla bilməzdim! Xarici kompaniyalarla əlaqədə olduğumdan öz işimi də ən yüksək səviyyədə qura bilirdim.

Mən bu işimdən böyük həzz alırdım və bu işə müvafiq də maaş alırdım. Mən həm işləyir, həm də iqtisadiyyatın və beynəlxalq bazarların fəaliyyətini imkan dairədə öyrənirdim. Mən həyatda əldə etdiklərimdən çox məmnun idim və bu-nunla fəxr edirdim. Lakin bir gün məni öldürdülər – mənəvi cəhətdən öldürdülər! Onlar mənim milli ruhumu, vətənimi hədsiz dərəcədə sevən bir insan üçün dözülməz olan bir səviyyəyə qədər endirdilər! Bəlkə də mən bütün təqiblər, qarayax- malarla barışa bilərdim. Mən hər şeyə razı idim, lap mənə qatil, quldur, oğru adı versəydilər belə! Lakin hədsiz dərəcədə sevdiyim, ata-babalarımın doğulduğu, yaşadığı, qoruduğu, uğrunda həlak olduqları vətənimə xain, satqın, düşmən damğasının mənə vurulmasını, vicdanımla, namusumla oynamaqlarına heç cür yol verə bilmərəm!
 
Mənim üçün bu sətirləri yazmaq olduqca çətindir, mən hər gün, hər saat, hər dəqiqə, hər an ölürəm, əriyirəm – yavaş-yavaş, hüceyrə-hüceyrə. Bundan artıq əzab ola bilərmi? Onların halı daha ağırdır! Mən dostlarımın ailələri barədə düşünürəm – uydurma “faktlar”, “dəlillərlə” guya mənimlə əlbir olub vətənə xəyanət etmək istəyən, əslində isə bu fikri ağıllarına belə gətirə bilməyən günahsız dostlarım barədə! Onlara heç bir kömək edə bilmirəm. Onların ruhu qətlə yetirilib, öldürülüb, yalnız əzab, dərdlə dolu simaları qalıb. İşimdəki peşəkarlığa, qabiliyyətimə görə mənə Kanadada daimi yaşayış icazəsi veriləndə də mən Azərbaycanı, vətənimi tərk etmədim. Taleyin paradoksu – Kanada məni qiymətləndirdi, Azər- baycanda isə...
 
Əsrlər boyu Aərbaycan yadellilərin təcavüzünə məruz qalıb və gələn burada öz qa- nunlarını tətbiq edib. Lakin xalqımız qurbanlar, sürgünlər bahasına başa gəlsə də daim ölkəmizin müstəqilliyi, azadlığı olan ümidin sönməsinə imkan verməmişlər. Nəhayət 20 ildir ki, biz çoxdan arzuladığımız müstəqilliyə yetişmişik. Biz özümüzü xoşbəxt sayırdıq, çünki hər şeyi yenidən başlaya bilərdik. Sabaha, xoşbəxt gələcəyə ümidimiz vardı. Biz keçmişə boylanmayaraq, nikbin baxışlarla gələcəyə baxır- -dıq və elə buna görə, bu unutqanlığımıza görə tale bizi cəzalandırdı.
 
Tarix keçmişdən ibrət dərsi almadığımıza görə bizdən intiqam aldı! Müstəqilliyimizin xarici heqemonluqdan alındığını, daxili müstəqilliyimizi isə hələ də ala bilmədiyimizi biz gec dərk etdik. Biz qul idik və indi də quluq! Bizdə nə demokratiya, nə də ki, söz azadlığı və insan hüquqları yoxdur! Xoşbəxtlik də yoxdur! Axı azad olmayan insan xoşbəxt ola bilməz! Biz bataqlıqda yaşayırıq və o, gündən-günə bizi daha çox özü- -nə dartır, boğur. Altı ildən çoxdur ki, ailələrimiz ilə birlikdə biz böhtanlardan əzab çəkirik. Bu iftiralar, bu yalanlar doğma vətənimə də yuyulması mümkün olmayan qara ləkədir! Mən nəfəs ala, düşünə də bilmirəm, axı hər nəfəs, hər düşüncə yara- larımı təzələyir, daha da ağrıdır! Mənim iztirablarımın həddi-hüdudu yoxdur.
 
Bəziləri mənim niyə görə ölkə rəhbərliyinə yox, beynəlxalq təşkilatlara müraciət et məyimi anlaya bilmirlər. Onlar vəziyyəti qiymətləndirə bilmirlər. Mən bu addımı məcburiyyət qarşısında atmışam. Təkcə Prezident İlham Əliyevə 15 məktub göndərmişəm. Bütün məktubların  ümumi sayını hesablasaq 500-ə çatar. Heç bir cavab almamışam. “Cinayət işim” əvvəldən axıra qədər saxtalaşdırılmış və bu şə-  -kildə də prezidentə təqdim olunmuşdur. Əsil xainlər onlardı. Əlbəttə ki, xüsusi komissiya yaradaraq hər şeyi araşdırıb həqiqəti üzə çıxarmaq olardı və lazım idi.
 
Lakin bunu etmədilər. Bir neçə gün bundan əvvəl mən televizora baxırdım. Prezident İlham Əliyev öz çıxışında bildirdi ki, mən hər Azərbaycan vətəndaşının prezidenti- -yəm və xahiş etdi ki, ona hər bir qanunsuz hərəkət barəsində müraciət olunsun. Bəs biz neçə ildir ki, özümüzü öldürürük və sizə İlham Əliyev dəfələrlə müraciət etmişik. Bu gün Azərbaycanda qanunsuz həbslər və məhkəmələrdən sizə xəbər ve- -ririk. Əgər siz bu barədə xəbəriniz yoxdursa və ya buna göz yumulursa, biz bunu necə başa düşək? Azərbaycan əgər Avropaya inteqrasiya edir, bu halda, belə və- -ziyyətdə bu böyük problemlərə gətirib çıxardacaq. Bu gün mən böyük əminliklə demək istəyirəm ki, bu ölkədə heç kimə həqiqət lazım deyil! Buna görə də mənim ölkə daxilindəki müraciətlərim cavabsız, havada qalıb.
 
Alman vəkilləri yalnız “bizim işin” materiallarını araşdırıb, CPM, Konstitutsiya və Avropa  Konvensiya  müddəalarının  100-dən  artıq pozulması faktlarını aşkar etdi! Bu traqikomediyadır – doğulduğum, yaşadığım, çalışdığım, sevdiyim Azərbaycan-da yox, məhz uzaq Almaniyada!                                                                                       13 yanvar 2007-ci il tarixdə mən və onlarla sıravi vətəndaş MTN tərəfindən oğur- -lanmış, ilk andan görünməmiş təhqirlərə, işgəncələrə məruz qalmış və sonra da, uzun müddət ərzində misli görünməmiş işgəncələrə, təhqirlərə, şantajlara məruz qalmışıq.  Bizi zorla müxtəlif sənədlərə imza atmağa məcbur etdilər və ya özləri bizim yerimizə bu işi görürdülər.
 
Qanunsuz psixotrop iynələrdən və dərmanlardan istifadə edərək bizi çox pis vəziyyətə salırdılar. Həyatım boyu cəmi 2-3 dəfə gördüyüm Məmmədov Emin adlı şəxsin işgəncələr nəticəsində dünyasını dəyişməsi buna  sübutdur. Heç orta əsr  inkvizitsiyasının (Əqidələrin müfəttiş komissiyası) tə- -səvvür edə bilməyəcəyi əzablara, işgəncələrə məruz qalırdıq. Bizim qondarma cinayət işimiz Azərbaycanda qanunların yalnız kağız üzərində olduğunun əyani sübutudur! Cəmiyyətimiz, hüquqi dövlətimiz barədə xoş sözlər, tezislər – hamısı görüntü, imitasiya, demoqoqiyadır! Əslində qanunlar işləmir və hüquq-mühafizə or- -qanları hər bir vətəndaşı səbəbsiz, sübutsuz saxlaya, həbs edə, işgəncələr tətbiq edə bilər! Bu gün bunun belə olmadığını mənə və ailəmizə heç kim sübut edə bilməz!
 
Heç kim bizi inandıra bilməz ki, azərbaycanda demokratiya inkişaf edir və in- san haqqları qorunur! Biz nədə təqsirləndirilməyimizi anlaya bilmirdik, çünki həya- tımız boyu qanuna zidd heç bir hərəkət etməmişdik. Mən öz ölkəmin təmiz, vicdanlı vətəndaşı olaraq bütün işlərimdə dostlarıma, tanışlarıma, qonşularıma nümunə olmağa çalışırdım. Mən həyatımda heç bir vaxt, hətta yol hərəkət qaydala- -rını belə pozmamışam. Burada isə mənə dünyanın bütün dini konfessiyalarının və cərəyanlarının yardımları ilə Konstitutsiya pozmaq, dəyişmək, dövlət çevrilişi hə- yata keçirmək məqsədilə cinayətkar təşkilatlar yaratmaq ittihamları edilir.
 
Qəribə məsələ odur ki, mən dövləti ələ keçirib, Konstitutsiyanı dəyişmişəm. Gülməli və  gülünc görünsə də bu ittihamı mənə veriblər. Vaxt gələcək tarix və Azərbaycan xalqı bizə qarşı, minlərlə günahı olmayan insanlara qarşı keçirilən repressiyalara qiymət verəcək və o zaman bizə qarşı edilmiş zorakılıqlara görə həmən işləri törə- -dənlərin nəsilləri, nəvələri öz babalarının hərəkətlərinə görə utanıb xəcalət çəkə- -cək, böyük kədər hissi keçirəcəklər. Hər bir düşüncəli, normal insan özünü və gə- -ləcək nəslini düşünməlidir. Gələcək nəsli üçün saxladığı əməlləri barədə fikirləş- -məlidir. Hal-hazırda, bu gün öz günahsızlığımızı sübuta yetirməyə gücümüz çatmır, çünki bizim taleyimiz hökümətin ən yüksək dairələrində həll olunub. Bu, həm də güc strukturlarının öz peşəkarlığını reklam etmək üçün keçirdiyi kampaniya idi.
 
Hədəf isə biz seçilmişdik – sabaha ümidlərlə baxan, öz sahələrində uğurlara imza atan, öz bilik və bacarıqlarını doğma vətənə həsr etmək xəyalı ilə yaşayan gənclər! Bu – hər şeyin, bütün ümidlərin illizuyaların sonu idi! Təcridxanada olduğum vaxt hesab edirdim ki, bütün bu özbaşınalıqlar yalnız bizim qismətimizə düşüb. Lakin sonralar CÇM-də şahidi oldum və dəhşətə gəldim ki, bizim kimilər – günahsızlar, sifarişlə həbsxanalara atılmışlar, həyatları puç edilmiş, taleləri sındırılmışlar onlarla yox,  yüzlərlədir!  Bu dəhşətdir, bu   əsl faciədir! Mən tutulmazdan qabaq, heç ağlıma gətirə bilməzdim ki, demokratik Azərbaycanda belə qanunsuz, özbaşnalıq baş verir və insanları alçaldaraq məhv edirlər. Bu reallıqdır. Mənə belə demokratiya lazım deyil. Mənə insan ləyaqətini alçaltmayan demokratiya lazımdır. Azərbaycanda isə heç demokratiyanın iyi də yoxdur! Ar olsun sizlərə ki, Azərbaycan oğullarını  bu  vəziyyətə çatdırırsınız  və  məhv edirsiniz.  Yalandan xalqı  televizor
 
vasitəsilə aldadaraq, bizi öldürərək rütbələr və vəzifələr qazanırsınız və yüzlərlə sadə vətəndaşları, xalqı aldadaraq cinayətkar və terrorist kimi qələmə verirsiniz. Sadə Azərbaycan xalqı sizlərə inanaraq elə bilirlər ki, siz cinayətkarları tutursunuz. Halbuki adi insanları tutaraq cinayətkar kimi göstərirsiniz və buna görə medallar, rütbələr alırsınız.

Rəy yaz

Cəmiyyət

Bizi sosial şəbəkələrdə izləyin

Xəbər lenti