Yenidən milli mübarizəmi?

Hökumət tərəfdarı jurnalistlər-şərhçilər “erməni soyqırımı” qanun layihəsinin Senatın gündəminə gəlməyəcəyinə dair özlərində formalaşdırdıqları fikri hökumətə də elə təlqin etmişdilər ki,hökumət  də bu məsələdə bir neçə il rahat nəfəs alacağını düşünmüşdü (“tərəfdar medianın və tərəfdar şərhçi”lərin ən güclü istedadı da budur: idarəçiləri yanıltmaq.Əlbəttə ki,bu dəfəki “yanıltma”  da Türkiyənin idarəçilərini “tərəfdar media və tərəfdar şərhçi” siyasətindən vaz keçirməyəcəkdir)

Senatın qərarına ilk reaksiyanı verən prezidentə bağlı Kommunikasiya başqanı professor Fahrettin Altun  qəti ifadələrdən istifadə etdi:”Qəbul edilən qanun  layihəsi ikitərfəli münasibətlərimizə təhlükə yaradır.Sanksiyalar və təhdidlər milli mənafeyimizi müdafiə etməkdən vaz keçirməyəcək” (“Sanksiya”  sözüylə nəyə  işarə edildiyi çox anlaşılmır)

Erdoğanın mətbuat katibi İbrahim Kalın da Senatın qərarına təxminən eyni saatlarda sosial media üzərindən reaksiya nümayiş etdirdi :”ABŞ Senatının tarixə düzgün olmayan baxışını kiçik siyasi məmafelərəalət edən qərarını rədd edirik.Yox hesab etdiyimiz qərar siyasi,hərbi və iqtisadi sahələrdə Türkiyənin mövqeyinə təsir göstərməyəcəkdir”

İdeoloji-təbliğat işlərində Türkiyə prezidentinə iki ən yaxın şəxsin sözlərinin müştərək semantikasını necə oxumalı: “erməni soyqırımı” məsələsində  gərilən Türkiyə-ABŞ münasibətləri Ankaranı yenidən milli mübarizənin mərkəzi halına gətirdimi? Məhz bu məsələyə görə gətirdisə,Türkiyənin idarəçilərini təbrik etmək lazımdır.Çünki 1919-1922-ci illərdəki milli mübarizənin əsas məqsədi “Şərqi Anadolunu alıb ermənilərə, Qərbi Anadolunu isə alıb yunanlara vermə planı”nı puça çıxarmaq  idi.Mustafa Kamal Paşanın liderliyindəki Türk milləti bunu bacardı.Əgər Türkiyənin bu günkü idarəçiləri “erməni soyqırımı” planlarının 100 il əvvəlki layihənin davamı olduğunu idrak etdilərsə,onda  həqiqətləri xalqa izah etmək məcburiyyəti vardır.Və bəri başdan deyək ki,Türkiyənin bu günkü idarəçilərinin məhz bu kontekstdə  tutacaqları mövqe Azərbaycanın da  erməni işğalına qarşı mübarizəsində Bakıya hava və su qədər faydalı olacaqdır.

Elə isə Senatın qərarından sonra “milli mübarizə”yə işarə edən Ankara,əlindəki hansı əks-arqumentlərdən və təsirli kartlardan istifadə edə bilər?Professor Altun  və dosent Kalının siyasi-ideoloji restlərinin içini xarici işlər naziri Çavuşoğlu doldurdu:”Əks reaksiyaar kimi ağlımıza İncirlik də gəlir, Kürecik də.Konqresin qərar qəbul etməsi kifayət  deyil,ölkəni idarə edənlərin qəbul edəcəyi qərar mühümdür”

İllərdən bəri bu səpkili qərarlara “Hər şeydən əvvəl,İncirliki  bağlayın”- şəklində müxalif partiyalardan və  cəmiyyətdən gələn reaksiyalara soyuqqanlı münasibət göstərən AKP iqtidarının, bu dəfə xairi işlər naziri vasitəsiylə məhz o nöqtələrə işarə etməsi  həm münasibətlərin bərbad olduğunu   həm də “ABŞ prezidentinin Senat  qərarını təsdiqləməsi halında bu işin iki ölkə arasındakı münasibətlərin lakmus kağızı,sementi olan bazalara qədər gedə biləcəyi”ni göstərir(təbii ki,Bakının da yaxın dostu olan Çavuşoğlunun sözlərini ciddi qəbul edərək  bunu yazıram).Ona görə Mevlut Çavuşoğlunun sözlərini bütün ciddiyyətiylə bir kənara qeyd etmək lazımdır.

Görünür,bütün məsələlərdə olduğu kimi,Ankara  bu məsələdə də Erdoğan ilə Trump arasındakı şəxsi münasibətlərə arxayındır, həlledici rolu o münasibətlərin oynayacağına inanır.Bəs işlər Ankaranınistədiyi getməsə,hərbi bazalar həqiqətən qapadılacamı?

Bunu indiyə qədər edən yeganə hökumət 1975-dəki Demirel-Erbakan koalisiyası olmuşdur.Səbəbi və nəticələri barədə yazmaq üçün Çavuşoğlunun “hərbi baza qapatma” xəbərdarlığının haraya varacağını gözləmək istərdim.