Avtomobil tıxacları ruhumuzun durumu kimi

Belə bir təəssürat yaranır ki, paytaxt küçələrində sonu görünməyən təmirlər və dəyişikliklər birdən birə həm siyasət, həm mədəniyyət, həm də şəhərsalma ilə məşğul olmaq qərarına gələn ev sahibələrinin göstərişi ilə həyata keçirilir.

Amma bu xanımların heç bir səriştəsi yoxdur. Parisdə gəzintilər Hausmanın (Fransa paytaxtının layihə müəllifi) uğurlarını və nailiyyətlərini təkrar etmək istəyi təkcə istək deyil, həm də səriştə tələb edir.

On, hətta yüz minlərlə insanı avtomobil tıxaclarında saatlarca saxlamaq olar?! Mühüm magistralları bağlamaq olar? Eyni yerdə asfaltı neçə dəfə dəyişmək olar?

Belə bir təəssürat yaranır ki, orada insanlar haqqında ümumiyyətlə düşünmürlər və bu şəhər ümumiyyətlə sadə insanlar üçün deyil.

Magistralları düzəltmək lazım idisə, Şamaxı tərəfdən paytaxta girişə baxmaq kifayətdir. Ən mühüm yollardan biri tamamilə nəzarətsiz və gecə işıqlandırılmayan dördyol ağzına çıxır. Dörd tərəfdən yük və minik maşınları, avtobuslar bir yerə yığılır və hər biri hər-hansı bir tərəfə çıxmağa çalışır, fərqi yoxdur haraya, əsas odur ki, çıxasan! Bu da paytaxta giriş adlanır?

Hansı axmaq dairəvi yolda maşın bazarı salmağı qərara alıb? Eni 5-6 metr olan bu “yoldan” nəqliyyat axını keçir. Maşın bazarının girişinin qarşısı bazar günləri əsl dəlixanaya çevrilir: bütün girən-çıxan avtomobillər bu yola çıxır və böyük tıxaclar yaradır. Bu azmış kimi, qadağan olmasına baxmayaraq, hər iki tərəfdə onlarla maşın yolun kənarına park edilib. Və bütün bunlar Şəhər Yol Polisi İdarəsinin iki addımlığında baş verir...

Bütün bu problemlərin, əlbəttə ki, daha bir səbəbi var: sürücülərdə mədəniyyət olmaması. Lakin bu nöqsanı həddindən artıq dəyər vermək olmaz.

Özünüzü şəhər kənarıdan evə qayıdan və istidə tıxacda qalan ailə başçısının yerinə qoyun. Bəlkə də o, xəstə daşıyır, ya da aeroporta və ya mühüm bir görüşə gedir. Hərənin bir işi var.

 Bizə yeraltı qarajlara, avtomobil körpülərinə və bir ay sonra təmirə bağlanaraq, çoxkilometrlik işgəncə dəhlizinə çevrilən yeni yollara milyonlarla dəyəri olan investisiyalar haqqında nağıllar danışırlar!

Hakimiyyətin şəhərkənarı elektrik dəmir yolu qatarlarını müasirləşdirməyə, xaricdən müasir, kondisionerli rahat qatarlar almağa və şəhərkənarı yolların yükünü xeyli azaltmağa ağlı çatmayıb. Bunun yerinə, elektrik dəmir yolu qatarlarını ləğv etdilər, yolları sökdülər, sahilyanı ərazilərdə isə oliqarxlar villalar tikdi. İndi avtomobil yollarını genişləndirmək üçün evləri və bağları sökürlər.

Görünür, Bakı dünyada aeroporta avtobusu olmayan yeganə paytaxtdır! Sərnişinlər və onları qarşılayanlar taksi və ya şəxsi maşınları ilə getmək məcburiyyətindədirlər. Niyə müasir avtobus marşrutları işə salmaq olmur? Niyə biz və qonaqlarımız çıxışda inadcıl bir şəkildə xidmət təklif edərək, qiyməti şişirdən və bizi kobudlayan əzik şalvarlı, saqqallı taksiçilərlə qarşılaşmalıyıq?

Metromuz nə gündədir? Yayda vaqonlara daxil olmaq ölümcül təhlükə mənbəyidir, hələ basabasdan və tər iyindən danışmıram.

Bax bu xanımlar özləri də sadə insanlar kimi gedib-gəlsəydilər və qalan əhalinin problemlərindən xəbərdar olsaydılar, saatlarca avtomobil tıxaclarında yaşayan insanın vəziyyətinin gec və ya tez nəyə gətirib çıxaracağı haqqında düşünərdilər.

Amma, əlbəttə ki, biz onların vecinə deyilik. Vladimir Vısotski demişkən:

“Məndən ona nə, o, artıq Parisdədir və Marsel Marso özü ona nə isə deyir”...