HƏR ŞEY qırılandan sonra, onun yanında olmayacam...

Milli Şuranın üzvü, vicdan məhbusu Leyla Yunus həbsxanadan yazır:

“Mənə məhkəmədə çıxış imkan yaratmadılar, ancaq səsimin eşidilməyini istəyirdim. Axır ki, Arifi gördüm. Bir ildi görüşmürdük, səsini belə eşitmirdim!
60 yaşını kamerada keçirib, mən də 60 illiyimi həbsdə qarşılayacağam.
Evliliyimizin 37-ci ildönümündə bizi ayırmışdılar və bu dünyada... artıq qızımızla, bütün ailəmizlə yenə birlikdə olacağımıza inanmıram.

Hər ikimiz tarixçiyik və yaxşı anlayırıq ki, despotizm repressiyalara söykənir.
Hələ Stepnyak-Kravçinskiy yazırdı: “Bu, taundan da pisdir. Taun seçimsiz öldürür, despotizm isə qurbanlarını millətin qaymaqları içindən seçir.
Tofiq Yaqublu, Anar, İlqar, İntiqam, Hilal, Seymur Həzi, Xədicə, Tale Bağırzadə, Mövsüm Səmədov, Yadigar Sadıqov, Rəsul Cəfərov, Rəşadət və NİDA-dan digər gənclər. 100-dən çox işıqlı, vicdanlı kəslər...
80-ci illərdə Ariflə "samizdat" buraxırdıq, qeyri-leqal şəkildə “Ekspres-Xronika” qəzetini çap edirdik. O zaman, 1986-cı ildə Çistopol həbsxanasında həmkarımız Anatoli Marçenko dünyasını dəyişdi. Bu, mənə zərbə oldu.
Stalin düşərgələrində ölümlərdən yaxşı xəbərdar idim, belə ki, babamın 3 qardaşı məhz belə həlak olub. Ancaq 1986-cı ildə...
Onda anladım ki, SSRİ-də bu terror davam edir və ona hazır olmaq lazımdır.
Ancaq ağlıma gətirməzdim ki, müstəqil Azərbaycan da həmin yolla gedər.
30 illik təcrübəsi olan hüquq müdafiəçisi kimi Azərbaycandakı işgəncələrdən də yaxşı agah idim. Ancaq yenə də, həbsimin ilk aylarındaca mənə hücum edilməsi, 2014-cü il sentyabrın 23-də gənc və sağlam mayor Yaqubovun məni döyməsi ağır idi. Bu döymələr nəticəsində sol gözüm normal görmə qabiliyyətini itirib.
2014-cü il dekabrın 11-də məni ayağımdan sürüyərək karserə saldılar, səbəb də göstərmədilər... Arifdən eşitdim ki, həbsinin ilk günlərində ona da hücumlar olunub...
Arif 3 dərəcəli hipertoniya xəstəliyindən əziyyət çəkir. Bu, insult, iflic, qansızma, təzyiqin gözlənilməyən tərəddüdləri deməkdir. İndi də peysərində şiş yaranıb. Bir ildir tək qalır və daimi ağrılardan əziyyət çəkir.
Şəkərim və qaraciyərimin dağılması barədə hamı yaxşı bilir. Avropa Şurası bahalı dərman göndərib və hamımız anlayırıq ki, həbsxana şəraitində bu dərman mənə kömək də bilməz.
Bu məhkəməylə bağlı heç bir illüziyam yoxdur, heç istintaq adlanan prosedurla bağlı da yox idi.Əzab-əziyyətlə, fiziki məhvimimizi planlaşdırıblar. Niyə? İstəyirlər əzablarımız, ölümümüz hamıya dərs olsun. Yaxşı tanınan ailənin məhvinin qarşısı alınmadısa, deməli qalanları məhv etmək çətin deyil. Vətəndaşların ürəyinə qorxu salınmalıdır. Qorxu və ümidsizlik.
İttihamı hansı maddələrə əsasən saxtalaşdırmaq, cinayət düşünüb tapmaq və cəzanın müddəti – bütün bu göstərişlər müstəntiqlərə və hakimlərə yuxarıdan verilir.
Bizim ittiham aktımızda müstəntiqlər saxtalaşdırmaya o qədər uyublar ki, Şəmsi Bədəlbəyli, 38 ünvanındakı evimizin hamıya bəlli, hətta İnzibati İqtisad, Apellyasiya və Ali Məhkəmələrinin qərarlarında qeydə alınmış qeyri-qanuni söküntüsünü digər mənzilə dinc şəkildə köç kimi göstəriblər.
Bəllidir ki, bu, 2011-ci il avqustun 11-də içindəki əmlakla (arxiv, kompüterlər) birlikdə mülkiyyətin məhz qeyri-qanuni dağıdılması idi.
Bu – (mənzilə dinc şəkildə köçürülmə - red.) açıq-aşkar yalandır. Və bu yalan bütün istintaqın necə aparılmasına aydın misaldır. Nə müstəntiqlər, nə də prokuror yalanlarının aşkar olunmasından çəkinmirlər.
Arifi bir hesabından digərinə pul köçürməkdə ittiham edirlər. Siyasi məhbusları mühakimə edən o qədər məhkəmə izləmişəm, o qədər hakimə layiq olduqları “zolaqlı mantiya” vermişəm ki, bu məhkəmədə iştirak etməyəcəyəm. Sadəcə Arifin yanında oturub əlindən tutacağam. İkimiz də bilirik ki, son görüşümüzdür.
HƏR ŞEY qırılandan sonra, onun yanında olmayacam... Ancaq hər ikimiz tarixçiyik və bilirik: “səyyah Lakedemona xəbər aparacaq ki,... biz Qanuna sadiq qaldıq”. Polşalı müəllimlərim mənə belə öyrədiblər: “Sizin və bizim azadlığımız şərəfinə””.