Sərhədsiz casus-maniya

Prokurorluq və MTN rəsmi məlumat yaymadan onların nəzarəti altında olan saytlarda Rauf Mirqədirovun ünvanına ittihamların təfsilatı haqqında məlumatlar törəyib çoxaldı.

İstintaq nə baş verdiyini izah etmədən bu saytların işçiləri “ictimaiyyətin fikrini” öyrənməyə, ritorik görünən sual verməyə üz qoydu: Azərbaycanlı jurnalist David Şahnazaryanla (Ermənistanın Milli Təhlükəsizlik Xidmətinin keçmiş rəhbəri) necə dostluq edə bilər?

Həm də bu sualı verən şəxs Rauf Mirqədirovun vəkilinə, çox güman ki, istintaq sirrini yaymamaq haqqında iltizamla danışmağın qadağan edildiyi “istintaq” materiallarını açmasından çəkinmir.

Maraqlıdır ki, vu saytlardan birinin rəhbəri özü vaxtilə Qarabağa səfər zamanı milli maraqları satmaqda və ermənilərə işləməkdə ittiham olunmuşdu. Məhkəmədə bu ittihamlardan təmizlənmək cəhdləri də, beynəlxalq dəstək də ona kömək etmədi.

Bir neçə il həbsdə keçirən həmin şəxs indi Mİrqədirovun satqınlığından danışır. (Yeri gəlmişkən, David Şahnazaryan Serj Sarkisyan rejiminin ən kəskin tənqidçilərindən biri, Azərbaycanla yaxınlaşma və Qarabağ üzrə ədalətli sülh sazişi bağlanmasının tərəfdarıdır).

İttihamın necə təşkil ediləcəyi ilə bağlı çox az şübhə var: müntəzəm olaraq Ermənistana səfər edir və erməni xadimlərlə görüşürdü. Onlarla danışıqlar aparırdı, bu zaman dövlət sirri olan məlumatlar verirdi. Çox az iş qalır – məhz hansı məlumatları verirdi – məhz bu isə, edilməyəcək. Əsas real faktları götürüb hazır mənfi qiymətlərlə tamamlamaq - əlbirlik mühiti yaratmaqdır, heç nəyi sübut etməyə ehtiyac yoxdur. Sistem məhz belə işləyir, İsmayıllı hadisələri və NİDA fəallarının işi üzrə proseslərdə olduğu kimi.

Amma bütün bu hadisələrdə başqa bir sual var: bu, kimə lazımdır? Hakimiyyət nəyə nail olmaq istəyir?

Bəziləri bu sətirlərin müəllifini qeyri-obyektivlikdə ittiham edə bilər: haradan bilirsən ki, Mirqədirov casus deyil? Bəlkə onu həqiqətən ələ alıblar, bəlkə doğrudan da...?

Buna belə bir cavab verə bilərəm ki, nəzəri cəhətdən bu, mümkün deyil. Amma hər bir halda obyektiv faktlar olmalıdır. İlk növbədə, Mirqədirov məşhur jurnalistdir, İlham Əliyev tərəfindən “Azərbaycanın əməkdar jurnalisti” adına layiq görülüb.

O, Gerd Buserius adına nüfuzlu beynəlxalq mükafatın laureatıdır.

Uzun illərdir beynəlxalq mövzularda analitik nəşrləri ilə məşhurdur və Qarabağ mövzusundakı materiallarının erməniyönlü mövqeyi ilə fərqləndiyini xatırlamıram. Əksinə, o, ermənilərin qeyri-ardıcıllığını və Kremlin iradəsindən asılılığını daim ifşa edən müəlliflərdən biridir.

Bundan başqa, casusluq dedikdə dövlət əhəmiyyətli məlumatın düşmənə verilməsi nəzərdə tutulur. 3 ildən çoxdur Ankarada olan Mirqədirovun belə məlumatlara çıxışı ola bilməzdi.

Böyük ehtimalla düşünmək olar ki, ittihamlar hansısa şəxsi yazışmalar və ya konfrans və görüşlərdə verilmiş bəyanatlar üzərində qurulacaq.

Bütün bunların ölkənin beynəlxalq imicinə necə ziyan vurduğu haqqında artıq sözə ehtiyac yoxdur, baxmayaraq ki, bu imicin artıq çoxdan heç kimi narahat etmədiyini düşünürəm.