Avropa Çempionatının finalı yoxsa gənclik himni

Çoxdandır beynəlxalq  futbol matçlarına əvvəldən axıra kimi baxmıram. Yalnız əsas oyunlara baxıram (kubok finalları, çempionatlar). İndiki çempionat da istisna olmadı. Birincilik uğrunda bu cür yarışlarda tamaşaçı sadəcə nəticə gözləmir, həm də illər boyu yadda qalacaq nəsə axtarır (Van Bastenin qolları, Platinin cərimələri, Neeskens və Kruifin kombinasiyaları və s. televiziya arxivlərində və yaddaşımızdakı digər oyunlar).

Dünənki final da İspaniya yığmasının tarixi boyunca ən yaxşı oyunlardan birini oynayan Qırmızı Furiyanın təntənəsi kimi yadda qalacaq.

Mənim sevimli komandan yoxdur. Həmişə ən yaxşı oyuna, improvizasiyaya azarkeşlik edirəm, futbolda impressionizmi sevirəm.

Bəzən çox gözəl komandada bir oyunçu elə yanlış jestə yol verir ki, az qalırsan bütün komandaya, hətta ölkəyə nifrət edəsən. Bütün bunlar siyasi qərəzlilikdən yox, emosiya gərginliyindən irəli gəlir.

İspanlar öz cavanlıqları və nikbinlikləri ilə heyrət doğururdu. Onlar 1974-cü ilin Hollandiya yığmasını xatırladırdılar. O zaman Kruifin komandası rəqiblərini darmadağın edərək dünyaya “total futbol” anlamını gətirdi.

Dünən Kiyev stadionunda da həmin total futbol oldu. İspanların qələbəsi oyunun taktiki mənzərəsi təmin edilmişdi: daimi ötürmələrlə bütün meydança boyunca topu nəzarətdə saxlamaq. Qırmızı maykalı oyunçular çox incəliklə topa yiyələnirdilər və etmək istədikləri hər şeyi edirdilər. Və bunu bacarırdılar, çünki məşqçinin qarşıya qoyduğu vəzifənin öhdəsindən  gəlirdilər, deməli, oyunçu seçimi düzgün aparılmışdı. Bəlkə də öz komandanı, öz yoldaşlarını sevmədən bu cür oynaya bilməzsən.

Heyrətləndirici odur ki, oyunçular nə qədər enerji sərf etdilər..,  əgər ikinci taymın sonlarında italyanlar faktiki olaraq yorulmuşdularsa, ispanlar daha bir taymı oynamağa hazır idilər. Onların mənəvi gücü və məqsədə can atmaları üzlərindən oxunurdu. Çoxdandır ki, bir kollektivdə bu qədər yaraşıqlı gənc görməmişdik.

İspanlar öz rəqiblərinin də rəğbətini qazanmışdı. Açıq-aydın üstünlüyə baxmayaraq, etrusklar nəslinin nümayəndələri özlərini ləyaqətlə, özünü başqasından yaxşı hesab edənlərə layiq tərzdə aparırdılar.  

Bu keyfiyyətləri komandada hələ çox görmək istərdik, baxmayaraq ki, idmanda uzunömürlülük olmur. Bununla belə, belə yüksək dərəcəli “orkestri” toplayıb idman ictimaiyyətinə təqdim edən dirijora təşəkkürlər düşür..

Əsl futbol həvəskarları üçün xatırlamağa nəsə olacaq...