Azərbaycan qadınlarını necə bir il gözləyir?

İlin əvvəli yalnız bol mayonezli salatlar və plov yemək vaxtı deyil, həm də düşünmək vaxtıdır. Bu qadınlar klubu olduğu üçün, gəlin məhz öz nöqteyi-nəzərimizdən düşünək – 2013-cü il Azərbaycan qadınları üçün necə il olacaq?

2013-cü il bizim üçün necə başladı? Hər zaman olduğu kimi – Nadya Şeveleva və Jenya Lukaşin haqqında iki hissəli marafona, ya da bəd ayaqda, “Hamı qaçır, mən də qaçdım” ifadəsi ilə yadda qalan dörd centlmen haqqında filmə baxmaqla.

Baxırıq və əldən dildən gedirik ki,  prinsipləri formalaşmamış yaşı otuzdan xeyli keçmiş, saçı tökülən daydayın təhsil sahəsində çalışan tənha qadınla məhəbbət hekayəsinə bax e, qadın praktiki tanımadığı kişinin dalınca  başqa şəhərə atılır.

Yox, düşünməyin ki, mən bütün post-sovet auditoriyasının sevdiyi filmlərə qarşıyam, amma axı Yeni İli necə qarşılasan, elə də keçirəcəksən, doğrudur? Həyatda da hər şey, demək olar ki, belədir - Budur, biz az qala çoxlu pivə icməkdən az qala pivə qabarı qazanmış, dişləri saralmış  və daz başı parıldayan ana uşaqı uçün həyacanlanırıq və forumlarda muzakirə edirik ki: «bu il onun  nəhayət evlilik təklif etməyə cəsarəti çatacaqmı?»

Ya da güclü cinsin bizdən məsuliyyətsizliyə görə hesabat alan, qısqanclıqları ilə təngə gətirən, sonra çıxıb gedən digər nümayəndələri qarşısında dayanır və qızarırıq, hələ bir də ona zəng edirik: “Bax ha, oralarda ehtiyatlı ol, «axı sen menim qoçaqımsan!».

Az qala qürur duyuruq və əlbəttə ki, ona ərə getməyi arzulayırıq. Çünki ailə qurmadan olmaz, ən azından Azərbaycan miqyasında. 30 yaşına bir şey qalmayıb, amma hələ də barmağında üzük yoxdur? İşdə və qonşular arasında mühakimələrdən qaçış yoxdur, bizim üçün isə bu hər şeydən önəmlidir – insanlar nə deyər...

Bu arada, prezident bizim hamımızı Yeni İl münasibəti ilə təbrik etdi, daha doğrusu, təkcə bizi deyil, kişiləri də. Həmişə olduğu kimi, ciddi sifət aldı və uzun-uzun siyasət və iqtisadiyyatdan danışdı. Bu zaman bir çox qadınlar əlbəttə ki, qonaqlara və kişilərə qulluq etməklə məşğul idi – bəs necə, bizim bundan başqa bir funksiyamız var ki? Bir şey eşitdiksə də, Qarabağ haqqında. Eyni vədlər – az qaldı,həll edəcəyik, müharibə edəcəyik, ağızlarını-burunlarını qıracağıq və xoşbəxt olacağıq.

Biz - o ana qədər ya xeyli keflənmiş (çünki içkinin üstündən nə isə yeməyə vaxt yoxdur, boşqab və salat qabları ilə millətin başına dönmək lazımdır), ya da yorulmuş (eyni səbəbdən) qadınlar prezidentin sözlərinə xüsusi diqqət yetirmirik, yalandan başsallayırıq, ona görə də Azərbaycanda iqtisadiyyatın mövcudluğu və bunun artıq müsbət göstərici olduğu barədə yalanlarla qarnımızın doyurulduğunu hiss etmirik. Koma vəziyyətində yaxşı, yaxşı deyə baş sallayırıq, bu gedişlə gələcək təbriklərdən birində ümumiyyətlə deyəcəklər ki, Azərbaycan var və bu, artıq müsbət haldır, orada nə baş verdiyi isə mühüm deyil. Əsas odur ki, biz varıq, salat doğramağa və ət çəkməyə davam edirik.

Əqər, biz ət çəkmək, salat doğramaq  adi həyatımızdan qoparıqsa, onda  bizə cəza tapılar.

 BMT və yerli QHT-lərin məlumatına görə, məişət zorakılığı Azərbaycanda qadınlara qarşı ən geniş yayılmış zorakılıq formasıdır. Yeni ildə də burda heç nə dəyişməyəcək, çünki ya biz özümüz heç kimə şikayət etmirik (evin sirrini niyə verək ki, düz deyil?), maksimum forumda şikayət edərik və ya telefonla rəfiqələrimizə ağlayarıq, yaxud da, iradəmiz çatsa, polisə getsək, orada xüsusi bir dəstəklə qarşılaşmayacağıq. Yoxsa həqiqətən inanırsınız ki, mitinq iştirakçılarını döyən yekəqarın çirkinlər sizin qançarlarınızla maraqlanacaq?

Bu arada ümummilli yalançı və  Televiziya ekranlarından bizim ən yüksək səviyyədə inkişaf etdiyimizi və bütün digər ölkələr bir küncdə oturub əsəbdən dırnaqlarını gəmirirlər və bizə həsəd aparırlar. Biz isə, əlbəttə ki, inanacağıq, çünki inanmasaq, işıqsız tuneldə necə yaşayarıq?

Tulen demişkən, metroda da, avtobusda hansısa axmaq qadına “toxunmaq” və ya israrla tanış olmaq istəsə, yenə qadınlar qızarmaq məcburiyyətində qalacaq. Təvazökarlıqla gözlərini yerə dikib, heç nə olmamış kimi davranacaq. Çünki özünü müdafiə etməyə cürəti çatmır, çatsa da, “ictimai qınaqla” qarşılaşmaqla risk edirik. Digər sərnişinlərdən heç kim sizi dəstəkləməyəcək, heç ümid etməyin. Dövltə səviyyəsində də bu özbaşınalığa qarşı hər-hansı kampaniya və təşəbbüs gözləməyin, belə şeylər Avropaya qalıb, dırnaqlarını gəmirən və bizə həsəd aparan Avropaya. Bizim ümummili inspektor və onun məmur aparatına bunun dəxli yoxdur, yetər ki, yollar və körpülər vaxtlı-vaxtında açılsın.

Yollar haqqında danışmışkən, bu l Azərbaycan qadınının yolu eyni olacaq: iş-ev-iş, arada bir bazar, ərzaq mağazası, məktəb, xəstəxana əlavə ediləcək. Ürəyiniz əylənmək istədi – gedin “əzəli qadın” məşğuliyyəti ilə - şoppinglə məşğul olun. Keyfiyyətsiz mallar üçün inhisarçılara təşəkkür edin və satıcılara artıqlamasıyla pul ödəyin. Sonra “filan mağazada oldum, filan qədər pul xərclədim” yazılarını facebook-da paylaşmağı unutmayın. Bax o vaxt “əsl qadın xoşbəxtliyi” hiss edəcəyik, geyiminiz xanım Əliyevanı və onun qızlarını təqlid edirsə, bu ümumiyyətlə ilin ən önəmli hadisəsi olacaq, həyat deyil, nağıllar aləmi.

Budur bizi gözləyən 2013, prinsipcə, 2012-dən, 2011-dən və digərlərindən heç də yaxşı olmayan 2013. Hə, unutmadan, kiçik bir qeyd edim – bu il bizdə həm də prezident seçkiləri olacaq. Biz bu seçkilərdə ya iştirak etməyəcəyik, çünki hər şey onsuz da məlumdur, yaxud da gedib, işdə rəisin əmr etdiyi kimi, ümummilli oğula səs verəcəyik. Mitinqə getməyəcəyik, tənqidə cürət etməyəcəyik, çünki düşünmək ümumiyyətlə bizim üçün deyil, hələ qalmışdı etiraza.

Bəs siz 2013-cü ildən nə gözləyirsiniz? Paylaşın.