Vəzirov Əbdürrəhman Xəlil oğlunu ilk dəfə 1954-cü ildə kifayət qədər çox iştirakçısı olan hansısa gənclər tədbirində görmüşdüm. Həmin vaxt mən on beş yaşında, çox da fəal olmayan komsomolçu idim, bizim siyasi sistem haqqında kifayət qədər çox şey bilirdim və tribunalardan səslənən nitqlərə daxili şübhə ilə yanaşırdım. Amma alovlu nitqinin intonasiyasındakı səmimiliyi bizim komsomol başçımızın çıxışı məndə ikrah hissi oyatmadı.
İllər keçdi və mən əminliklə deyə bilərəm ki, harada işləməsindən asılı olmayaraq, Əbdürrəhman Vəzirovun səmimiliyi və düzgünlüyü bu günə qədər qalmaqdadır.
Ötən əsrin səksəninci illərinin əvvəllərində onun dəvəti ilə təzəlikcə SSRİ-nin Baş konsulu vəzifəsinə təyin edildiyi Nepala getdim və sələfinin əməllərindən səmimi şəkildə qəzəblənməsi məni heyrətə gətirdi - əvvəlki konsul dövlətin pulunu şəxsi komfortlu həyatını qurmağa sərf etmişdi.
Vəzirovun Azərbaycan Kommunist Partiyasının birinci katibi olması xalqımızın tarixinin faciəvi dövrünə təsadüf etdi. Həmin vaxtın da, bu günün də pərdəarxası siyasətinin incəliklərindən uzaq olan bir insan kimi mənim üçün A.X.Vəzirovun respublikanın rəhbəri vəzifəsində fəaliyyətini tam mənada qiymətləndirmək çətindir. Onun qərarlarının tənqidçiləri köhnə sözdə strateji təfəkkür, fədakar vətənpərvərlik və vətəndaş cəsarəti nümayiş etdirir. Amma bilmək olmaz, həmin siyasi şəraitdə onlar necə hərəkət edərdilər: yuxarıdan Moslva rəhbərliyinin sərt göstərişi, aşağıdan isə Qarabağla əlaqədar xalqın qızğın ehtirazları.
Amma həmin dövrdə də arabir Əbdürrəhman Xəlil oğlu ilə görüşərkən bir dəfə belə onun ölkəni düşdüyü tələdən çıxarmaq istəyinin səmimiyyətinə şübhə duymadım.
Bu gün - milli elitamızın ən parlaq, ən əsası - ən vicdanlı nümayəndələrindən birinin yubiley günündə onun haqqındakı fikrim dəyişməz olaraq qalır və sizə onun "Parterin ilk sıralarında" adlı avtobioqrafiya kitabını oxumağı məsləhət görürəm.
Əminəm ki, onu yaxından tanımaq imkanı olan bir çox insan mənim təbrikimə qoşulacaq.
Əziz Rəhman Xəlil oğlu, ümid edirəm ki, karantin-özünütəcrid blokadasını aşdıqdan sonra keçmişdə dəfələrlə olduğu kimi, yenə də şərab qədəhlərimizi toqquşduracağıq və Sizə illərdir davam edən dərin hörmətimin dəyişmədiyini deyə biləcəyəm.
Özünüzü qoruyun!
Rüstəm İbrahimbəyov
Söz istəyirəm
-
Bu gün 2014-cü ilin fevralında başlayan rusiya təcavüzünün Ukraynaya qarşı genişmiqyaslı müharibəyə çevrilməsindən 1000 gün ötür. Min gün davam edən ağrı, itki, göz yaşı...
-
Dörd il əvvəl 7 minə yaxın insanın həlak olduğu İkinci Qarabağ müharibəsi başa çatdı. Daha sonra ermənilər Azərbaycanın "antiterror əməliyyatları" adlandırdığı döyüşlər nəticəsində Qarabağı tərk etdilər.
-
Ukraynada Rusiya təcavüzünün səbəb olduğu vəhşi, qanlı müharibə davam edir, bu müharibə hər gün insan həyatına son qoyur, evləri, infrastrukturu dağıdır, ekologiyaya və ətraf təbii mühitdə saysız-hesabsız itkilərə səbəb olur. Ukrayna bu dünyada hər kəsdən çox sülhə can atır, çünki bu Rusiya-Ukrayna müharibəsinin vəhşiliyini hər gün hiss edən bizik. Biz yaşamaq hüququ, azadlıq və ədalət uğrunda mübarizənin önündəyik. Ukrayna Avropanın və dünyanın sabit gələcəyi üçün etibarlı əsasa çevriləcək ədalətli sülh axtarır və buna yeganə alternativ yol Ukrayna Prezidenti Volodımır Zelenskinin Sülh Formulasıdır (Ukrayna Sülh Formulası).
-
Sıra nömrəsindən asılı olmayaraq, ümumdünya COP tədbiri yalnız iqlim dəyişikliyinə deyil, həm də humanizmə xidmət edən bir aksiyadır. COP keçirən ölkədə siyasi məhbus ola bilməz, COP keçirən ölkə insan haqlarına hörmət etməlidir.
Rəy yaz