Hər zaman alternativ var

Bu gün Milli Mətbuatımızım günüdür və haqqı olan hər kəsi bu bayram münasibətilə təbrik edirəm. Xüsusilə, söz azadlığı qurbanlarımızı, şərti və ya mütləq həbsdə olanları, peşəsinə görə yurdundan didərgin düşənləri təbrik edirəm!

Həyat təcrübəm və yaşım az deyil deyə bəzi həmkarlarıma bir balaca bu bayram münasibətilə nəsiyytə etmək istəyirəm. Əvvəla, jurnalistika da bir peşədir, ilahi, fövqəlada bir vəzifə deyil. Jurnalisitin vəzifəsi xəbər verməkdir, yəni hər gün günəş çıxdı, duman gəldi, cən oldu və ya sözləri zümrüd kimi düzmək jurnalistika deyil. Jurnalist, yaşadığı cəmiyyətin sanitarı olmalıdır, naqislikləri görməli, kimliyindən asılı olmayaraq törədilən qanunsuzluqlara göz yummamalıdır. Jurnalist nə siyasətçi, nə polis, nə NKVD deyil! Əgər bir jurnalist anormal bir hakimiyyətdən hər hansı bir hədiyyəni əldə edirsə, o, anlamalıdır ki,bu ənamı zalımların zülmünə göz yummaq üçün ona verirlər. Yəqin bilirsiniz ki, anormal rejimlərin idarə etdikləri ölkələrdə kimsənin həyatına qarantiya olmur.

"Bu bizim reallıqdır, başqa yolumuz yoxdur! "Gedib Norveçdə oturub ağıllı-ağıllı danışmağa nə var, belə qəhrmansansa Vətəndində qalrdın da!" və s. fikirlər çıxış yolu deyil! Unutmayaq ki, bizlər əyilməklə həm də öz gələcəyinizi, balalrımızın gələcəyini risk altnda qoyuruq. Azərbaycan kimi idarəetməsi olan elə bir ölkə yoxdur ki, sonu qan-qada ilə bitməsin. Bəziləri deyir ki, jurnalistika ilə ev sahibi ola bilməzlər, amma normal idarətmə olsa hər kəsin, o, cümlədən jurnalistlərin də qazancları ilə ev almağa imkanı olacaq. Bəli, hər kəs dünyaya bir dəfə gəlir və adam kimi yaşamaq hüququq var! Amma dünyanın bütün normal ölkələrinin sakinlərinin ata-babaları "yox" deməyi bacarıblar ki, bu gün balaları firəvan bir ölkədə yaşayır! Bizlərin çoxu Qarabağ problemini balalarımıza, kimlərsə hətta nəələrimizə miras qoyduq. Ölkənin sərvətinin də talanmasına göz yumaq ki, biz bu gün varıq və var olmağımız üçün bizə də kralın süfrəsindən düşən bir qırıntı çatdı. Bəs, gələcək! Onda, niyə "balalarım kirayələrdə çürüyür" deyirsiniz. Onsuz onların gələcyini bizlər oğurlayırıq, onlara talan, işğal olunmuş, müflis bir ölkə qoyuruq! Heç olmasa bu gün adlarından istifadə edib güzəranımızı düşünməyək! Sizcə sonra balalrımız bizə təşəkkür edəcəklərmi?

Jurnalsitika həm də əqidədir, bir yoldur! Əgər siz jurnalistika ilə həyatınızı təmin edə bilmirsinizsə, işinizi dəişin! Amma bir qədər çalışan adam hazırkı şərtlərlə də ev sahibi ola bilər. Necə ki, mən düz 15 il xirda-xirda başlayaraq halal zəhmətimlə özümə ev tikə biidim. Əksər, həmkarlarımın da mənim kimi evləri var idi və var. Sadəcə bu "şah hədiyəsi" ortaya çıxan kimi hamı oldu evsiz. Bu isə o demkdir ki, onu-bunu güya tənqid edən jurnalitlərimiz də tamahkar imiş, qonşusunun, vətəndaşının haqqı onu o qədər də düşündürmür! Bəli, insan akvarimda çox yaşadıqda özünü olduğundan çox böyük görür. Vallah inanın ki, özünü əjdahanın xalası oglu və ya qızı görən jurnalistlərimizə dünya miqyası ilə baxanda heç bir zərrənin zərrəsi qədər də deyillər. Bəli,çoxsaylı insan var, şəxsən bilirəm ki, onların mənzilə ehtiyacı vardi və bilirəm ki, o evi qəbul etməyə məcburdur! Amma o adamların imkanı olsa bəlkə də mənin seçdiyim alternativi seçərlər!

Sözümün əvvəlində yazmışdım ki, yaşım az deyil! Bəli, artıq 42 yaşındayam, tam 22 ilim media sahəsində keçib. Rəsmi əmək kitabçası ilə duz 19 illik stajim da var! Bəli, o evdən mən də ala bilərdim, hətta təklifini də almışdım. Amma almadım. Alternativi seçdim. Layihə udub Norveçə mühacirət etdim. Norveçə gələndən sonra isə sanki yenidən dünyaya gələn uşaq kimi oldum. Çünki, burada elə "CƏNAB PREZİDENTİM" deyə müraciət etdiyiniz İlham Əliyevin apardığı siyasəti nəticəsində ölkəmiz dünyanın geridəqalmış, korrupsiyaya bulaşmış, üçüncü dünya ölkəsi sayılır deyə heç bir sənədimizi tanımırlar. Amma mən burada uzanib sızlamamıram ki, "ey ulu Kral Harald mənə rəhm elə, mənə ev ver, çörək ver! Mənim 4 beynəlxalq, bir neçə milli mükafatım var, mən media yolunda sağlamlığımı itirmişəm, mən 6 dil bilirəm və s". Amma mən Krala və Norveç cəmiyyətinə sivil, dünyəi, azad, təhlükəsiz ölkə yaratdıqlarına görə təşəkkürümü bildirirəm.

Bəli, lap 40 yaşından sonra hər şeyi sıfırdan başlamaq sizə asand gəlməsin. Kimlərsə yazır ki, neçəsə ildən sonra kreditimi verib evimə sahib olacaqdim və s. Məndə isə ev sahibi olacağımla plan hələ üfüqdə də görünmür! Buralarda kimim- kimsəm də yoxdur ki, küçədə qaland ona gedib sığınım! Heç ətrafımda həmyerlilərimizdən də kimsə yoxdur. Amma mən yenə sızlamıram. Canıma əziyyət verib qısa zamanda dili öyrəndim, təhsil almağa başlamışam, balaca bir qəzetdə olsa da işə başlamışam! Amma mən tam yalnız deyiləm, həyat yoldaşım Yegane xanim da mənimlə çiyin-çiyinə durub! İki nəfər əl-ələ verib həyatımzı sıfırdan qurmağa başlamışıq. Əmin olun ki, hətta gedib süpürgəcilik edib həyatını sıfırdan qurmaq kimsənin haqqını və minətli çörəyini yeməkdən qat-qat şərəfli işdir! Odur ki, yaşınızdan, güzaranızdan gilyylənməyin! Sözsüz ki, jurnalistika yolunu seçən, bu yolun ağırlığını və məhrumuyyətlərini də bilməli və mətin olmalıdır! Alternativə gəldikdə isə, hər zaman alternativ var! Axı "Ölümdən başqa hər şeyə çarə var!" bizim atalar sözüdür! Əsas canimiz sağ olsun! Dunya mali gəldi gedərdir! Bir daha bayramıznız mübarək!