"Robert Köçəryana azadlıq!" (Və ya Azərbaycan diplomatiyasının son “nailiyyətləri” haqqında)

Son günlər rəsmi Bakı sanki Strasburqdakı nokdaundan ayılıb. Burada Azərbaycanın ünvanına kəskin tənqidlər səslənən iki ciddi qətnamə qəbul edilib. Birinci halda mətbuatın hüquq və azadlıqlarını boğulması, ikincisində köhnə və çox çətin siyasi məhbuslar problemi qaldırılıb.

Bütün səylərə və lobbiçilik aktivliyinə baxmayaraq, Bakıdan gedən  nümayəndə heyəti avropalıları siyasi məhbuslar barədə məruzəni ləğv etmək üçün dilə tuta bilmədi. Səməd Seyidovun artistizmi və aktyorluq qabiliyyəti vəziyyəti daha da ağırlaşdırırdı.

2013-cü ildə Luka Volonte başda olmaqla bir qrup Avropa deputatını rüşvətlə ələ alma eyforiyası artıq geridə qalıb. Ştrasserin hesabatının aradan qaldırıldığı vaxtlar geridə qalıb.. "Landromat" və "Kürü diplomatiyası" kimi yeni qalmaqallar loyal avropalıları uzun müddət qorxutdu.

Hakimiyyətə daha bir zərbə ATƏT/DTİHB missiyasının 9 fevral parlament seçkiləri zamanı çoxsaylı və kobud qanun pozuntularını tənqid etməsi oldu. Heç bir şübhə yoxdur ki, son sənəddə seçki qeyri-demokratik adlandırılacaq.

Bu fonda rəsmi Bakı qeyri-adi bir taktika seçməkdən - Ermənistandakı siyasi məhbusların hüquqlarını qorumaqdan daha yaxşı bir şey tapmadı.

Rəsmi şəxslər və hökumətyönlü KİV Robert Köçəryanın siyasi məhbus olması (!) ilə bağlı ciddi şəkildə məsələ qaldırır və Avropa Şurasını bunu görməməkdə ittiham edirlər.
Hələ dünən Səməd Seyidov köynəyini cıraraq bütün Strasburqa “siyasi məhbus” anlayışının olmadığını və bundan istifadə edilməməsinin lazım olduğunu qışqırdı. Görünür, o demək istədi ki, siyasi məhbus-azərbaycanlılar ola bilməz, uzun illərdir Azərbaycanın hüquq-mühafizə orqanlarının həbsini və cəzası tələb etdiyi ermənilər - Köçəryan, Serj Sarkisyan, bütün digər müharibə cinayətkarları isə hamısı siyasi məhbuslardır.

Görünür, rəsmi Bakı unudub ki, Serj Sərkisyan rejimi devriləndən sonra uca səslə, nəhayət, erməni xalqı quldur rejimi devirdiyini və on illərdir onun qanını içənləri həbs etdiyini bəyan etmişdi.

Görünür, rəsmi Bakı Köçəryan və Sərkisyanın çoxsaylı qanlı cinayətlər, o cümlədən Xocalıda soyqırım etməsi barədə Azərbaycanın bəyanatlarını unudub...

Bu absurd teatrının "rejissorunun" səviyyəsi bizi artıq çoxdandır təəccübləndirmir. Ancaq əgər əvvəllər bu, gülüş doğururdusa, indi aydın şəkildə görünür ki, dəlixana bu "rejissor" üçün ağlayır. -0-