(Və ya telejurnalist Etibar Məmmədova cavab)
Telejurnalist Etibar Məmmədov bizə zabit şərəfi dərsi vermək, habelə Müdafiə Nazirliyinin mətbuat xidmətinin onun saxtakarlıqlarını ifşa edən zabitlərin ağzını niyə yummadığını araşdırmaq fikrinə düşüb.
Buna səbəb həmin jurnalistin dəstəyi ilə İbad Hüseynov haqqında yaradılmış mifin 708-ci briqadanın döyüşçüləri tərəfindən ifşa olunması olub. Onun çəkdiyi film saxtakarlıq əsasında qurulsa da, gəncləri tərbiyə etmək iddiasındadır.
Lakin, saxtakarlıq bir çox hərbiçilər və şahidlər tərəfindən ifşa olundu. Əvəzində Etibar Məmmədov çox çirkin üsula əl atir: Qarabağda qan tökmüş zabiti ermənilərə işləməkdə ittiham edir.
İndi bu Etibarı oturdub deyəsən, ay .....! Deyəçək ki, onun ermənilərlə əməkdaşlığını güman edirəm, bu, mənim söz azadlıgımdır.
İndi ay Etibar, bizim də söz azadligimiz var, biz də sənin haqda çox şey deyəcəyik və bəri başdan bildiririk ki, biz bunlari güman edirik.
Jurnalistika alicənab bir peşədir və qədim peşələrdən biridir, amma ən qədimi deyil. Görünür, məhz bu qonşuluqla əlaqədar bəzi jurnalistlər özlərini ən qədim peşənin nümayəndələri kimi aparır: sifarişli materiallar yazır, sifarişli filmlər çəkir, xüsusi xidmət orqanlari ilə əməkdaşlıq edir və s. Bu kateqoriya insanlar üçün daha müqəddəs heç nə ola bilməz və jurnalistlərin peşə etikası məcəlləsi onlar üçün mənasız bir şeydir - əsas sifarişçinin maraqlarıdır.
Belədirsə, İbad Hüseynovun kəsdiyi başın fotoşəklinin Monte Melkonyana qətiyyən bənzəməməsinə, onun döyüş tapşırığı yerinə yetirməsi haqqında təqdim etdiyi arayışların saxta olduğuna göz yummaq olar?
Məsələn, guya Melkonyanın məhv edilməsi üzrə əməliyyat keçirilməsini sübut edən 29 iyun 1993-cü il tarixli “sənədi” götürək. Etibar Məmmədova görə, bu, təkzibedilməz bir sənətdir.
15 gundən sonra verilən ikinci arayışa gəlincə: 1992-ci ildə Barat Quliyev İbad Hüseynovun diversiya həyata keçirərək, 12 ermənini öldürdüyü və 7 avtomat götürdüyü barədə sənəd verə bilməzdi! 1992-ci ildə Barat Guliyev, bizimlə 708-ci briqadada xidmət edirdi və 831-ci hissəyə 1993-cü ilin aprelində göndərilmişdi!
Bir də ki, birinci “sənəddə” Barat Quliyev polkovnik-leytenantdır, ikincidə isə 14 iyul 1993 cu il tarixlidə - mayor. Bu necə ola bilər? Belə çıxır ki, Monte Melkonyanı məhv etdiyi üçün onun rütbəsini mayora kiçildiblər?
Belə arayışlar necə yaranıb? sualına cavabda bildiririk ki, o zaman 831 və 161-ci hissənin qərargah rəisi İbad Hüseynovun qardaşı rəhmətlik İlyas idi.
Daha sonra “Əsqər” adlı bu sənədli filmdə 161-ci hissənin komandiri Məmməd Rahimov bildirir ki, o İbada Melkonyanı məhv etmək tapşırığını iyunda verib göndərmişdi. Axı bu necə ola bilər? Məmməd Rəhimov 161-cı hissəyə 1993-cü ilin noyabrında təyin edilmişdi.
Etibar Məmmədov bilməlidir ki, İbad Hüseynovun tərəfdarları özləri belə nə vaxt, harada və nə baş verdiyini müəyyən edə bilmirlər.
Qoy, “525-ci qəzet”in 2005-ci il 23 iyul tarixli nömrəsindəki məqaləni oxusunlar. Orada İbad Hüseynov nədənsə Vüqar adlandırılır. O, Melkonyana qarşı “əməliyyatı” iyunun 12-də keçirib və elə həmin gün qayıdıb, axşam isə hətta televizorda Melkonyanın dəfnini izləyib (!) və yalnız Montenin şəklini görəndən sonra kimi öldürdüyünü anlayıb. Bax, Ibadin 2005-ci ildəki versiyası belə idi!
Amma, bu yaxınlarda 831-ci batalyonun döyüşçüləri yeni bəyanatla çıxış edərək, bildirirlər ki, İbad Hüseynov iyunun 10-da kəşfiyyata gedib, Monteni 12-də öldürüb, evə isə 13-də qayıdıb.
Bu “döyüş əməliyyatının” son versiyası tam başqa dir: sən demə İbada məhz Melkonyanı öldürmə tapşırılmışdı və İbad Melkonani tanıyıb öldürmüşdü. Və sən demə, MTN bununla bağlı əməlli-başlı əməliyyat hazırlayıb ona tapşırmışdi. Bəs onda niyə MTN-in o vaxtki rəhbərliyi və əməkdaşları bu nağılı təkzib edir? Bəlkə onlar da erməni xüsusi xidmətlərinə işləyir?
Etibar Məmmədov “Səda”nın saytında, sonradan isə “Ədalət” qəzetində dərc edilən materialında azəri zabitini Monte Melkonyanın qardaşının kitabından sitat gətirdiyi üçün məzəmmət edir. Jurnalist bunu zabit şərəfinə ləkə sayır.
Yaxşı, bu biabırçılıqdırsa və satqınlıq əlamətidirsə, onda Etibar Məmmədov niyə öz filmində dəfələrlə elə həmin Markar Melkonyandan sitat gətirdiyini izah etsin. Niyə o, onun kitabını və hətta şəklini göstərir? Niyə Markar Melkonyan azərbaycanlı hərbi əsirin qətli hadisəsini təsvir edərkən ona inanmaq olar? Etibar Məmmədovun məntiqinə görə, erməni elə erməni olduğu üçün yalan danışmalıdır.
Belədirsə, onda niyə o, hansısa Mkrtçyandan sitat gətirir? İnternetdə nə isə yazan erməniyə necə inanmaq olar? Və kim zamanət verər ki bunu ernəni yazir, Etibar Məmmədov yox?
Bununla bağlı daha bir sual yaranır: Xocalı hadisəsini pisləyən ermənilər də var, yeri gəlmişkən, elə həmin Markar Melkonyan da öz kitabında bu hadisəni pisləyir. İndi necə olsun: buna inanaq, yoxsa Markar yalan danışır və Xocalıda qətllər olmayib? Etibar Məmmədovun məntiqinə görə, Markara inanmaq olmaz.
Etibar Məmmədovun Sada.az saytındakı mühakimələrində həqiqəti üzə çıxarmaq istəyindən başqa hər şey var. O, milli maraqlardan, şərəfdən, ləyaqətdən, vətənpərvərlikdən və s. danışır. Amma, həqiqəti bilmək istəyirmi? Bizim fikrimizcə, yox. Yeri gəlmişkən, vətənpərvərliklə bağlı gözəl bir deyim var: Vətənpərvərlik alçağın son sığınacaq yeridir. Bunu elə belə deyirik, Etibar Məmmədova aidiyyatı yoxdur.
Bu günlərdə çoxları bizə sual verir: siz nə əldə etməyə çalışırsınız, nə istəyirsiniz, bu sizin nəyinizə lazımdır? Bu suallara cavab sadədir: biz istəmirik ki, hansisa bir yalançinin milli qəhrəman edib bizim gənclərə sırısınlar. Bunu qısqandığımız üçün deyil, utandığımız üçün deyirik.
Və bir də, bəzi “qəhrəmanlar” qoyun oğurladığı vaxt biz döyüşdə qan axıdırdıq. Əsl hərbçilərin, xüsusən də bu gün özünü müdafiə edə bilməyənlərin xidmətləri kiçildildikdə və alçaldıldıqda biz özümüzü təhqir olunmuş hesab edirik.
Gənc nəsli yalan, saxtakarlıq, başqalarının xidmətlərinin oğurlanması ilə yetişdirmək olmaz. Budur şərəfsizlik və satqınlıq! Qonorar, maşın, mənzil və digər faydalar əldə etməyi nə qədər çox istəsəniz də, şəhidlərimizin qanını tapdamayın!
Yeri gəlmişkən, Etibar Məmmədovun Müdafiə Nazirliyinin mətbuat xidmətinə döyüşçü zabitin ağzını yummaq eyhamı ilə müraciətinə baxılıb. 1993-cü il hadisələri haqqında danışmaq qadağan deyil, əksinə onlar bundan sonra da ifşa olunacaq.
Və sonda, yaxşı olardı ki, Etibar Məmmədov nəhayət hansı peşəyə - qədim yoxsa ən qədim peşəyə aid olduğunu müəyyən etsin. Amma əslinə qalsa, bizə bu məsələ aydındır.
Onun məqaləsini dərc etmiş “Ədalət” qəzetinin redaktoru Aqil Abbasa isə demək istəyirik ki, Azərbaycan xalqının belə “qəhrəmanlara” layiq olduğunu hesab edirsə, biz belə düşünmürük və heç kimin düşmənə qarşı döyüşdə canından keçən döyüş yoldaşlarımızın adlarını tapdamasına imkan verməyəcəyik.
Siz ANS-də çıxış edərkən hərbiçilər qarşısında çox sayda sual qaldırdınız. İndi isə biz sizə öz suallarımızı veririk:
Niyə araşdırma aparıb, həqiqəti ortaya çıxarmaq istəmirsiniz?
Niyə elə düşünürsünüz ki, qan axıdıb döyüşənlər öz ölkələrini sevmirlər, bizim xidmətlərimizi öz adına çıxaranlar isə əsl qəhrəmanlardır?
Niyə ordumuzu və hərbiçilərimizi açıq-aşkar təhqir etməyi özünüzə yaraşdırırsınız?
Niyə hesab edirsiniz ki, ictimai rəyin aldadılması ilə razılaşmaq lazımdır?
Siz hansı marağı güdürsünüz?
708-ci briqadanın döyüşçüləri:
Rəy yaz