Xalqın balası nəyin uğrunda ölür?

Millət vəkili, yazıçı Aqil Abbas deyib ki, müharibədir, müharibədə əsgər ölər də…
Xalqın balasının ölümü barədə belə danışmaq asandı. Xalqın balasını ölümə göndərmək asandı. əvvəla indi müharibə deyil. Atəşkəsin pozulduğunu heç bir tərəf rəsmən elan etməyib. İkincisi, əgər ölkədə müharibə gedirsə, Aqil Abbasın oğulları niyə cəbhədə deyil? Aqil Abbasın iki oğlu var. O oğlanlardan biri gömrükdə, biri polisdə işləyir. Aqil Abbas öz oğullarını niyə göndərmir cəbhə xəttinə? Kasıbın, fağırın balasının ölümünə müharibə ilə haqq qazandırır bu boyda yazıçı. Bəli, Vətən uğrunda şəhid olurlar. Amma buna haqq qazandıracaq adam Aqil Abbas deyil. Xalq Aqil Abbasın sözlərinin səmimiliyinə o vaxt inanardı ki, həlak olan həmin on bir nəfərdən biri Aqil Abbasın oğlu olaydı. Oğlunu gəlirli yerlərdə işə düzəldib, qoşa villada yaşadıb, bahalı «CİP»lərə otuzduran adamın «Vətən uğrunda əsgər ölər də» deməyə haqqı yoxdur.

Millət vəkili Qənirə Paşayeva televiziyaları tənqid edib. Ki, onlar belə günlərdə şou göstərirlər. Televiziyanın nə günahı var? Televiziya neyləməlidi? Siyasi verilişləri qadağan edəndə, sosial problemlərdən danışmağı qadağan edəndə, həqiqəti deməyi qadağan edəndə televiziya nə göstərməlidi? Hər nazir, hər məmur özünün saxladığı müğənnini televiziyaya tapşıranda, onun reklamını xahiş edəndə, televiziya neyləməlidi? O müğənni qadınları, lap elə kişiləri də saxlayan varlılar, pulluların bəziləri Milli Məclisdə, bəziləri nazirliklərdə, bəziləri daha yuxarı yerlərdədir. Qənirə xanım televiziyaya dediklərini o adamlara niyə demir? Oğullarının niyə şəhid olmadığını öz deputat həmkarlarından niyə soruşmur? Niyə soruşmur ki, onlar min bir bəhanə ilə oğullarını hərbi xidmətdən niyə, necə saxlayırlar?

Dünən daha dörd hərbçimiz şəhid olub.

Nəyin uğrunda ölür bu uşaqlar?

Bu uşaqları nəyə qurban verildiklərini görməmək bu qədər çətindirmi? Ölkədə həbslər baş alıb gedir. Az qala hər gün kimsə, kimlərsə həbs olunur. Leyla Yunusun həbsi, Gürcüstan sərhəddində saxlanan 3 ton heroin məsələsi ictimaiyyəti qıcıqlandırıb. Bu həbslərə, o biyabırçılığa haqq qazandırmaq, ya da gündəmdən salmaq lazımdır. Bunun üçün də düşmən tərəfinin boynuna daha çox şey, daha çox ölüm yıxmaq, nifrəti gücləndirmək vacibdir. Nifrəti gücləndirmək və bu nifrətin kölgəsində rahatca adamları həbs etmək…

Bu müharibə deyil, atəşkəsin pozulmağı deyil. Görüşüb, viski vuran iki hökmdarın razılığı, əməkdaşlığı sayəsində baş tutan manipulyasiyadır.

Bu manipulyasiya periodik baş tutur. Ya o tərəfdə, ya bu tərəfdə xalqı qıcıqlandıran bir hadisə olan kimi, cəbhə xəttində əsgərlər qurban verilir, hansısa yüksəklik alınır, sonra geri qaytarılır, axıdılan qanların fonunda isə ölkədə baş verən ədalətsizliklər, qanunsuzluqlar, həbslər unudulur…
Qədim Romada hökmdarlar qladiator döyüşləri keçirirdilər. Hökmdar, siyasətçilər, əyanlar əyləşib, qulları döyüşdürürdülər. Onlar bir-birini yaraladıqca, qanlarını axıtdıqca, yaralanan qladiator əzabla inildədikcə hökmdar, əyanlar bu görünməmiş tamaşadan vəcdə gəlir, həzz alırdılar.

İndi, iyirmi birinci əsrə iki hökmdar Azərbaycanlı və Erməni adlı iki xalqı bir-biri ilə qladiator kimi döyüşdürür. Biz tərəfdən on nəfər ölür, onlar tərəfdən on nəfər ölür, biz yaralayırıq, onlar yaralayırlar, biz qan tökürük, onlar qan tökürlər. Bu iki xalqın isə həmin qladiatorlardan ciddi fərqi yoxdu. Döyüşən, səngərdə yaralanan, ölən qula, köləyə çevrilmiş xalqın balalarıdı. Bəlkə doğru deyil? Hanı, hardadı əyanların, məmurların, deputatların balaları? Əgər bu döyüş qladiator savaşı deyilsə, varlıların, məmurların balaları hanı? Niyə onlardan biri şəhid olmur? Dünən ölən on bir nəfərin arasında niyə bir nəfər də olsun vəzifəli şəxsin balası yox idi?

Siyavuş Novruzovun, Aydın Mirzəzadənin, Ziya Məmmədovun, Kəmaləddin Heydərovun oğulları hanı? Niyə cəbhə xəttində deyillər? Niyə vuruşmurlar? Onların harda oldğunu siz bilirsiniz. İcra başçılarının, polis rəislərinin oğulları hanı? Niyə onlardan birinin ölüm xəbəri gəlmir?

Onlar kefdədirlər, bahalı villalarında, tətillərdə, kurortlarda, barlarda, xarici ölkələrdədirlər.

Onlar kef edir, kasıb balaları cəbhə xəttində həlak olur, sülh istəyən adamları isə «xain», «casus» adlandırır, həbs edirlər. Son illərdə vətəndaş diplomatiyası güclənmişdi. Ortaya bir-iki normal adam çıxıb, müharibəni, nifrəti dayandırmağa çağırırdı. Ölkələrin başında duranların «düşmən», «Bizim Qarabağ boyda dərdimiz var» nağılları, əfsanələri dağılırdı. Təcili tədbir görmək, cəbhə xəttində qan axıtmaq, nifrəti alovlandırmaq lazım idi.

Xeyli insanı təkərə saldılar. Bəziləri də indi müharibəyə, savaşa çağırış edirlər. Başa düşürük. Satılmış, sınmış, bir evə, bir kürsüyə, 500-700 manatlıq bir işə satılan adamların əlinə fürsət düşüb. Fürsət düşüb ki, ölmədiklərini, siyasi, ictimai səhnədən silinmədiklərini göstərməyə çalışsınlar. Vətən, Qarabağ, xalq söhbəti eləmək ən sadə, ən rahat, ən təhlükəsiz yoldur xalqa yaltaqlanmaq üçün.

Adamların çoxunun müharibənin nə olmağından xəbərləri yoxdur. Müharibənin əsl üzünü görməyiblər. Müharibə heç bir tərəfə xeyir verə bilməz. Kimin qalib, kimin məğlub olmağından asılı olmayaraq. Müharibənin arxasında qan, göz yaşları, dağılmış evlər, məktəblər, uşaq bağçaları, ölüm, zorlanmalar və əlbəttə ki, insan simasının itirilməyi durur. Müharibədə iştirak etmiş, insan öldürmüş normal insanlar müharibə bitəndən sonra əzab çəkirlər.

Normal insanlar müharibədən qorxurlar. Bəlkə də bu qorxaqlıqdır, amma qorxaq olub, sülh istəmək, qəhrəman olub, müharibə istəməkdən yaxşıdır.

P.S. Dünənki matəmin, kədərin, qanların ortasında Quba rayonunun icra başçısının oğlu maşını ilə Nabrandakı Atlant istirahət mərkəzinə gəlib, bir adamı güllələyib və sakitcə çıxıb, gedib…

Yazıdakı fikirlər müəllifə məxsusdur və onlara görə Meydan TV məsuliyyət daşımır.