Ağıllı suallarsız axmaq cavablar

Demokratiya maskası geymiş avtoritarizm tərəfdarları azmış kimi, biri daha peyda oldu. Daha doğrusu, o, həmişə var idi, amma onu hazırlayırdılar, o, hazırda ən son, amma ən uğursuz mərhələyə çatdırılmış “layihə idi”, belə ki, maska, nəhayət ki, tamamilə açıldı.

Özünü jurnalist və hüquq müdafiəçisi kimi təqdim edən şəxsin adı məşhurdur, buna görə də adını çəkməyəcəyəm. Ondan demokratik qüvvələrə yeni təzyiq mərhələsi kimi istifadə edirdilər. Eksertlərin fikrincə, payızda keçiriləcək prezident seçkilərinə qədər növbəti mərhələlər daha sərt və şiddətli olacaq.

Ağıllı cavablar almaq istədiyim axmaq suallarım dörd gənclər təşkilatı fəalının həbs edildiyi, Azərbaycan hüquq müdafiəçilərinin ittiham leksikonunda isə yeni, başqa dillərdən alınmış söz birləşməsinin – “Molotov kokteyli” ifadəsinin ortaya çıxdığı hazırki mərhələ ilə bağlıdır.

Yeni “ifritə ovu” kampaniyasının başlanması məqsədilə yazılmış, üç Azərbaycan telekanalı vasitəsilə qəribə şəkildə və tamamilə “təsadüfən” yayılmış nəşrində heç bir təsdiq edilmiş fakt olmadığı halda, o, özünü necə jurnalist adlandıra bilir?

Digər bir nəşrdə etiraf edir ki, MDİ-nin “Feysbuk inqilabı”nın ehtiyacları üçün böyük məbləğdə vəsait ayırması iddia deyil, ehtimaldır. Bununla belə, bu ehtimaldan yola çıxaraq, Qərbin Azərbaycanda cinayət əməlləri barədə danışır.

Qəhrəmanımızın sözün həqiqi mənasında jurnalist olmaması haqqında mövqeyimi əsaslandırdım, çünki o, əsassız, şəxsi iddialarından nəticə çıxarır. Buradan belə bir sual yaranır – əgər jurnalist deyilsənsə, sən kimsən?

Amma onu jurnalist adlandırsaq belə, yenə sual yaranır: o özünü hansı düşərgəyə aid edir – demokratik, hökumətyönlü, yoxsa, bəlkə müstəqil?

Müəllif öz məqalələrində demokratiya uğrunda mübarizə aparırsa, qəhrəmanımızın şəxsi bank yatırımları sirri haqqında dərin məlumatları təəccüb doğurur. Axı heç bir Azərbaycan jurnalisti müvafiq qurum tərəfindən “idarə olunmursa”, bu sirri açmaq iqtidarında deyil.

Əks halda, o, qanun pozucusu kimi mühakimə edilə bilər. Lakin Amerika araşdırmalarının ifşaçısı banklarda və digər qurumlarda və təşkilatlarda şaxələnmiş məlumatlandırıcılar şəbəkəsi olması ilə açıq-aşkar öyünür. Özünü müstəqil həqiqət uğrunda mübariz kimi təqdim edən jurnalist üçün ölkəmizdə belə məlumatlılığın cəzasız qalması, prinsipcə, mümkün deyil.

Onun demokratik jurnalist imici ilə bağlı da böyük problemləri var, belə ki, vətəndaş vətəndaş ölkədə demokratiyanın hökm sürməyini arzu edirsə, niyə avtoritarizmin əlində alətə çevrilsin?

ABŞ-ın həqiqətən öz İnstitutları vasitəsilə dünyada demokratiyanın möhkəmlənməsinə can atan demokratik dövlət olduğuna çox az insan şübhə edər. Bu barədə çox və sübutlu olaraq danışmaq olar. Əlbəttə, kimsə Liviya və ya İraqı nümunə göstərə bilər ki, burada Amerikanın təsiri Avropa nümunəli demokratiyanın bərqərar olmasına gətirib çıxarmadı. Amma, birincisi “hələlik”, ikincisi isə Sem dayının əlində sehirli çubuq yoxdur və əgər liviyalılar və iraqlılar daha çox bir-birini öldürməyə meyl edirsə, onlara nə qədər kömək edirsən et, onlar birdən-birə qanun tərəfdarına çevrilməyəcək. Baxmayaraq ki, proses gedir.

Bir qədər yayındım, amma qəhrəmanımızı unutmadım. O, özünü hökumətyönlü jurnalist hesab etmir, digər düşərgələrdə də yeri yoxdur. Yaxşı, o, jurnalist deyilsə, bəs kimdir?

Bir də onu hüquq müdafiəçisi adlandırırlar. İcazə verin, şübhələnim, çünki bu halda onun hüquq-müdafiə fəaliyyətinin mövcudluğundan əmin olmaq istəyirəm, çünki bu haqda məlumatım yoxdur. Bu yaxınlarda dünya nüfuzlu hüquq-müdafiə təşkilatını aldatdığı barədə oxumuşdum, bundan sonra bu təşkilatlar onunla bütün əlaqələrə son qoydular. Həm də gənclər fəallarına və MDİ-yə qarayaxma kampaniyasının iştirakçısı olduğu halda, özünü “hüquq müdafiəçisi” adlandırmaq, ən azından, təəccüblüdür və hətta gülüncdür.

Məlumatın dolğunluğu üçün qeyd edim ki, MDİ rəsmiləri qurumun Azərbaycanda işini nüfuzdan salan  böhtanları təkzib ediblər. Bundan başqa, məlum olub ki, MDİ hökumətyönlü KİV-lərə də sponsorluq edir ki, bu da “Azərbaycan düşməni” imici ilə bir qədər ziddiyyət təşkil edir.

Bu ittihamları şərh edən politoloq Ramiz Yunus qeyd edib:

“Demokratiya İnstitutu Bakıda təqdim edilmək istənildiyi kimi yöndəmsiz işləmir. Bəli, ABŞ səfirliyi və xaricdə, o cümlədən Azərbaycanda fəaliyyət göstərən bir çox digər Amerika institutları Amerika maraqlarının həyata keçirilməsi üçün çox sayda tədbirlər keçirir. Bu institutlar məhz bunun üçün mövcuddur, onlar yerlərdə tamamilə leqal işləyirlər və müxtəlif proqramlara rəsmi olaraq qrant verirlər. Amma onları ittiham etdikləri şey, yəni sabitliyin pozulması və ya inqilab hazırlamaq cəhdləri yoxdur. Bu, sovet təbliğidir. Azərbaycanda Amerika institutlarının əli ilə sabitliyin pozulması faktları olsaydı, onlar təqdim edilərdi.

Hələlik isə güdülən bir məqsədi qeyd etmək olar: Bakı ABŞ-a deyir: müxalifətə kömək etməyin və demokratiya pozuntularına göz yumun, İlham Əliyevin üçüncü prezidentlik müddəti üçün şərait yaratmağa kömək edin, onda biz sizin institutlarınıza toxunmayacağıq. Əks halda təzyiq davam edəcək, hətta bu institutların yerli vətəndaşlardan olan ayrı-ayrı nümayəndələrinə qarşı təxribatlar da ola bilər.

Bütün bunlar Azərbaycanda seçkiqabağı şəraitlə bağlıdır. Qarşıdurma getdikcə artacaq”, deyə R.Yunus əlavə edib.

Harada olduğumuzu xatırladıqdan sonra qəhrəmanımızın mənsubluğu ilə bağlı vəziyyət bir qədər aydınlanır. Axı elə bu il özünü “Azərbaycan hüquq müdafiəçisi” adlandıran eyni məzhəbli digər bir xadim hakimiyyətin işinə gəlməyən QHT-lərin fəaliyyətini çətinləşdirən qanunu irəli sürmək üçün təyin edilib.

Deməli, hüquq müdafiəçisi deyil. Bəs kimdir? Bu sadə suala bizim fərasətli qəhrəmanımız sadə cavab verəcək – Azərbaycan vətəndaşı. Bəs ondan nəyə nail olmaq istədiyini soruşsam nə cavab verəcək?

Azərbaycanlılar orduda qeyri-müharibə şəraitində gənc əsgərlərin qətlinə son vermək üçün mitinqlərə çıxırlar. Xalqın əsaslı qəzəbi o qədər güclüdür ki, nə böyük cərimələr, nə həbs cəzaları, nə supüskürdən maşınlar onları qorxutmur və indi polis mitinq iştirakçılarına qorxu hissi aşılamağın texniki vasitələrinə əl atmağa başlayıb. Amma gənclər etiraz edirlər, çünki bir həftə, hətta bəzən 2-3 gün keçmir ki, orduda kimsə özünü güllələyir və ya qətlə yetirilir.

Müharibə yoxdur, odrunun çox kiçik bir hissəsi yüksək səngərlərdə xidmət edir, ordu rəhbərliyinin sözlərinə görə, təchizat və nizam-intizam problemlərimiz yoxdur, lakin əsgərləri öldürürlər və ya intihar həddinə çatdırırlar.

Bizi inandırmağa çalışırlar ki, mülki həyatda da insanları öldürürlər. Amma axı biz banda, kəndlilər qrupu və ya içkili şəhərlilər dəstəsindən bəhs etmirik! Televiziya efirində bizə zabit əmri ilə nəfəs alan intizamlı oğlanları göstərirlər. Axı bu, hər bir əsgər üzərində zabit nəzarəti olan ordudur! Niyə onlar valideynlərinə ölü və şikəst olaraq qayıdırlar? Və niyə müdafiə naziri S.Əbiyev 20 ildir vəzifədədir?

Nəşrimizin qəhrəmanı nədənsə hesab edir ki, Azərbaycanda əsgər ölümləri ilə bağlı etiraz etmək olmaz ki, nazir Səfər Əbiyevin kefi pozulmasın.

EL – yeni ictimai hərəkat, Azərbaycan müxalifət partiyaları Azərbaycanda demokratiya və sadə insanların daha yaxşı həyatı naminə çalışır. Onların təsisat sənədlərində belə yazılıb və bu təşkilatların əməlləri bunu göstərir. Amma məqaləmin mərkəzi personajı qısa müddət ərzində demokratik qüvvələrin qamçılayıcısına çevrildi.

Ölkədə başqa, daha yaxşı və daha demokratik ictimai təşkilatlar olsaydı, gözlənilmədən ortaya çıxan bu qəhrəmanın səylərini başa düşərdim. Amma bizdə başqası yoxdur, buradan növbəti və əvvəlki nəticələrin təsdiq etdiyi sonuncu nəticə çıxır – nəşrin qəhrəmanı dedikdə Azərbaycan dövlətinin demokratik gələcəyinin məhvi prosesində istifadə olunan layihənin yekunundan söhbət gedir.

Məqalə müəllifin fikrini əks etdirir.