Bu, insanlığa qarşı müharibədir

Lyudmila Yankinanın nitqindən:

Xanımlar və cənablar!

ZMİNA İnsan Hüquqları Mərkəzi adından burada təmsil olunmaq və bu mühüm mükafat ilə təltif edilmək mənim üçün böyük şərəfdir. Hazırda mənim ölkəm 21-ci əsrin bütün müasir ölkələri arasında ən ağır dövrü yaşayır – müasir dünyada Rusiyanın Ukraynaya qarşı qiyamət müharibəsi qəbuledilməzdir.

Son iki ayda mənim ölkəm əsl şücaətin nə olduğunu bütün dünyaya göstərdi.

Çox vaxt ölkəmin taleyi beynəlxalq meydançalarda həll olunub, amma mənim qəhrəmanlarım siyasətçilər və diplomatlar deyil, mənim qəhrəmanlarım bu müharibədə azad və müstəqil Ukrayna uğrunda öz həyatlarını qurban verən insanlardır. Mənim qəhrəmanlarım humanitar yardım göstərməklə Rusiyanın işğalının nəticələrindən sağ qalmağa kömək etdiyim insanlardır. Məhz onlar ölüm təhlükəsinə baxmayaraq, öz ləyaqətlərini, milli kimliklərini qoruyub saxlaya bildilər.

Hazırda mən sizin qarşısında dayanıram, təmiz geyimli qadın, baxışları yaşanmışlardan xəbər vermir. Amma adətən Ukraynada müharibə zamanı mənim əllərim, üzüm, geyimim və ayaqqabılarım yanan palçıqdan və Buçada, İrpində, Qostomeldə işgəncə altında öldürülənlərin eksqumasiyası və yenidən dəfn edilməsi üçün boşaldılan kisələrdən kirlənir.

İndi gözlərimin önündə hazırda dayandığım bu gözəl yer yox, kəndlərin yanmış xarabalıqları və bu müharibənin qurbanlarının üzləri durur. Onların bəzisi kiçik uşaqlarla birlikdə dayanmadan tarlalarda və meşələrdə 30 kilometrə yaxın məsafədə raket zərbələri altında qaçan gənc qızlardır.

Gözlərimin önündə mənə bu vışivankanı tikən  yaşlı qadın durur. Kadırovun tankları onun evinin yanında park edilmişdi. Onun qızları və nəvələri zorlanaraq öldürülmək riskilə üzləşmişdilər. Bir axşam bu qadın qızına dedi: “Qızları xilas et, gələcəyimizi xilas et, qaçın”. Onun qızı və nəvələri həmin gecə kənddən qaçmaq istəyərkən sağ qalan yeganə ailə idi. Digər 6 ailə həlak oldu. Sonradan onun qızı anasını tapmağı xahiş etdi, yollar minalandığından bu, çətin idi. Ancaq biz onu tapdıq və  mən onun adının qarşısına qeyd etdim ki, “SAĞDIR! Hazırda onun qayğısına qalıram.

Hazırda gözlərimin önündə ecazkar Vyananın gözəl memarlığı yox, Borodyankanın dağılmış evləri durur. İndi gözlərimin önündə öz yaxınlarının xarabalıqların altından çıxarılıb ləyaqətlə dəfn olunacağını gözləyən insanlar durur. Gözlərimin önündə zorlanmış uşaqların aparıldığı xəstəxananın tibb bacısı var, o dedi: “Bunun heç bir izahı və bəraəti yoxdur”. Gözlərimin önündə ağlayan 94 yaşlı qadın var. Biz onu tapana qədər bir həftədir ki, ac qalmışdı. O belə dedi: “Mən İkinci Dünya Müharibəsini yaşamışam, o zaman heç belə qorxmamışdım".

Bu adamların hamısı indi mənim bir parçama çevriliblər. Mən onlar üçün müharibəni dayandıra bilmirəm və ya onların yaxınlarını geri qaytara bilmirəm, amma onların əzablarını azaltmağa cəhd edirəm.

Bu müharibə təkcə Rusiyanın Ukraynaya qarşı müharibəsi deyil. Bu, sivil olan hər şeyə, inkişafa, insan həyatının dəyərinə, sevgiyə, insan ləyaqətinə və insanlığa qarşı müharibədir. Ona görə də bu savaşda silahım sevgidir, insan ləyaqətinə, insanlığa dəstəkdir.

Çox sağ olun!