Gürcüstan və islam cihadı

Son vaxtlar Gürcüstanı daha uca səslə islamla qorxudurlar. Son 250 ildə bizi belə öyrədiblər ki, öz əsas məsələmiz kimi gürcülərin assimlyasiya olunmasını, əlavə olaraq türk ekspansiyasını, azərbaycanlı, iranlı, ərəb basqınlarını görək…

Qorxudurlar, amma 20% ərazisini əlindən alaraq və indi də Tiflisi hədəfdə saxlayanların İraq Şam İslam Dövlətinin və ya türk ordusunun yox, bizim eyni dindaş qardaşlarımız olduqlarını dəqiqləşdirməyi unudurlar. Mücərrəd islam təhlükəsi ilə qorxutmaq həvəskarları bir saniyə olsun belə həqiqi təhlükəni yada salmırlar.      

Görünür, burada məsələ ondadır ki, onlar bunu gürcü təcridçiləri, ərazimizi təsadüfən əlimizdən alan, gürcü kəndini təsadüfən yandıran, əhalisini qovan və bütün bunların bizim günahımızdan baş verdiyinə inan, Rusiyanı və rus kilsəsini qardaş və dost bilən səmimi dindarlar üçün təhlükə kimi görmürlər.     

İndi, gəlin araşdıraq. Müasir Gürcüstan üçün islam təhlükəsi nə qədər böyükdür?

Yerli islamafobiya bir neçə güclü mif üzərində dayanır ki, məntiqi baxımdan onları darmadağın etmək çox asandır, amma onları düşüncələrdən çıxarmaq praktik baxımdan mümkün deyil.

Birinci mif islamın guya həddən artıq təcavüzkar olması, bütün qeyri-müsəlmanları məhv etməyə səy göstərməsidir. Hətta bu deyilənləri təsdiq etmək üçün “Quran”dan ayrı-ayrı ayələr də söyləyirlər.

Həqiqətdə isə, ideya mənasında  islamı praktiki olaraq xristianlıqdan ayırmaq mümkün deyil. Həmin qəti təkallahlılıq, faktiki həmin 10 qadağa, başqa cür ifadə edilən həmin millətüstü öncəlik, həmin seçmək hüququ və bir çox başqa şeylər burada da əksini tapır. “Quran”dan “təcavüzkar” ifadələr nümunə olaraq göstərilərkən biz klassik “şişirtmə” ilə üzbəüz qalırıq. Heç kəs bu ifadəni sonuna qədər söyləmir və kontekstlə tanış olmaq əzabına qatlaşmaq istəmir.

İslamafobların daha çox yazdığı kafirləri məhv etməklə bağlı cihad həqiqətdə islam torpaqlarına gələn “kafirlər”ə qarşı mübarizədir, daha dəqiq özünü müdafiədir.

Bundan əlavə, xristianlar qorxunc səslə “Quran”nın “kafirlər”i müəyyən etdiyini deyəndə mənim içimdə “mənim xristian qardaşlarım, siz elə hesab edirsiniz ki, “kafir” sizsiniz? Kim sizə deyib ki, kafirlərə qarşı mübarizə bu, xristianlara qarşı mübarizədir?” sualı yaranır.

Bax, burada biz islamın xristianları məhv etməyə çağırması kimi ikinci mifə yanaşırıq. Həqiqətdə isə islamda xatırladılan “kafirlər” bunlar xristianlar yox, ərəb dünyasında daha çox aktual olan çoxallahlılardır. Bizim eranın VI əsrinin nəzər nöqtəsindən islamın əsas düşməni xristian və yəhudilər yox, məhz çoxallahlılardır. Hərfi tərcüməsi “Yoxdur Allah, Allahdan başqa” (Lə İlahə İlləllah) olan məşhur ifadə də dolayısı ilə buna şahidlik edir. Rus dilindəki “Net Boqa, krome Allaxa” tərcüməsini nonses saymaq olar. Belə ki, ərəb dilindəki “Allah” elə rus dilindəki “Boq”dur. Gerçəkdə isə, həmin dövrün konteksti nəzərə alınsa bu ifadə daha konkret “Allah təkdir” mənasını daşıyır. Başqa sözlə, ilk dövr islamının ideologiyası təkallahlılar olan xristian və yəhudilərə qarşı yox, çoxallahlılığa qarşı yönəlmişdi. Bu halda bu ifadə ancaq “Allahlar yoxdur, Allah təkdir” mənasına uyğun gəlir.    

İslamın xristian və yəhudilərə münasibəti fərqlidir. Əlbəttə, sadə deyil. Müsəlmanlar xristianları və yəhudiləri hələ sonuna qədər getmədikləri “əyri” yolda olanlar sayırlar.

İslamda bir neçə peyğəmbər var. İbrahim (Avraam),  Musa (Moisey), İsa (İisus) və Mühəmməd. “Əhdi-ətiq”, “Əhdi-cədid” dini kitabları hər cür şübhədən uzaq həqiqət sayılır, İsa (Məryəm oğlu İsa) isə islamda ən hörmətli fiqurlardan biri hesab olunur. İslamın baxımından problem ondadır ki, “Əhdi-ətiq”i və “Əhdi-cədid”i dərk edərək xristian və yəhudilər yolun ortasında dayanaraq həqiqətin tacı olan “Quran”dan imtina ediblər.    

Hər hansı islami baxımdan xristian və yəhudilər şübhəsiz cəhənnəmə düşəcək “yarımçıq”lar sayılır, amma çoxallahlılarla müqayisədə onlara münasibət başqadır. “Quran” xristian və yəhudiləri “kitab əhli” kimi tanıyır, müdafiə müharibəsi “cihad” istisna olmaqla, qalan bütün hallarda onları təqib etməyi qadağan edir. Beləliklə, xristianlıq, yəhudilik, buddizmi və ya hər hansı başqa monoteist din nə qədər təcavüzkardırsa islam da o qədər təcavüzkardır.   

“Əl-Kaida” əsasında islamın mahiyyəti ilə bağlı mühakimə yürütmək xristianlıq barəsində inkivizasiyalar və ya “səlib yürüşləri” əsasında mühakimə yürütmək kimi bir şeydir. Müasir islamdakı sələfilik orta əsrlərin düşüncəsiz rahiblər ordeni kimi bir şeydir və bunun 700 il bundan öncə baş verməsi, heç nəyi dəyişmir. “İncil” və “Quran” yazıldıqları gündən bu yana dəyişdirilməyiblər və buna da uyğun olaraq 700 il öncə“İncil” nə qədər amansız və sərt idisə “Quran”da o qədər amansız və sərtdir. Başqa sözlə orada da, burada da izahlarla üz-üzə qalırıq, bu isə təlimlərin özlərindən yox, izahçıların inkişaf dərəcəsindən asılıdır.

Əgər nəzəriyyənin başqa, reallığın tamam başqa olmasını nəzərə alsaq, o zaman bu mərhələdə ən başlıcası, müasir islamın xristianlığa qarşı mübarizə aparması haqda üçüncü mifə yanaşırıq. 

Əsl həqiqətdə “Əl-Kaida”dan tutmuş İŞİD-ə qədər bütün radikal islami qurumların düşmənləri siyahısında xristianlar heç də ən başlıca yer tutmur. Əgər şərti siyahı hazırlasaq o zaman xristianlar 4-cü yeri tutur. 3-cü yeri müsəlmanların “çoxallahlı” kimi qəbul etdikləri buddizm, yəzidilik, induizm və s. kimi inancların təmsilçiləri tuturlar.

2-ci yeri yəhudilər (daha dəqiq İsrail dövlət olaraq) tutur.

Amma sinni sələfilərin siyahısında fəxri 1-ci yeri xristianlar, ya yəhudilər, ya yəzidilər, ateistlər yox, müsəlman şiələr tutur.

Iraqda minlərlə kişilərin güllələndiklərini hamı gördü və hamı dəhşətə gəldi ki, onlar bir dəfəyə bir neçə yüz adamı necə güllələyirlər.

Beləliklə, minlərlə güllələnənlər səfil xristianlar yox, məhz şiələr idilər. İraq və Suriyada xristianlar da “islamlaşdırma”nın qılıncından keçdilər, amma orada da, burada da onlar “işin gedişində” ortaya çıxan ikinci dərəcəli personajlar idilər.

Bu gün Orta Şərqdə baş verən qarşıdurma islamla xristianlığın yox, sünnilərlə şiələrin müharibəsidir.

Əlbəttə, əgər sələfilər bütün dünyada şiələrlə, yəhudilərlə, yəzidilərlə, buddistlərlə, inidslarla, inancı olmayanlarla və s.və i.a bacarsa növbə xristianlara da çatar, amma bu nə zaman olar...

Diqqət edin, elə ki, sünnilərlə şiələr arasında münaqişə üzə çıxdı, o zaman Amerikada, Avropada partlayışlar dayandı, Qafqazda gizli fəallıq kəskin halda endi... Niyə? Çünki, əsas düşmən tapıldı.

Özümüzə, Gürcüstana qayıdaq.

Deyə bilərəm ki, islam təhlükəsi haqda bütün nağıllar “rus dünyası” agentlərinin boşboğazlığıdır və bundan məqsəd Gürcüstan əhalisini qoxutmaq, qana susamış mücahidlər fonunda eyni dindən olan Rusiyanı xeyirxah təqdim etməkdir.

Bu fonda cəzasızlıq hissindən ağılasığmaz dərəcədə tam cəsarətə gələn kilsə adamları müsəlmanları, ən başlıcası müsəlman-acarları sıxışdırmağa başlayıblar.

İş o yerə çatıb ki, bəzi din xadimləri acarların ümumiyyətlə gürcü olmadıqlarını bəyan edirlər, hər kiçik məsələyə belə münasibət bildirən Patriarxiya reaksiya verməyərək susur. Bu isə ən aşağısı Gürcüstanın milli maraqlarının belə izah olunmasına Patriarxiyanın razılığı deməkdir.

Onlar bir şeyi başa düşmürlər ki, Şimali Qafqaz nümunəsində olduğu kimi sələfilik boş yerdən yaranmır. Qafqazda islami cihad 90% kənardan sıxışdırılmağın nəticəsidir. Məsələn, Rusiya Kabarda-Balkarda gəncləri saqqal saxladıqlarına görə elə küçədə həbsə alırdı...

Əgər Gürcüstan nəhayət, ciddi islam-xristian qarşıdurması qazanmaq istəyirsə, indiki kimi sıxışdırmağı, qorxutmağı, mədrəsə qapısına donuz başı asmağı davam etdirsin. Bizim bəxtimiz onda gətirib ki, müsəlman-acarlar olduqca sakit insanlardır, ortada milli birlik məsələsi olduğunu anlayaraq çox şeylərə dözürlər.      

Mən isə provoslav qaragüruhuna israrla məsləhət görərdim ki, buradakı fəndi Pankisi vadisində göstərməyə səy belə etməsinlər. Əgər, donuz başı orada məscidin qapısında görünsə, bir həftədən sonra Tiflis metrosunda partlayış olacağına zəmanət verirəm...

Gürcüstanda hər hansı islam sui-qəsdi yoxdur. Acarlar həddən artıq sülhpərvər, çeçenlər çox az, bütün sələfilər isə çoxdan Suriyadadır, ümumiyyətlə şiə olan azərbaycanlılar isə deyildiyi kimi sünnilərin birinci düşmənidir.

Əgər bizim dini fanatiklər özləri yaratmazlarsa, Gürcüstana qarşı heç bir islam təhlükəsi yoxdur.

Nəhayət türk ekspansiyası

Niyə türklər müsəlman acarlara məscid tikməyə və islam təhsili almağa kömək göstərirlər?

Ona görə ki, bütün böyük dövlətlər dost ölkələrin ərazilərində mədəni-maarif fəaliyyəti göstərirlər. Ona görə ki, niyə Britaniya Şurası ingilis dili öyrədir, Frankofonların beynəlxalq cəmiyyəti  fransız mədəniyyətini təbliğ edir, Göte cəmiyyəti alman dilini... Bütün böyük dövlətlər belə hərəkət edirlər. Niyə Türkiyə bunu etməsin, özü də elə bir situasiyada ki, kilsənin qorxutduğu dövlət həmvətənlərimiz olan müsəlman vətəndaşlar üçün barmağını belə tərpətməyə qorxur. 

Türkiyənin Acarıstanı ələ keçirməyə hazırlaşmasına gəlincə, bu rus dünyası üçün olan nağıldır. Cəmi 15 il öncə türklər bir hərəkətlə onu tutar və heç kim bunu qeydə belə ala bilməzdi. 

Tutmadılar... Çünki, belə məqsəd yoxdur. Acarıstanda olan türk biznesmenlərin çoxunun nəyisə fəth etmək məqsədi yoxdur. Onlar bir az dollar qazanmaq istəyir və bütün ekspansiya bundan ibarətdir.

Əgər biz özümüz onu başımıza bəla etməsək Gürcüstana hər hansı islam cihadı təhlükəsi yoxdur...