Həbsxana həyatı və dahilər

Həbsxana. Ilk baxışda vahiməli və qorxulu səslənən bir yer. Əslində isə belə deyil. Həbsxana müəyyən məhdudiyyəti olan yerdir.

Əgər dərin düşünsək, bu dünya özü insan üçün müəyyən məhdudiyyətli bir yerdir. Yəni insanın daimi və əbədi yeri və arzularının cavabı bu dünyada deyil. Bəs haradadır? Əbədi axirət yurdundadır.

Həbsxana insanın müəyyən hüquq və azadlıqlarının əlindən alındığı bir yerdir. Yəni islah məkanıdır. Həbsxanada ümumi rejim və davranş qaydalarına riayət edə bilməyən, ictimaiyyətin yaşayışına mane olan insanlar olur. Bu insanları o məkana göndərirlər ki, çətinlik çəksin və azadlığın qədrini bilsin. Bir də belə səhvlər etməsin.

Amma bəzi insanlar da vardır ki, onlar üçün həbsxanada olmaq fərq etmir. Bu insanlar bu həyatdak “tam məqsədli” insanlardır. Bu şəxsiyyətlər polad kimidirlər. Dünyanın və bəşəriyyətin yaşayışına istiqamət verən insanlardır. Mahatma Qandi, Nelson Mandela, Muxtar Səqəfi, Çe Çevarra, Ruhulla Musəvi Xomeyni, Fidel Kastro, Nəvvab Səfəvi, Hacı Taleh Bağırzadə və bu qəbildən olan şəxsiyyətlər bu kateqoriyaya aiddirlər. Belə insanların həbsxanada olması belə xalqa, insanlığa müsbət hisslər aşılayır. Yəni belə insanlar canlı şəhidlərdir. “Şəhidlər də cəmiyyət üçün oksigendir” demişdir şəhid Murtəza Mutəhərri.

Millətin daima şəhidlərə ehtiyacı vardır. Çünki şəhidlər insanlara həqiqəti çatdırırlar. Bu həyatda olanda və ya olmayanda. Əslində onlar heç vaxt ölmürlər. “Allah yolunda öldürülənlərə ölü deməyin. Onlar diridirlər” – Qurani Kərim. Bəqərə surəsi

Dahilər həbsxanada ola-ola ətrafa necə müsbət enerji ötürürlər?

Həqiqətən də çox maraqlı sualdır.

Bəli, xalqın gözü tərəzidir deyirlər. Xalq çox zaman həqiqəti bilir, amma qorxu səbəbindən səsini çıxartmır. Həmçinin ümumi kütlə də dahilərin doğru yolda olduğunu və öz məqsədləri uğrunda – dəyərlər uğrunda çalışdıqlarını bilirlər. Bu tarix boyu belə olmuşdur. Indi də belədir.

Ətraf mühit və insanlıq dahilərin həbsxana həyatında aşağıdakı dərsləri çıxarırlar:

1. İnsanın öz məqsədi uğrunda nə qədər mətin və dönməz olduğunu əyani müşahidə edirlər.
2. Məqsəd uğrunda, haqq uğrunda və bəşəriyyətin rifahı uğrunda həbsxanaya düşənin hörmət və izzətinin Allahın necə artırdığını görürlər.
3. Həbsxananın məğlubiyyət olmadığını aşkar müşahidə edirlər.
4. Bu dünyada təmin olunmuş ridfahın və haqqın ərsəyə gəlməsində dahilərin, şəhidlərin əziyyətlərinin həlledici rol oynadığını anlayırlar.
5. Xüsusən gənclərin dünya görüşünün formalaşmasında və bu həyatın həqiqətini dərk etməsində həmçinin həyatın təkcə yemək və əyləncə olmadığının praktik izah olunmasında nəticələr çıxarırlar.
6. Bəzən beyinləri pozan zaman həqiqətin kimin tərəfində olmasını dəqiqləşdirmək üçün həbsxana həyatı yaşayan dahilərlə fikirlərini konkretləşdirirlər.

Vüsal Nadiroğlu

Müsəlman Birliyi Hərəkatının İctimai Birliyinin İdarə Heyətinin üzvü, Elm və təhsil şöbəsinin müdiri

Bakı İstintaq Təcridxanası

Canlı ölülər

Ölülər və dirilər. Bəli. Dövrümüzün ümumişlək sözlərindəndir bu kəlimələr. Təəssüf ki, bu sözləri əksərən öz mənalarında yəni həqiqi mənalarında işlətmirik. Səbəbi isə hadisələrə düşüncəsiz və təfəkkürsüz yanaşmadır.

Diri insan kimdir?

Bu həyatı təyinatı üzrə həqiqi yaşayan insan diri insandır. Yəni Allahın (c.c) verdiyi ömrü idrak edənlər və bu tərzlə dnüyanı yaşayanlar.

İnsan olduqca potensiallı və güclü bir varlıqdır. Allahın yer üzündə xəlifəsidir. Şübhə yoxdur ki, insanın daimi yeri bu maddi dünya deyil, amma buna baxmayaraq insan bu dünyada yaşayıb-yaratmalı və bəşəriyyətə fayda verməlidir. Yəni bu dünyanın maddi çərçivələrini aşıb mənəvi dəyərlər uğrunda çalışmalıdır. Maddi çərçivələri aşan insan sanki özünü unudur və cəmiyyət üçün yaşayır. Idrak edir ki, insan “məN” sərhədini aşaraq maddi buxovlardan qurtulur və növbəti mənəvi dərəcəyə qədəm qoyur. Anlayır ki, bu dünyadakı maddi komfortlara nəzarət olunmalıdır. Əgər nəzarət olunmazsa bu maddi komfortlar insanı həqiqi insanlıqdan çıxararaq dördayaqlıdan da aşağı həddə gətirib çıxaracaqdır.

Ölü insan kimdir?

Əfsus ki, dünya yaradılandan bu günə kimi insanların əksəriyyəti diri ikən ölü kimi yaşayıblar. Səbəbi isə qeyd etdiyimiz maddi buxovlar və asılılıqlardır. Insan maddiyyatın həqiqətini anlamayanda onun quluna çevrilir və “ölmüş” sayılır. Halbuki maddiyyat bu dünyada mənəviyyata xidmət olunası bir məfhumdur. Mənəviyyata xidmət etməyən maddiyyat insana rəzalət və aşağılılıq gətirir. Insanın və yaradılışın həqiqətini ona unutdurur.

Insanın qidası, geyimi, evi, avtomobili, peşəsi və digər maddi resursları təyinatı üzrə olmalıdır. Əks halda insan uçuruma yuvarlanır. Hətta vəziyyət o yerə gəlib çıxa bilər ki, belə insanlar mənəvi dəyərlərin və insanlığın düşməninə çevrilə bilir. Şərəf, ləyaqət, vicdan, qeyrət, namus, səxavət, fədakarlıq, unsanpərvərlik kimi dəyərlər ondan uzaqlaşır və istər-istəməz cəmiyyətdə bu dəyərlərin əkstəbliğatçısına çevrilir.

Maraqlısı ondadır ki, “ölü”lərlə ünsiyyət qurduqda deyirlər ki, “mən neyləyim?” müdirim belə deyib. Əks halda işdən çıxarılacam və övladlarım acından öləcək”. Bəli, bu insanın açıq aşkar alçalmasıdır. Görün insan hansı həddə alçala bilir. Övladına nakişicəsinə qazandığı pulla çörək yedirir. Amma düşünmür ki, bu övladın tərbiyəsinə birbaşa təsir edən faktordur. Çünki halal çörək insanın vicdanının təməl daşıdır.

Əfsus ki, ölülər yaşadıqlarını zənn edirlər. Amma xeyr. Onlar maddiyatın əsiri olduğu an artıq ölürlər. Həmin tarix onların vəfat günüdür. Baxmayaraq ki, bunlar yeyir-içirlər, gəzirlər, dolanırlar və insanların arasındadırlar. Bütün bunlara baxmayaraq özləri səhv yolda ola-ola üstəlik insanlara da yol göstərirlər. Belələrinə bir ad vermək mümkündür. O da ki həyasızlıqdır. Əlbəttə ki, insanı yaradan Allah hər bir insanı dirilik niyyəti ilə yaratmışdır. Insan özü təfəkkürsüz və düşüncəsiz yanaşma səbəbindən “ölü”yə çevrilir. Amma ölülər dirilə də bilərlər. Bunun yolu özünə aşağıdakı 4 sualı verməlidir:

Haradan gəlmişəm? Hardayam? Hara gedirəm? Nə etməliyəm?

Vüsal Nadiroğlu

Müsəlman Birliyi Hərəkatı İctimai Birliyinin İdarə heyətinin üzvü, Elm və təhsil şöbəsinin müdiri

Bakı İstintaq Təcridxanası

13 yanvar 2017

Canlı şəhid – Hacı Tale Bağırzadə

2010-cu ilin noyabr ayından etibarən Azərbaycanımızda “Hicab qadağası” başladı. Keçmiş təhsil naziri Misir Mərdanov ictimaiyyəy qarşısında çıxış edərək bildirdi ki, artıq orta məktəblərdə hicab qadağandır. Səbəbini soruşduqda bildirdi ki, biz dünyəvi dövlətik və bu belə də olmalıdır. Halbuki cənab Misir Mərdanov unutmuşdu ki Azərbaycandan qat-qat inkişaf etmiş ölkələrdə bu qadağa yoxdur. Almaniya, Norveç, İsveç və digər xristian ölkələrində belə bu qadağa yoxdur. Deməli belə çıxır ki, əgər hicab inkişafa mane olsaydı onlar vaxtında qadağan edərdilır. Görünür mane olmayıb. Əksinə təlim-tərbiyəyə dəstək olub. Sözümün isbatı odur ki, bu gün Avropada İslam dini surətlə yayılmaqdadır. Amma təəssüflə qeyd edirəm ki, torpağından belə müsəlmançılıq iyi gələn doğma vətənimiz Azərbaycanda “Hicab” bir qrup məmuru narahat edirmiş.

Yuxarıda göstərilən müddətdən etibarən ölkəmizdə bir sıra islam alimləri, möminlər, ictimaiyyət nümayəndələri və digər təbəqələrdən olan vətəndaşlarımız “Hicab qadağa”sına etiraz etdilər. Hacı Abgül Süleymanov, Hacı Mövsüm Səmədov, Hacı Zülfüqar Mikayılzadə və Hacı Tale Bağırzadə kimi ruhanilər buna nümunələrdəndir. Daha sonra etiraz aksiyaları və mitinqlər başladı. Yüzlərlə mömin həbsxanalara salındı. Hacı Vaqif Abdullayev həbsxanada vəfat etməklə şəhidlərdən oldu. Asim Məmmədov adlı gənc qardaşımız müəmmalı şəkildə öldürülərək şəhidlər cərgəsinə yazıldı. Hazırda da möminlərdən zindanlarda olanlar hələ də qalmaqdadır. Şübhəsiz bütün bu proseslərin nəticəsində Allahın yardımı ilə haqq öz yerini tutmalıydı və belə də oldu. “Hicab qadağası” möminlər canları hesabına ləğv edildi. Əlbəttə bu bir imtahan periodu idi. Xoş olsun o mömünlərin halına ki, bu sınaqdan üzü ağ çıxdılar.

Hacı Tale Bağırzadə

Sözügedən şəxs din xadimi, ruhani, həm də ölkəmizdəki ictimai siyasi prosesləri təhlil edən bir QHT sədridir. Hər zaman xalqın mənafeyini qabardan bir vətən oğludur. 2010–ci ildəki “Hicab qadağa”sına ilk reaksiya verənlərdəndir.

Əfsus ki, hazırki hakimiyyət belə bir mərd, cəsur və vətənpərvər bir gənci dəyərləndirə bilmədi. Belə ki, Hacı Tale Bağızadənin ictimai-sosial çıxışlarına görə onu 3-cü dəfə həbsxanaya göndərdi. Məlumat üçün bildirirəm ki, Hacı Tale Bağırzadənin əvvəlki 2 həbsi olduqca gülünc bir saxta ittihamla – “narkotik istifadəçisi” ittihamıyla baş vermişdir.  3-cü həbsi də həmçinin çoxsaylı saxta ittihamlarla baş tutdu. Belə ki, 26 noyabr 2015-ci il tarixində terrorçuluq, mütəşəkkil silahlı birləşmə yaratmaq,n dövlət çevrilişi və s. yalan ittihamlarla həbs olundu. Əlbəttə bütün bu yalançı və saxta ittihamlar hakimiyyətin acizliyinin və qorxaqlığının göstəricidir.

Hacı Tale Bağırzadə bu həyatdakı tam məqsədli insanlardandır. Yəni belə insanlar yüksək iradə və prinsipiallıqla hədəflər uğrunda çalışırlar. Heç bir halda hətta ölüm və həbsxana belə onları öz məqsədlərindən daşındırmır. Şübhəsiz cəmiyyətimizdə istənilən sahədə belə mərd prinsipial və məqsədyönlü insanlara ehtiyac vardır. Təsadüfi deyil ki, bu dünyada yaxşı nə varsa, bəşəriyyət tam məqsədli insanlara yəni dühalara borcludur. Henri Ford, Tomas Alva Edison, Albert Eynşteyn, Fidel Kastro, Ruhullah Musəvi Xomeyni, Çe Çevarra, Franklin Ruzvelt, Napeloen Hill, Napoleon Bonopart, Nelson Mandela, Mahatma Qandi, Timurtaş Uçar, Fyodor Dostoyevskiy, şəhid Seyyid Mübariz İbrahimov, M. Ə. Rəsulzadə və s dahilər belə nümunələrdəndir. Bəli, artıq Hacı Tale Bağırzadə də Azərbaycan tarixinin şanlı səhifəsində yer tutmuşdur. Gələcək nəsil bu dahi şəxsiyyəti şərəf və ləyaqətlə anacaqdır.

Hacı Tale Bağırzadə dəfələrlə qeyd etmişdir ki, müasir Azərbaycanımızda ciddi ictimai-sosial islahatlar aparılmalıdır. Xüsusən insan hüquq və azadlıqları ilə bağlı məsələ həmçinin məmur özbaşınalığı məsələsi ən zəruri məqamlardır. Heş kimə sirr deyil ki, Azərbaycan hakimiyyətindəki məmurların əksəriyyəti diktatura və avtoritarizm təfəkküründə olan yaşlı insanlardır. Ona görə də bu şəxslər müasir dövrün ideologiya və yaşam tərzi ilə ayaqlaşa bilmirlər.

Hacı Tale Bağırzadənin aktuallaşdırdığı mövzulardan biri də dinimizlə bağlı ayinlərin icrası və ümumilikdə islam dininin ölkəmizdəki durumuyla bağlıdır. Şübhə yoxdur ki, Azərbaycan xalqı müsəlman xalqdır. Amma hakimiyyət – dövlət idarəçiliyi isə dünyəvi, hüquqi və demokratik dövlətdir. Əfsus ki, Azərbaycan hakimiyyəti ölkədəki demokratik prinsipləri kobud şəkildə pozur. Dünyəvilik adından istifadə edərək ölkədə islam dininin fəaliyyətini maksimum məhdudlaşdırmağa çalışır. Adını da qoyur ki, ölkədə dövlət çevrilişi təhlükəsi var. Bu olduqca gülüncdür. Xalq öz həyat tərzini normal olaraq davam etdirmək yolunu seçmişdir. Amma heç bir zaman tarixdə heç bir hakimiyyət əbədi deyildir və əlbəttə ki məqamı yetişəndə gedəcəkdir. Bu ayrı mövzudur. Hacı Tale Bağırzadə və digər ictimai-siyasi xadimlərin vurğuladığı məsələ hakimiyyətdə olan çatışmazlıqların aradan qaldırılmasıdır. Bu həm də ölkə prezidentinin xeyrinədir. Çünki kənardan eyib-nöqsanlar və məmur özbaşınılığı daha qabarıq müşahidə olunur. Əlbəttə ictimai-siyasi xadimlərin məqsədi də odur ki, ölkədə sivil idarəetmə olsun, insan hüquq və azadlıqları yetərincə təmin olunsun və dövlətimiz nümunəvi inkişaf etməkdə olan ölkələrin siyahısında olsun. Təsadüfi deyil ki, dünyanın sivil inkişaf etmiş dövlətləri hər zaman qeyri-hökümət təşkilatları tərəfindən bildirilən tənqidlərə açıq olublar. Belə ki, bu irad və tənqidlərdən nəticə çıxararaq islahatlar aparıblar və gündəmdə qalıblar. Yalnız diktatura ilə idarə olunan dövlətlərdə hakimiyyət sərbəst fikrini bildirən ictimai xadim və QHT nümayəndələrini həbsxanalara doldurur. Bu tarix boyu belə olmuşdur. Indi də belədir. Azərbaycan hakimiyyəti də əməli formada bunu isbatlayır.

Bax belə hörmətli Azərbaycan xalqı!

Sonda Hacı Tale Bağırzadəni sizə, sizi də Allaha həvalə edirəm. Çünki Qiyamət günündə siz belə bir mərd vətən oğlunun yanında olub-olmamağınız barədə mütləq sorğu-sual olunacaqsınız.

Əlbəttə Hacı Tale Bağırzadə öz-özlüyündə qalibdir. Istər zindanda olsun, istər azadlıqda, istərsə də şəhidlik zirvəsinə ucalsın. Yəni o Allah yanında alnı açıqdır. Çünki öz öhdəsinə düşəni etdi. Nəticənin nə olacağını Allaha həvalə etdi. Çünki vəzifə bizdən, nəticə isə Allahdandır.

Hər kəs öz vəzifəsinə əməl etsə nəticə möhtəşəm olacaq. Əks halda ölkəmizdəki qanun pozuntularını, məmur özbaşınalığını və rüşvətxorluq hallarını heç kimin boynuna yıxmağa haqqımız olmayacaqdır. Necə ki, indi belədir. Vətənimizdəki anarxiya və özbaşınalığın günahkarı “öz vəzifəsinə əmək etməyən və bunlar mənim nəyimə lazımdır” deyən vətəndaşlardır. Şübhəsiz vəzifəsinə əməl edənlər nicat tapanlardır

Hörmətlə,

Vüsal Nadiroğlu

Müsəlman Birliyi Hərəkatı İctimai Birliyinin idarə heyətinin üzvü, Elm və təhsil şöbəsinin müdiri

Bakı İstintaq Təcridxanası

10 yanvar 2017