Depressiya gözləntisi

Yarımboş şəhər, maska olmadığına görə bir-biri ilə dalaşan depressiv vətəndaşlar. Apteklərdə cavab verməkdən və baş bulamaqdan yorulmuş qızlar.

İnternetdə cavab axtarışı. Və bu günün ən aktual sualları: bütün bunlar nə vaxt başa çatacaq ? bu, hardan çıxıdı axı? (Çin bazarındaki antisanitariyadan, dünyanı idarə etmək arzusunda olan virusu qəsdən yaymış Amerika hərbiçilərinə qədər). Çox vaxt siyasətdən uzaq evdar xanımlar politoloq rolunda çıxış edir.

Depressiv və mütəəssir insanların sayı xeyli artıb. Supermarketlərdə kütləvi alış-verişlər artıq heç kimdə təəccüb doğurmur. Əksinə, ticarət obyektlərinə "Tualet kağızı hələ var!", "Zəncəfil yoxa çıxıb" ifadələri tez tez səslənit...

Bütün bunların arxasında bir fəlakət, onsuz da az olan rifahın itirilməsi gözləntiləri dayanır.

Yuxusuzluq və nevroz şikayətləri, ailə münaqişələri, məişət zorakılığı və aqressiya çoxalıb.

Bu gün yaşlı nəslin nümayəndələrindən 60-70-ci illərdə valideynlərinin onlara dediyi sözləri eşitmək olar: "Siz müharibə görməmisiniz, ona görə bu gün əlinizdə olanın qiymətini bilmirsiniz".

1990-cı ilin yanvarını və Qarabağ müharibəsini yaşayanlar, nifrətlərini təkcə qudurğan botoks sahiblərinə deyil, sadəcə müvəqqəti çətinliklərdən özünü itirənlərə də ünvanlayaraq deyir.

İnsanlar problemin və çətinliyin başlanğıcı və sonu olduğuna öyrəşib. Lakin problemin sonunun görünməməsi vəziyyəti daha da çətinləşdirir. Bunun bizə toxunmayacağı və yan keçəcəyi ümidləri puç oldu: hər şey hələ təzə başlayır, daha da pis olacaq.

Telekanalları zəbt etmiş şou-biznes “qəhrəmanları”, saxta dodaqları və burunları olan klounlar  isə Vətəni necə sevəcəyimizi  bu cəmiyyətə oyrədəcəklər.