Yenə yaz gəldi. İlin bu gözəl vaxtında bütün dünyada musiqiçi, bəstəkar, dahi müğənni, Azərbaycanın oğlu Müslüm Maqomayevi yad etmək gözəl bir ənənəyə çevrilir.
Bir çox telekanallarda onun həyat və yaradıcılığına həsr olunmuş verilişlər efirə çıxır, məqalələr dərc olunur, bu il "Maqomayev" serialı yayımlanır, biz həyat yoldaşımla onu böyük maraq və səmimiyyətlə izləyirik, növbəti seriyaları qaçırmamağa çalışırıq. Və yenə belə bir təəssürat yaranır ki, sanki Müslüm sağdır. O, sadəcə siqaret çəkməyə çıxıb və tezliklə qayıdacaq....
Maqomayevin həyatı və taleyi həmişə səmimi maraq doğurub və doğurur. Onun şəxsiyyətinin, xarakterinin, istedadının çoxcəhətliliyi səbəbindən bu maraq illərdir azalmaq bilmir.
İndi də bir musiqiçi olaraq dünyada Müslüm Maqomayev kimi ikinci bir müğənni tanımadığımı düşündüyümün fərqinə vardım. Fəaliyyətlimlə əlaqədar bu mənada kifayət qədər məlumatlı bir insanam. Onun nadirliyinin səbəbi nədir?!
Məsələ ondadır ki, vokalçıların (müğənnilərin) belə bir ifadəsi var - Səs aparatı. Bu, onların işlədiyi sistem - səs, səs bağları, diksiya, artikulyasiya, səs çıxarma və s.-dir.
Hər bir səs aparatı uzun məşğələlər sayəsində və ya anadangəlmə emal edilir, bu və ya digər müğənninin işləyəcəyi musiqi janrına köklənir. Klassik səsdirsə bu, opera, operettadır. Belə bir vokalçı estrada, caz, folklor janrı ifa etmək istəsə onu opera və ya operetta kimi ifa edəcək. Səsi belə köklənib və bu dəyişməz. Eləcə də əksinə. Estrada, caz, folklor müğənnisi peşəkarcasına klassika oxuya bilməz. Folklor vokalçısı peşəkarcasına caz ifa edə bilməz və s. Hər bir janrın öz ənənələri, öz nüansları, səsi təqdim etmə şəkli var. Vəziyyətdən asılı olaraq səs aparatını kökləmək olmaz - qeyri-mümkündür.
Dünyada istedadlı vokal ifaçılar çoxdur. Amma onlar hamısı müəyyən janrda işləyirlər, başqa janrda peşəkar kimi deyil, həvəskar kimi görünəcəklərini başa düşürlər. Burada isə Maqomayev istisnadır. O, öz səsini nə cürsə kökləyir və bütün yuxarıda sadalanan janrları peşəkar səviyyədə, bütün ənənələrə və nüanslara uyğun şəkildə ifa edirdi. Heç kim Müslümün öz janrında olmadığını deyə bilmirdi. "Bremen musiqiçiləri" çizgi filmində bütün qəhrəmanların, hətta qadın qəhrəman Atamanşın vokal partiyalarını ifa etməsi yadıma düşdü. Hər şey üsluba uyğun, inandırıcı, qəhrəmanlara inanırsan. Bu, Onun musiqiçi kimi, İnsan kimi çoxsaylı cəhətlərindən yalnız biridir...
Düzünü deyəcəyəm - gəncliyimdə Onun yaradıcılığının pərəstişkarı deyildim. Daha çox caz, rok, alternativ musiqi dinləyirdim... Amma illər keçdikcə Maqomayev məni 20-ci əsrin dahi müğənnisi olduğuna inandırdı.
Bu arada, həyat davam etmək xüsusiyyətinə malikdir. Yenə yaz gəldi, yenə musiqi alətləri çıxarılır və Müslüm Maqomayevin sağ olduğu aləmə qoşulur. O, sadəcə olaraq siqaret çəkməyə çıxıb və tezliklə qayıdacaq...
Toff Maris
Mədəniyyət
-
Azərbaycanın zəngin mədəni irsi arasında teatr sənəti xüsusi yer tutur. Lakin bu irsin mühüm bir hissəsi olan bölgə teatrları uzun illər boyu paytaxt tamaşaçısından kənarda qalıb və tamaşaçı auditoriyası paytaxta nisbətən məhduddur. "Bölgə teatrlarının Bakı premyerası" layihəsi, bu boşluğu aradan qaldırmaq məqsədilə həyata keçirilərək, bölgə teatrlarını Bakı səhnəsinə daşımaqla həm yerli teatr sənətinə yeni nəfəs gətirir, həm də mədəniyyətlərarası dialoqu gücləndirir.
-
Tarix elmləri doktoru Cəmil Həsənlinin 2024-cü ilin son günündə “Təbriz-1946-cı il: Milli Hökumətin Zəfər və Faciəsi” kitabı çapdan çıxıb.
-
Kino həmişə həyatın mürəkkəbliyini əks etdirən bir güzgü olub və bəzən ən dərin həqiqətləri üzə çıxaran səssiz bir şahid rolunu oynayıb. 25 dekabrda Bakının Nizami Kino Mərkəzində hekayə anlatımı və yaradıcılığın möhtəşəm bir bayramı keçirildi. Azərbaycan Kino İttifaqının təşkil etdiyi bu tədbir, “Ağ qara hərflərin rəngli yuxuları” layihəsinin final mərhələsini qeyd etdi və Rövşən İsaxın rejissorluğu ilə hazırlanmış Məhkəmə adlı qısametrajlı bədii film nümayiş etdirildi. Bu gecə sadəcə bir film premyerası deyil, həm də öyrənmə və yaradıcı əməkdaşlıq yolunda böyük bir nailiyyətin təntənəsi idi.
-
Ekranın cazibəsi tez-tez aktrisaların, xüsusilə yaşlandıqca qarşılaşdıqları ifadə olunmayan mübarizələri gizlədir. Parlaq işıqların və alqışların arxasında, stereotiplərlə, cəmiyyətin təzyiqləri ilə və məhdud imkanlarla dolu bir reallıq dayanır. Bir çox aktrisa üçün zamanın keçməsi yalnız şəxsi kimliklərini deyil, həm də gənclik və ənənəvi gözəllik standartlarına fokuslanmış bir sənayedə peşəkar varlıqlarını təhdid edir.
Rəy yaz